Ο Καραμανλής σύρθηκε στην πτώση του...

...και άνοιξε συνειδητά μια νέα πιο ζοφερή πολιτική σελίδα. . Από τον Θύμιο Παπανικολάου resaltomag.gr Ποικίλες ερμηνείες δίνονται για την ...

...και άνοιξε συνειδητά μια νέα πιο ζοφερή πολιτική σελίδα.
.
Από τον Θύμιο Παπανικολάου
resaltomag.gr

Ποικίλες ερμηνείες δίνονται για την απόφαση του Καραμανλή να «υπογράψει» την πτώση του. Οι «οπαδοί», άλλοι θρηνούν και άλλοι θριαμβολογούν. Όλα τα στρατόπεδα των «οπαδών» φορούν τέτοιες κομματικές παρωπίδες που δεν μπορούν να διακρίνουν τίποτα έξω από την εκλογική κομματική νίκη ή ήττα. Συμπεριφέρονται σαν οπαδοί ποδοσφαιρικών ομάδων.
Μακριά από εμάς τέτοιες συναισθηματικές «εξάρσεις». Δεν κλαίμε ούτε γελάμε προσπαθούμε να καταλάβουμε…
Πράγματι υπάρχει ένα ιστορικό και ...

πολιτικό παράδοξο: Ένας Πρωθυπουργός να προχωρεί σε πρόωρες εκλογές μέσα σε ένα τέτοιο δυσμενές πολιτικό κλίμα, κόντρα στο κόμμα του και έχοντας συνειδητό ότι θα ηττηθεί.
Πάνω σε αυτή την «αυτοκτονική» στάση του Καραμανλή θα υφανθούν πολλά σενάρια και θα ακουστούν ποικίλα ψυχαναλυτικά σχόλια.
Η στάση αυτή, όμως, του Καραμανλή δεν είναι «παραλογισμός», αλλά αντίθετα είναι πλήρως εναρμονισμένη με τη «λογική» και τις απαιτήσεις του συστήματος που υπηρετεί. Ο Καραμανλής δεν μπορούσε παρά να ανοίξει διάπλατα τις πόρτες στις απαιτήσεις και τα σχέδια των πραγματικών κέντρων εξουσίας: Των ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και οικονομικών ελίτ.
Εκτός και αν πιστεύουμε αφελώς (υπάρχουν πολλοί αφελείς) ότι ο Καραμανλής ή οποιοδήποτε κυβερνητικό κόμμα βρίσκεται σε διάσταση με το καπιταλιστικό καθεστώς και τα κέντρα εξουσίας του. Διαχειριστικό προσωπικό των συμφερόντων του κεφαλαίου είναι.
Αλίμονο να πιστέψουμε στην απάτη των εκλογικών διαδικασιών και στους πολιτικούς ηγέτες αυτών των εκλογικών παιχνιδιών. Και οι θριαμβολογίες της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης είναι όχι μόνο χόρτο για οπαδούς, αλλά αγγίζουν και τα όρια της ηλιθιότητας. Γιατί αυτά που έρχονται τώρα είναι τρισχειρότερα από αυτά που ζούμε. Ο Γιώργος Παπανδρέου και η πασοκική κάστα των παρασίτων βλέπουν μόνο την εκλογική τους νίκη και όχι το τι έρχεται…
Ο Καραμανλής συνειδητοποίησε τούτο: «καλύτερα ένα φριχτό τέλος, παρά μια φρίκη δίχως τέλος». Ο Καραμανλής υπέκυψε συνειδητά στα συμφέροντα που υπηρετεί γιατί δεν μπορούσε να κινηθεί εκτός του «πλαισίου» αυτών των συμφερόντων. Ούτε αυτός, ούτε κανένας άλλος δεν μπορούν να κινηθούν εκτός του «πλαισίου», του τρομακτικά ασφυκτικού σήμερα, λόγω της κρίσης και των τεράστιων προβλημάτων.
Πολλοί δεν έχουν καταλάβει ότι σήμερα το ιμπεριαλιστικό «πλαίσιο» έχει περιορίσει στο ελάχιστο την «αυτονομία» των πολιτικών, έχει μετατρέψει τους πολιτικούς και τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς σε διακοσμητικές «γλάστρες». Ακόμα και αν κάποιος πολιτικός διεκδικήσει (εντός του «πλαισίου») κάποια σχετική αυτονομία κόντρα στα μεγάλα αφεντικά, γρήγορα τον επαναφέρουν στην τάξη με τα άπειρα μέσα εκβιασμού, φθοράς και καταστροφής του, που διαθέτουν.
Επαναλαμβάνουμε: Η πραγματική εξουσία δεν βρίσκεται στα χέρια των πολιτικών, αλλά των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων.
Το να ξεκινάμε να ερμηνεύσουμε τη στάση και τις «κινήσεις» των πολιτικών με βάση τα λαϊκά συμφέροντα, το έθνος και τα «εθνικά θέματα» ή μεγάλα κοινωνικά ζητήματα, σημαίνει ότι δεν γνωρίζουμε πού ζούμε και πού βρίσκεται η εξουσία.
Ξεκινώντας από δω μπορούμε να βρούμε το κλειδί ερμηνείας της σημερινής πολιτικής κατάστασης και των «κινήσεων» του Καραμανλή.
Για να ξετυλίξουμε το Μίτο της Αριάδνης πρέπει να δούμε ποιο είναι το γενικό πρόσταγμα των ισχυρών κέντρων εξουσίας.
Αυτό το πρόσταγμα το έχουμε αναλύσει, στο άρθρο: «Ο Καραμανλής που δεν μπορεί να κινηθεί κόντρα στα συμφέροντα που υπηρετεί»
Εδώ: http://resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=21407#21407
Παγιδευμένος, συνεπώς, μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο των οξύτατων απαιτήσεων του κεφαλαίου, προσπαθεί να ελιχθεί έτσι, ώστε αύριο να προβληθεί από τα πράγματα ως ο ηγέτης - εγγυητής του καθεστώτος.
Ο Καραμανλής, συνεπώς, ανοίγει το δρόμο των αυριανών πολιτικών συναινέσεων και «συγκυβερνήσεων», αγωνιζόμενος να κρατηθεί μέσα στα πολιτικά πράγματα.
Ανοίγει συνειδητά το δρόμο για να προωθήσουν τα οικονομικά κέντρα της εξουσίας απρόσκοπτα το έργο τους, μέσα από την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού.
Είναι τόσο αδιέξοδη η συνολική πολιτική κατάσταση (όχι μόνο της κυβέρνησης) και τόσο σάπια τα υπάρχοντα κόμματα που κανένα από μόνο του δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις οξύτατες απαιτήσεις του κεφαλαίου.
Δικό μας έργο είναι να δείξουμε την απάτη όλων αυτών των παιχνιδιών και τα μακάβρια σχέδια που προωθούνται πίσω από αυτή την απάτη. Αν περιμένουμε τις λύσεις από τους πολιτικούς τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας…