Η κριτική και τα όριά της...

Μερικές σκέψεις για τη συμπλήρωση των πρών 100 ημερών της κυβέρνησης Γράφει ο Ναπολέων Γιωτίτσας Φρανκφούρτη Για τις πρώτες 100 μέρες του κυ...

Μερικές σκέψεις για τη συμπλήρωση των πρών 100 ημερών της κυβέρνησης

Γράφει ο Ναπολέων Γιωτίτσας
Φρανκφούρτη

Για τις πρώτες 100 μέρες του κυβερνητικού έργου, έχω να κάνω τις παρακάτω σκέψεις και παρατηρήσεις:
Πέρασαν 100 ολόκληρες μέρες από την ημέρα που ο Γιώργος Παπανδρέου ξάφνιασε τον ελληνικό λαό για τα παρακάτω πράγματα:
Τη μεγάλη εκλογική επιτυχία.
Τη σύσταση της "παράξενης" κυβερνητικής ομάδας.
Τη σταθερότητα των θέσεών του.
Η μεγάλη εκλογική επιτυχία συνίσταται στο γεγονός ότι...

ακόμα και κατά το άμεσο παρελθόν, όλοι οι Έλληνες τον φώναζαν ΓΙΩΡΓΑΚΗ, αν και είχε περάσει τα πενήντα. Ουδείς, φυσικά, πίστευε ειλικρινά ότι ένας ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ θα μπορούσε να γίνει πρωθυπουργός και μάλιστα σε συντομότερο χρονικό διάστημα που ξεπερνούσε ακόμα και κάθε φιλοκομματική προσδοκία.
Η παρουσίαση της κυβερνητικής ομάδας ήταν αναμφισβήτητα μια έκπληξη ως προς την επιλογή των προσώπων. Κάποιοι "άγνωστοι" στο ευρύ κοινό, μπήκαν στα βαθιά νερά ως υπουργοί ή υφυπουργοί. Κάποιοι "επώνυμοι" (αυτή τη λέξη ποτέ δεν την κατάλαβα, λες κι εμείς οι άλλοι δεν έχουμε επώνυμο), που θα μπορούσε να τους πει κανείς γνωστούς στο πανελλήνιο για προηγούμενες πολιτικές δράσεις, έμειναν απ΄έξω και "βολεύτηκαν" σε δευτερεύουσες κυβερνητικές ή κοινοβουλευτικές θέσεις.
Επιτυχία ήταν ακόμη η σταθερότητα των θέσεων και λόγων του. Το γεγονός, δηλαδή, ότι αυτά που είπε στην αρχή, έτσι όπως τα είπε (εννοώ με τα Ελληνικά που μιλούσε τότε, για τα οποία χλευάστηκε, ενώ ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων δεν ξέρει σωστά τη γλώσσα του, αλλά τους άλλους κοροϊδεύει. Ακούστε και τους ανταποκριτές των διάφορων καναλιών και ραδιοφώνων: εεεεε. τον επικεφαλή (!) αρχηγό, αααα.... καιαιαιαιαια..εεεε α και βλέπουμε εικόνες (sic), της .... ααα..εεε.. πρωτοφανής ενέργειας εεεε (!) και πάει λέγοντας. Άλλη φορά θα σας καταγράψω μεγαλύτερες λεπτομέρειες από χαρμόσυνη ελληνική εκφορά του ελληνικού λόγου), αυτά τα λέει ακόμα και σήμερα ο ΓΙΩΡΓΟΣ (πλέον) με αναμφίβολα πολύ καλύτερη προφορά, ροή κι εκφορά του ελληνικού λόγου. Κάποιοι "πατριδοκάπηλοι" πρέπει να μη βιάζονται να βγάζουν συμπεράσματα "περί ελληνικότητας" των συμπατριωτών τους.
Φυσικά ο ΓΙΩΡΓΟΣ (πλέον) δεν κρίνεται για τα τρία παραπάνω πράγματα, αυτά ανήκουν στο παρελθόν, αλλά για την ηγετική του ικανότητα (αν έχει) και για τα αποτελέσματα της μέχρι τώρα πολιτικής του. Για τα ηγετικά του προσόντα θα μιλήσουν περισσότερο οι ιστορικοί της ελληνικής πολιτικής Ιστορίας αργότερα. Σήμερα εμείς τον συγκρίνουμε άμεσα με τον προηγούμενο πρωθυπουργό της Ελλάδας και τον βρίσκουμε ανώτερο (γιατί ο προηγούμενεος αποδείχτηκε ότι δεν ήταν δυνατή ηγετική προσωπικότητα, αφού του έφυγαν τα ηνία από τα χέρια). Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τον ίδιο, το Γιώργο Παπανδρέου, σε άλλη σύγκριση.
Όσο για τα αποτελέσματα του μέχρι τώρα κυβερνητικού έργου μπορούμε να πούμε, ότι δεν ανταποκρίνονται στις μεγάλες προσδοκίες που εναπόθεσαν όλοι οι Έλληνες στην κυβέρνησή του. Η κυβέρνηση αυτή, όμως, θα πρέπει να πετύχει. Είναι καταδικασμένη να πετύχει, γιατί αλλιώς θα χάσει η Ελλάδα και όλοι οι Έλληνες μαζί, αυτό που είχαν πάντα. Το χαμόγελο και την ανεμελιά. Κι αυτά είναι πολύ σημαντικά χαρίσματα κι απαραίτητα για την ευτυχία στη ζωή.