Έτσι την πάτησαν...

Πώς θα βιώσουμε στη χώρα μας την εμπειρία της επιχείρησης «Καθαρές Μασέλες». Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου Ήταν παντοδύναμοι . Υπήρχαν και ...

Πώς θα βιώσουμε στη χώρα μας την εμπειρία της επιχείρησης «Καθαρές Μασέλες».

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Ήταν παντοδύναμοι. Υπήρχαν και λειτουργούσαν μέσα σ’ ένα κλειστό σύστημα εξουσίας και διαπλοκής. Ασχέτως από ποιον πολιτικό χώρο προέρχονταν, το είδος και το επίπεδο της παιδείας τους, αν είχαν και τι είδους εξειδικευμένες γνώσεις, ποια ήταν τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντά τους, ή ποια η καταγωγή τους, ήταν όλοι κόμβοι ενός απόλυτου δικτύου που διαμόρφωνε τα γεγονότα και την διανομή πλούτου και εξουσίας στην Ελλάδα.
Κάποιοι απ’ αυτούς ήταν κυβερνητικοί παράγοντες, άλλοι δικαστές και ανώτατοι δημόσιοι λειτουργοί, σύμβουλοι φορέων του κράτους και μεγάλων επιχειρήσεων. Κάποιοι άλλοι βουλευτές, κάποιοι τρίτοι παράγοντες των ΜΜΕ, ενώ άλλοι ήταν οι αγαπημένοι δημοσιογράφοι του καθεστώτος ή απλώς οι διασκεδαστές του. Είχαν τεράστιες αντιθέσεις μεταξύ τους, αλλά όλοι τους προς...
 τα έξω ήταν μια γροθιά.
Ρώταγα τον έναν, άνθρωπο υψηλής παιδείας, πώς μπορείς να συναναστρέφεσαι με τον τάδε «δήθεν» πολιτικό που είναι ένα άχρηστο και ελεεινό λαμόγιο; Μα τι είναι αυτά που λες, μου απαντούσε. Ο άνθρωπος είναι φυσικό ταλέντο!
Ρώταγα έναν άλλον, πολύ σημαίνοντα πολιτικό: καλά δεν βλέπεις ότι ο τάδε δημοσιογράφος, μεγαλοστέλεχος σε συγκρότημα, άλλα έλεγε χθες ενώ άλλα λέει και κάνει σήμερα; Τι είναι αυτά που λες Δημήτρη, μου έλεγε. Δεν σ’ αναγνωρίζω. Δεν έχουν δικαίωμα οι άνθρωποι ν’ αλλάζουν;
Ρώτησα κι ένα βράδυ κάποιον απ’ αυτούς που σήμερα κυβερνούν: Πώς ανέχεστε φίλοι σας δημοσιογράφοι να τα «πιάνουν» από δέκα μεριές, ακόμα κι απ’ αυτούς που εμφανώς σας … πολεμούν; Εμένα μ’ ενδιαφέρει τι δίνω από την τσέπη μου, μου απάντησε εκείνος.
Ρώτησα, τέλος, μέσα σ’ ένα αεροπλάνο που συνταξίδευα μ’ ένα στέλεχος του μεγαλύτερου τότε ΝΠΙΔ, γιατί δεν προχωρά η Χ σύμβαση; Διότι, μου λέει, η υπόθεση έχει κολλήσει σε κάποια κομματικά στελέχη που θέλουν κι αυτά μίζα εκτός από τα ποσά που, όπως ξέρεις πάνε στα κόμματα κι εγώ φίλε ούτε φυλακή έχω σκοπό να μπω, ούτε αλήτες να κάνω πλούσιους. Καλύτερα να παραιτηθώ. Και σε λίγο πράγματι παραιτήθηκε.
