Απίστευτη ταλαιπωρία και απάθεια με την Olympic Air‏...

Από τον Γιώργο Παπαϊωάννου . Καταγγελια για πτηση της Olympic Air ΟΑ 271 της Πεμπτη 7/1/2010 για Λονδινο. Απιστευτη ταλαιπωρια, χαμενες βαλι...

Από τον Γιώργο Παπαϊωάννου

.

Καταγγελια για πτηση της Olympic Air ΟΑ 271 της Πεμπτη 7/1/2010 για Λονδινο.
Απιστευτη ταλαιπωρια, χαμενες βαλιτσες και απαθεια της εταιριας Olympic Air στην πτηση ΟΑ 271 την Πεμπτη 7/1/2010 με προορισμο το Λονδινο, αεροδρομιο του Gatwick.
Ας παρουμε τα πραγματα απο την αρχη. Ξεκινησαμε το ταξιδι ιδανικα με τον πιλοτο χαρακτηριστικα να μας λεει πως ο καιρος στο λονδινο ειναι αψογος με περιοδους ηλιοφανειας και -5 βαθμους. Αυτα ηταν τα λογια του. Φυσικα οι επιβατες κοιταχτηκαμε και γελασαμε μεταξυ μας μην μπορωντας ομως δυστυχως να φανταστουμε το τι θα επακολουθουσε. Η πτηση εξελισσεται ιδανικα και ειμαστε πλεον σχεδον πανω απο το λονδινο και στην ωρα μας.
Ο πιλοτος μας ειδοποιει οτι...

