Αμέθυστος...

Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη . Είναι ωραίο το μεθύσι PRESS-GR, όχι αυτό της εξουσίας, το άλλο το συνηθισμένο στο Μεγάλο υγρό Νησί. Εκεί, που ...

Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη
.
Είναι ωραίο το μεθύσι PRESS-GR, όχι αυτό της εξουσίας, το άλλο το συνηθισμένο στο Μεγάλο υγρό Νησί. Εκεί, που λίγο πριν ξεχάσεις που μένεις, αποτοξινώνεσαι (προτιμώ το «ξενερώνεις», δέξου το και συ) από το αλκοόλ βλέποντας καλλίγραμμες, μοναδικά όμορφες, γυναικείες υπάρξεις, σωριασμένες στα πεζοδρόμια του Piccadilly.
Με τις γόβες ανά χείρας και τα πόδια ματωμένα από την πολύωρη ορθοστασία και τις Miu Miu, που βρήκαν σε τιμή ευκαιρίας και αγόρασαν τρεις αριθμούς κάτω από το νούμερό τους (εν αντιθέσει με τη Στρουμφίτα, που φόραγε τρία νούμερα μεγαλύτερες) ζητούν βοήθεια, δίχως πια το τουπέ που είχαν πριν γίνουν κουρούμπελο.
Άλλοι προστρέχουν να εκμεταλλευτούν το ευάλωτο και άλλοι σκύβουν με λύπη.
Όλοι, εθνότητες ποικίλες που εισπνέουν κοινές μυρωδιές. Εκείνες του διάχυτου στην ατμόσφαιρα κάρι και των ψημένων κρεμμυδιών από τους πάμπολλους πλανόδιους σε γωνιές που πουλάν βρώμικο. Θα αναρωτηθείς γιατί στα γράφω τώρα αυτά..
Απλά, μου λείπουν οι λονδρέζικες εικόνες σε αντιδιαστολή μʼ αυτές που ζω εδώ, σʼ ένα κλίμα που μου θυμίζει το γνωστό παιχνίδι από...

τα παιδικά μου -του νηπιαγωγείου ακόμη- χρόνια. Τη «μουσική καρέκλα». Γύρω της περιφερόμασταν όλοι, μέχρι να τελειώσει το τραγούδι και εκείνος που θα προλάβαινε να καθίσει πάνω της θα ήταν και ο νικητής. Νοοτροπία που ξεκινά από εκείνα τα χρόνια της απόλυτης αγνότητας και τελικά περνά με κάκιστο τρόπο αθέμιτου ανταγωνισμού και μη ευγενούς άμυλας στα έτη της ολικής αλλοτρίωσης. Λίγες οι καρέκλες, πολλοί οι υποψήφιοι που τις διεκδικούν σε όλα τα επίπεδα, ειδικά σήμερα, που οι μέρες του εύκολου πλουτισμού μοιάζουν να διανύουν τις τελευταίες ένδοξες ώρες τους.
Τούτη την ώρα, πολλοί δίπλα του ράβουν κουστούμια εξουσίας, όντας μεθυσμένοι ήδη από την ηδονή της επερχόμενης εξουσίας και κρίνονται θετικοί στον έλεγχο ντόπας από την εξουσιομανία και το γνωστό πασοκικό αλάδωτο σύνδρομο.
Αν και επίφοβος για «μετάκληση» στο Επικρατείας, λόγω σημαντότητας της θέσης του, ο κ. Παπακωνσταντίνου θα παραμείνει ευρωβουλευτής. Άλλος, στην αντίπερα όχθη εκείνη του «blue hotel», κωφεύει και παραμένει βολεμένος...