Να, κάπως έτσι την πάτησαν. Τους έφαγε η αμετροέπειά τους και η αίσθηση ότι ήταν παντοδύναμοι και είχαν διασφαλίσει απ’ όλες τις πλευρές το καθεστώς τους. Είχαν στήσει μία ολόκληρη μηχανή παραγωγής προνομίων, θέσεων και πλούτου στην οποία δεν συμμετείχαν πέντε και δέκα άνθρωποι, αλλά, όπως υπολογίζω πρόχειρα, περίπου δέκα χιλιάδες συμπολίτες μας και κάμποσοι ξένοι. Αυτοί στους τρεις πρώτους κύκλους της εξουσίας. Από κει πέρα υπήρχαν κάμποσες ακόμη χιλιάδες, οι οποίοι αποτελούσαν το έμπιστο περιβάλλον των προηγούμενων: δημόσιοι υπάλληλοι, τραπεζικοί, πολυθεσίτες δημοσιογράφοι, ερημοσπίτες ακαδημαϊκοί κ. α.
Είχε δημιουργηθεί δηλαδή στη χώρα μας ένα multipolar club εντός του οποίου διαμορφώνονταν ταυτότητες και εκφράζονταν συμφέροντα στο πλαίσιο αλληλεξαρτώμενων διυποκειμενικών σχέσεων, συνεκτική ουσία των οποίων αποτελούσε, όχι τόσο η ανταλλαγή, αλλά μάλλον η ανάγκη εχεμύθειας για να συνεχίσουν να υφίστανται αλώβητες οι ταυτότητες που παρήχθησαν εντός αυτού του πλαισίου. Εντός αυτού ο χρηματισμός σε οποιαδήποτε μορφή, αποτελούσε στοιχείο επιβεβαίωσης της αναφερόμενης ταυτότητας των τέκνων της διαπλοκής. Όποιος, δηλαδή δεν τα έπαιρνε θεωρείτο άτομο είτε ανάξιο της εμπιστοσύνης των πόλων του καθεστώτος, είτε άνθρωπος ανίκανος να υποστηρίξει την ταυτότητα την δική του αλλά και του πάτρωνά του, είτε συνήθως και τα δύο μαζί.
Όπως αντιλαμβάνεστε οι σχέσεις αυτές οδήγησαν στον απόλυτο εκχυδαϊσμό του καθεστώτος, το οποίο δεν είχε πλέον κανέναν άλλον τρόπο για να διατηρηθεί στην ζωή παρά την διεύρυνση της διαφθοράς σε ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας, ώστε να βάλουν και άλλους στο … κόλπο, καθιστώντας και άλλους συνενόχους, έτσι ώστε να σχετικοποιηθεί η διαπλεκόμενη μορφή του πολυ-πολικού συστήματος της αλληλοδραστικής διαφθοράς.
Αυτό το σύστημα για να συντηρηθεί πλέον έπρεπε να τροφοδοτείται με διαρκώς μεγαλύτερη ποσότητα μίζας, η οποία τελικά κατέληγε να επιβαρύνει δυσβάσταχτα τον προϋπολογισμό και τις τσέπες κάποιων ξένων επενδυτών, οι οποίοι άρχισαν να δυσανασχετούν απ’ αυτήν την κατάσταση. Κάπως έτσι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση του ολοκληρωτικού συστήματος της διαπλοκής στην χώρα μας. Όταν μικραίνει η πίτα της μίζας αρχίζει το αλληλοφάγωμα των συνδαιτυμόνων, διαταράσσονται ισορροπίες συμφερόντων και προσβάλλονται ταυτότητες … και τότε αρχίζει η φημολογία της ανασυγκρότησης, από πού αλλού, από τα ίδια «κέντρα» (πόλους) που μέχρι χθες ήταν τα προπύργια του καθεστώτος διαπλοκής.
Στην Ιταλία ζήσαμε την αποτυχημένη επιχείρηση «Καθαρά Χέρια». Εδώ, μη έχοντας δικαστές να παίξουν αυτόν τον ρόλο, αλλά νταβάδες και «δημοσιογραφικά» συγκροτήματα, θα βιώσουμε την εμπειρία της επιχείρησης «Καθαρές Μασέλες». Έχοντας την βεβαιότητα ότι με αντιλαμβάνεστε απολύτως, κλείνω αυτό το σημείωμα υποσχόμενος ότι δεν θα καταστώ προσωπικά η οδοντογλυφίδα του νέου καθεστώτος. Το αυτό επιθυμώ και δι’ εσάς!