αρχιζει η προσπαθεια καθοδου και προσγειωσης στο αεροδρομιο του Gatwick. Λεμε, ευτυχως ολα πηγαν καλα γιατι ειχαμε ακουσει πως την προηγουμενη μερα (Τεταρτη) ειχαν υπαρξει αλεπαλληλες καθυστερησεις και ματαιωσεις πτησεων λογω του χιονια που πληττει την Αγγλια.
Πανω που ειμαστε ετοιμοι να προσγειωθουμε, παρατηρουμε το αεροπλανο να εχει χαρακτηριστικα χαμηλωσει την ισχυ των κινητηρων και να κανει κυκλους γυρω απο τον εαυτο του. Εκει καταλαβαινουμε πως κατι δεν παει καλα και οντως επαληθευομαστε με τον πιλοτο να αναφερει «Δυστυχως, εχω δυσαρεστα νεα για ολους μας. Το αεροδρομιο του Gatwick, μολις εκλεισε λογω του παγετου και δεν μας επιτρεπει την καθοδο. Κανουμε προσπαθεια να κατεβουμε στο Stansted». Δεν μας πολυπειραξε, απλα αρχισαμε να ανησυχουμε. Μετα 5 λεπτα ο πιλοτος μας ενημερωνει πως το Stansted μας αποτρεπει να κατεβουμε και αρα θα πρεπει να βρουμε εναλλακτικο αεροδρομιο προσγειωσης. Πλεον ξερουμε πως κατι δεν παει καθολου καλα. Το αεροπλανο κανει αναστροφη και ο πιλοτος ειδοποιει πως εγιναν προσπαθειες να κατεβουμε στο Παρισι το οποιο ομως εχει μεγαλο φορτο εργασιας και αρα αρνειται και επομενως οδηγουμαστε στις Βρυξελλες. Με τα πολλα και με 1 ωρα καθυστερηση προσγειωνομαστε στις Βρυξελλες. Τα παραδοξα και η τραγικη απαθεια μολις ξεκινα.
Ο πιλοτος με το που προσγειωνομαστε στις Βρυξελλες μας λεει να μην κατεβουμε, το αεροπλανο γεμιζει με καυσιμα και σε μαξιμουμ μια ωρα θα απογειωθουμε για Stansted (αεροδρομιο που βρισκεται διπλα στο λονδινο). Η ωρα περνα. Στη μια ωρα και τη στιγμη που ευελπιστουμε να φτασουμε τουλαχιστον Stansted και αρα κοντα στον αρχικο προορισμο μας, ο πιλοτος αναφερει πως παλι δεν μας δεχονται στο συγκεκριμενο αεροδρομιο και επομενως εμεις ως επιβατες θα πρεπει να κατεβουμε στο αεροδρομιο των Βρυξελλων, να παραλαβουμε τις βαλιτσες μας (ειναι σημαντικο για την συνεχεια) και θα οδηγηθουμε οπως ειπε σε εναλλακτικους προορισμους με τριτες εταιριες που υπαγωνται στην μεγαλη συμμαχια που ανηκει και η Olympic Air, την Avia Partners. Εκει πλεον ημασταν ανησυχοι. Ειναι χαρακτηριστικο μας λαθος το οτι δεν αρνηθηκαμε να κατεβουμε απο το αεροπλανο απαιτωντας απο την δικια μας εταιρια να μας παει στον προορισμο μας. Δυστυχως πλεον αφεθηκαμε στα χερια τριτων και την πληρωσαμε!!
Με τα πολλα και ενω η ωρα κυλλα, περνουμε ευτυχως ολοι τις βαλιτσες και πλεον με την πληρη απουσια της Olympic με μονη καθοδηγηση δυο τριων Βελγων εργαζομενων της Avia Partner οδηγουμαστε μπροστα στα γκισε της ‘συμμαχιας’ εντος του αεροδρομιου των Βρυξελλων.
Με την ωρα να περνα, ειναι ηδη 15.00 (σημειωτεων επρεπε να εχουμε αφιχθει στην αγγλια απο τις 10.30), με την κουραση και την ενταση να ανεβαινει, μαντρωνομαστε σε μια γραμμη (αποτελουμενη απο ολους τους επιβατες, γυρω στα 150 ατομα) περιμενοντας να πουν προορισμους που υπαρχουν ελευθερες θεσεις και να παρουμε εισητηρια. Φωναζουν Εδινβουργο, Μαντσεστερ, Μπιρμιγχαμ, Μπριστολ, Πορτσμουθ. Επιβατες σταδιακα φευγουν προς αυτους τους εναλλακτικους προορισμους, ολοι εντος Μ. Βρετανιας. (Κατι που ουδεποτε επιδιωχθει με την Olympic Air οταν ημασταν πανω απο την Αγγλια). Μας ενημερωνουν οτι θα υπαρξουν τρεις πτησεις για Χιθροου, καθως το Γκατγικ που ειναι και ο αρχικος μας προορισμος ειναι τελειως κλειστο. Εστω κι ετσι περιμενουμε καρτερικα. Κατα τις 16.30 περνουμε κι εμεις τη σειρα μας. Η πτηση ειναι με την British Airways (αριθμος ΒΑ 399).
