Για την ανόρθωση και την ανάπτυξη...

Aπό τον Παντελή Οικονόμου* Βουλευτή Α' Αθήνας, ΠΑ.ΣΟ.Κ. . Ακούγοντας μερικούς από το χώρο της Αντιπολίτευσης, αισθάνομαι ότι είμαι υποχ...

Aπό τον Παντελή Οικονόμου*
Βουλευτή Α' Αθήνας, ΠΑ.ΣΟ.Κ.
.
Ακούγοντας μερικούς από το χώρο της Αντιπολίτευσης, αισθάνομαι ότι είμαι υποχρεωμένος να επαναφέρω τη συζήτηση σ’ ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, σε ένα πλαίσιο πραγματικότητας. Είμαστε σε μία χώρα που είναι ακόμη σε κακή κατάσταση και σε ένα διεθνές περιβάλλον που είναι ρευστό. Δηλαδή έχουμε μια Ευρώπη η οποία είναι σε ύφεση και αδυνατεί να την αντιμετωπίσει, έχουμε τα απομεινάρια των αργυραμοιβών της Lehman Brothers να επιτίθενται στον ασθενή ευρωπαϊκό γίγαντα μέσω του επίσης ασθενούς κοινού νομίσματος κι έχουμε και τον Έλληνα Πρωθυπουργό, τον Γιώργο Παπανδρέου, με ενεργητικότητα να εξηγεί, με κατανοητό τρόπο, σε όλους τους άλλους ποια είναι τα ελληνικά συμφέροντα και να προσπαθεί να τα προασπίσει με αυτόν τον τρόπο. Αυτή είναι...