Το τι επακολουθει δεν λεγεται, μιας και μας καλουν να πληρωσουμε υπερβαρες αποσκευες που εχουμε ξαναπληρωσει στην Αθηνα στην Olympic Air, καλουν αστυνομια να μας αποσυρρουν οταν αρνουμαστε αρχικα να πληρωσουμε, κτλ. ...
Αφοτου με τα πολλα εχουν αποδεχθει τις βαλιτσες, περναμε τον ελεγχο. Η πτηση αναχωρει στις 18.30. Υπολογιζαμε χωρις τον ξενοδοχο, καθως με αλεπαλληλες καθυστερησεις τελικως απογειονωμαστε στις 20.20. Πανω που λεμε οτι το βασσανο μας εχει σχεδον τελειωσει και μολις εχουμε προσγειωθει επιτυχως στο Χιθρου στο ολοκαινουργιο τερμιναλ 5, μας ενημερωνουν (πλεον στα αγγλικα μιας και παιζουμε με τη British Airways) πως θα υπαρξει 45 λεπτη καθυστερηση λογω πληροτητας στις φισουνες. Περιμενουμε ακομα μια φορα καρτερικα και με τα πολλα φτανουμε στην φισουνα. Ειμαστε ετοιμοι να βγουμε απο το αεροπλανο και μας ενημερωνουν πως θα κανουν τουλαχιστον αλλα 45 λεπτα να ερθει το λεωφορειο να μας παρει καθως στο τερμιναλ 5 δεν εχουν προβλεφθει λεοφωρειακια και αρα θα πρεπει να περιμενουμε να ερθει απο μακρια οταν ευκαιρουν. Η ωρα πλεον ειναι 22.00 και τελικως φτανουμε στο κεντρικο κτηριο στις 22.45. Κανουμε και λιγη ωρα να περασουμε τον ελεγχο διαβατηριων, οριστε καλες 23.00. Και το κερασακι στην τουρτα με το που βρισκομαστε στην αιθουσα ευρεσης των αποσκευων, αντικρυζουμε ενα θαλαμο σε χαωτικη κατασταση, ανθρωποι να φωναζουν, να εξεγειρονται, να διαμαρτυρονται. Πρωτη φορα βλεπω (ειμαι 3 χρονια Αγγλια και εχω κατεβει σε πολλες πορειες) ΜΑΤ. Ηταν εκει να διαφυλαξουν την ταξη απο το εξοργισμενο πληθος επιβατων που οπως μαθαινουμε εχει φτασει σ΄αυτην την κατασταση καθως τα συστημα που διαμοιραζει τις βαλιτσες στο τερματικο 5 του Χιθρου δεν μπορει να ανταποκριθει στον τεραστιο ογκο επιβατων και αποσκευων και εχει κολλησει. Τελεια λεμε. Μην μπορωντας να κανουμε κι αλλιως, μενουμε περιμενοντας καρτερικα μπας και κατι αλλαξει, ματαια. Στη 1.00 αποφασιζουμε να εγκαταλειψουμε αδοξα την προσπαθεια εχοντας καταλαγιασει με την ιδεα οτι δεν εχουμε κανενα ρουχο μαζι μας και κανενα προσωπικο αντικειμενο. Η κατασταση στην αιθουσα ηταν εκρηκτικη, χαρακτηριστικα, κατι Ιταλοι διπλα μας ειχαν ανεβει στον σταματημενο ιμαντα αποσκευων φωναζοντας πως θελουν τις βαλιτσες τους (ηταν τοτε που ηρθαν τα ΜΑΤ).
Ο επιλογος, ακομα και σημερα Κυριακη, τρεις μερες μετα δεν εχει γραφτει καθως κανενας απο εμας εκεινης της πτησης δεν εχει παραλαβει τις βαλιτσες του. Το παραπονο και η καταγγελια ειναι διπλη. Γιατι η Ολυμπικ δεν προσπαθησε να κατεβει σε εναλλακτικο αεροδρομιο της Μεγαλης Βρετανιας οπως καναμε μετα εμεις μονοι μας, αυτο θα εσωζε τα παντα, και δευτερον, γιατι μας εγκαταλειψε στην μοιρα μας. Αφηνοντας μας σε ενα ξενο αεροδρομιο, μακρια απο τον προορισμο μας, οπου ειχαμε να αντιμετωπισουμε κανονισμους και εταιριες τριτες που δεν ηταν της επιλογης μας αλλα της αναγκης.
Ακομη και σημερα δεν εχουμε λαβει ουτε ενα email συμπαραστασης η ενδειξης ενδιαφεροντος απο την εταιρια. Φανταζομαι πως κανεις απο εμας, ολοι συχνοι επιβατες δεν θα επιλεξουμε την Olympic Air καθως απεδειξε εμπρακτα πως δεν πολυενδιαφερεται για την ασφαλη αφιξη των επιβατων και αρα πελατων της στον προορισμο τους.
Σας ευχαριστω για την προσοχη σας,
Γιωργος Παπαιωαννου