μία πραγματικότητα την οποία αν δεν την συνειδητοποιήσουμε και δεν συμφωνήσουμε ότι έτσι έχουν τα πράγματα, θα ασκούμε κριτικές εκτός πραγματικότητας.
Και υπάρχει και μια άλλη πραγματικότητα βέβαια, ότι υπάρχουν ευρύτατα λαϊκά στρώματα κάτω από αυξανόμενη πίεση. Υπάρχει φτώχεια που μεγαλώνει, ανεργία η οποία επεκτείνεται και διαρκής υποβάθμιση δημόσιων υπηρεσιών εκπαίδευσης, υγείας και κοινής ωφέλειας. Και την ίδια στιγμή πάρα πολλά δημόσια πρόσωπα, τα περισσότερα θα έλεγα, αδυνατούν να ανατρέψουν τη λαϊκή ανασφάλεια με τα θέματα που θίγουν και με τον τρόπο που τα θίγουν. Και καλά, η συζήτηση για τα spreads ήταν αναπόφευκτη. Δεν μπορούσε να μην γίνει. Ή η καθυστέρηση σε ορισμένες κυβερνητικές δράσεις επίσης ήταν αναπόφευκτη, διότι υπήρχε μια κακή κατάσταση, δεν υπήρχαν σχέδια κ.λπ. από τους προηγούμενους. Όμως για να παραμένει ο Βουρλούμης στον Ο.Τ.Ε. δεν βλέπω κανένα λόγο, να σας πω την αλήθεια. Και αυτό δημιουργεί λαϊκή δυσφορία. Η απραξία του δημόσιου τομέα σε πολλούς χώρους επίσης δεν έχει καμία εξήγηση. Και αυτή επιτείνει τη λαϊκή δυσφορία. Επίσης, η καθημερινή αμφισβήτηση των δυνατοτήτων των Δ.Ε.Κ.Ο.. Και καλά, άμα προέρχονται από νεοφιλελεύθερες παρατάξεις να το καταλάβω. Αλλά αυτή η αμφισβήτηση γενικώς της παραγωγικής δυνατότητας των Δ.Ε.Κ.Ο. κι αυτή αυξάνει τη λαϊκή ανασφάλεια, όπως επίσης κι η εγκατάλειψη του κοινωνικού τομέα.
Τα λέω όλα αυτά διότι αυτή την ημερήσια διάταξη, που έχει επιβληθεί και προσπαθεί να επιβιώσει, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει το χρέος να την ανατρέψει και ένα δείγμα θεωρώ το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου. Το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου με το όνομα «αποκατάσταση της φορολογικής δικαιοσύνης, αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής» είναι ένα πρώτο βήμα σε μια προσπάθεια ανόρθωσης και οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης. Δειλό, μικρό, αλλά βήμα. Διότι πράγματι γίνεται αναδιανομή. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για αυτό. Ο οποιοσδήποτε καλόπιστος μπορεί να το διαπιστώσει. Ασφαλώς μπορεί να βρούμε και ατέλειες, αλλά δεν σημαίνει ότι δεν κινείται προς αυτή την κατεύθυνση κι αυτό πρέπει να αναγνωριστεί. Και όσον αφορά αυτό το πρώτο βήμα νομίζω ότι το καθήκον όλων μας είναι, αντί να προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι δεν είναι βήμα, να το αξιοποιήσουμε σαν πρώτο βήμα και να βρούμε τη συνέχεια. Και η συνέχεια δεν πρέπει να είναι επικοινωνία. Πρέπει να είναι επιλογές, δηλαδή πολιτική. Και επιτρέψτε μου να προτείνω μερικές.
Το πρώτο που θεωρώ ότι θα πρέπει να επακολουθήσει του νομοσχεδίου είναι ο επαναπατρισμός κεφαλαίων, βεβαίως μέσω του ελληνικού πιστωτικού συστήματος, αλλά πρέπει να αποτρέψουμε οριστικά το ενδεχόμενο του ακριβού δανεισμού της χώρας. Και σε αυτή την προσπάθεια δεν πρέπει να δανειστούμε με επιτόκια αγοράς και σε αυτή την προσπάθεια πρέπει επίσης η Ελλάδα να μετρήσει τους φίλους της.
Το δεύτερο αφορά αυτά τα πρόσθετα έσοδα που θα έρθουν από αυτές τις ρυθμίσεις που γίνονται. Επίσης ακούω κάτι απίθανο να λέγεται: «Κάνετε φορολογικό νομοσχέδιο για να εισπράξετε». Ξέρετε κάποιον να επιβάλλει φόρους για να μην εισπράξει; Τι είδους κριτική είναι αυτή; Βεβαίως, να εισπράξουμε. Το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι τα πρόσθετα έσοδα, τα οποία επιδιώκει η Κυβέρνηση να εισπράξει, να αντιστοιχηθούν κι αυτό είναι κι ένα βήμα διαφάνειας- με συγκεκριμένες επενδυτικές δράσεις, δημόσιες επενδυτικές δράσεις που θα δημιουργήσουν δουλειές. Αυτό θα νομιμοποιήσει -όχι η ψήφος η δική μας, η ψήφος η δική μας είναι δεδομένη- το περιεχόμενο αυτού του νομοσχεδίου και προς το κοινωνικό σώμα, δηλαδή προς τον ελληνικό λαό.
Η τρίτη επιλογή είναι η εξής. Είναι επείγουσα η αναθεώρηση των διεθνών οικονομικών σχέσεων της χώρας. Θα σας το πω επιγραμματικά για να συνεννοηθούμε. Ούτε ένα ευρώ δεν πρέπει να φύγει από τη χώρα εάν δεν πρέπει και ούτε ένα ευρώ που πρέπει να έρθει στη χώρα να μένει ανείσπρακτο. Αυτό σημαίνει ότι μία ρητορεία η οποία υπήρχε, ότι δεν έχει κανένα νόημα το ισοζύγιο πληρωμών, διότι τι εισαγωγές και εξαγωγές, αφού είμαστε σε κοινό οικονομικό χώρο δεν έχει καμία σημασία, αυτό πρέπει να αναθεωρηθεί πάραυτα και πρέπει να γίνει μία ενεργητική πολιτική με κάθε διαθέσιμο μέσο, για να ενισχυθεί η εξαγωγική δραστηριότητα και να περιοριστούν οι εισαγωγές. Είμαστε σε τέτοια κατάσταση. Δεν είμαστε σε μια άλλη κατάσταση που περιγραφόταν ότι θα ερχόταν και δεν ήρθε ποτέ.
Και το τέταρτο βήμα είναι ότι θα πρέπει να αρχίσει επιτέλους ένας σοβαρός διάλογος, πολύμηνος διάλογος -νομίζω ότι θα μπορούσε το φθινόπωρο να ολοκληρωθεί- που να αφορά τους έμμεσους φόρους. Διότι εδώ, το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου αφορά τους άμεσους φόρους. Το μεγάλο θέμα είναι οι έμμεσοι φόροι, κατά τη γνώμη μου, και εδώ, υπό το κράτος της οικονομικής πίεσης που δέχεται η χώρα, έχουμε μια αύξηση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας. Όμως και ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας που αυξήθηκε και άλλοι έμμεσοι φόροι που επιβιώνουν νομίζω ότι πρέπει να μπουν σε έναν σοβαρό κοινωνικό διάλογο από τώρα μέχρι το φθινόπωρο, για να δούμε ποιοι από αυτούς πρέπει να μείνουν ως έχουν και ποιοι πρέπει να αλλάξουν, να γίνουν αλλιώς. Και αν, εν πάση περιπτώσει, συμβεί αυτό που όλοι θέλουμε, δηλαδή δεν χρησιμοποιηθεί κανένα από τα διαθέσιμα μέσα για να σταθεί η χώρα στα πόδια της, αλλά τα καταφέρουμε μόνοι μας- αυτό που είναι ο σκοπός της Κυβέρνησης- τότε θα το θεωρούσα απολύτως εύλογο και λογικό ένας από τους στόχους αυτού του διαλόγου για τους έμμεσους φόρους να είναι η μείωση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας και η σταδιακή επαναφορά του εις τα προ Αλογοσκούφη επίπεδα. Διότι από εκεί ξεκίνησε ο φαύλος κύκλος της ανόδου.
Τα λέω όλα αυτά διότι εάν δεν προχωρούσαμε σε τέτοιου είδους επιλογές, θα αντιμετωπίζαμε ένα πολύ δυσάρεστο ενδεχόμενο, να εμπλακούμε σε έναν φαύλο κύκλο μέτρων, ύφεσης, μέτρων, ύφεσης, κι όλα αυτά να παρακολουθούνται από την άνοδο των spreads, των επιτοκίων δανεισμού της χώρας, μέχρι μια τελική μοιραία κατάληξη, που θέλω να πιστεύω και είμαι σίγουρος ότι μπορούμε να την αποφύγουμε. Και σε αυτό παρακαλώ όλους να βάλουν το λιθαράκι τους.
Εμείς, ως Βουλευτές της Συμπολίτευσης, θα βάλουμε την ψήφο μας. Πρέπει να υπερψηφίσουμε, και θα το κάνουμε, αλλά πρέπει κι όλοι μαζί στη συνέχεια να προχωρήσουμε.
*Το κείμενο τοποθέτησης για το φορολογικό ν/σ, στην Ολομέλεια της Βουλής