Πάλι σταυρός προτίμησης;...

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου    Επειδή και πάλι διάφορα απίθανα λέγονται με αφορμή την υιοθέτηση του Γερμανικού εκλογικού συστήματος (η έστω...

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
  
Επειδή και πάλι διάφορα απίθανα λέγονται με αφορμή την υιοθέτηση του Γερμανικού εκλογικού συστήματος (η έστω κάποιας κοντινής παραλλαγής του) καλό είναι να μπούν μερικά πράγματα στην θέση τους. Είναι τουλάχιστον αστείο το επιχείρημα πως οι πολίτες θα χάσουν το δικαίωμα επιλογής των αντιπροσώπων τους επειδή θα καταργηθεί ο σταυρός προτίμησης. Το μόνο που θα χάσουν θα είναι ο εθισμός στην διαφθορά και την ηθική διάβρωση. Το βήμα από το «κάνε μου την εξυπηρέτηση να σε ψηφίσω» ελάχιστα μακριά είναι από το «κάνε μου την δουλειά να σου δώσω τόσα». Παλαιότερα η «Καθημερινή» είχε πρωτοστατήσει σε εκστρατεία κατάργησης του σταυρού με παρόμοια συλλογιστική.
Είναι ακατανόητο τόσοι να επιμένουν για τον σταυρό προτίμησης όταν είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο με το σύστημα αυτό. Προφανώς όλοι οι...
 υπόλοιποι παραβιάζουν πολιτικά δικαιώματα και ...περιφρονούν την δημοκρατία!! Για αυτό και είναι αξιοπερίεργο αυτό που ακούγεται, πως δηλ στις μονοεδρικές περιφέρειες θα υπάρχουν περισσότεροι από ένας υποψήφιοι για κάθε κόμμα. Ωστε να εκλέγεται ο πρώτος σε ...σταυρούς προτίμησης! Μιά τρύπα στο νερό, δηλαδή.
Ολη η φιλοσοφία του μονοεδρικού εκλογικού συστήματος συνίσταται στην αποκάθαρση της πολιτικής από εξω-πολιτικούς μηχανισμούς και συσχετισμούς. Από τον εκμαυλισμό δηλ. της ρουσφετολογίας αλλά και την οικονομική εξάρτηση των υποψηφίων από συμφέροντα που διευκολύνουν εκλογικά την δημόσια παρουσία τους. Με άλλα λόγια, η έννοια του μονοεδρικού είναι πως συγκρούονται κομματικά προγράμματα και ιδεολογίες. Κι όχι ρουσφετο-επιτηδειότητες και ατομικές ενδοκομματικές στρατηγικές. Με την «ανακάλυψη» του σταυρού και στις μονοεδρικές, το σύστημα αυτο-υπονομεύεται και στην πράξη ακυρώνεται.
Το επιχείρημα πως θα πρέπει να υπάρχει αναπληρωματικός βουλευτής είναι ανόητο. Διότι στο μονοεδρικό η βουλευτική έδρα συνδέεται με την προσωπικότητα που την κατέχει. Κι αν ο βουλευτής (ω μη γένοιτο) αποδημήσει η παραιτηθεί, ο λαός έχει το δικαίωμα να επιλέξει σε επαναληπτική εκλογή ποιός θα τον αντιπροσωπεύσει. Αν μάλιστα έχει σημαντικά προχωρήσει η κυβερνητική θητεία όταν κάτι τέτοιο συμβεί, η επαναληπτική εκλογή λειτουργεί και σαν ζωντανή δημοσκόπηση των τάσεων της κοινωνίας.
Ιδιαίτερο μάλιστα ενδιαφέρον παρουσιάζει η πιθανή περίπτωση διαφωνίας βουλευτή με το κόμμα του. Είναι τότε δυνατόν να παραιτηθεί και να επανα-διεκδικήσει την εκλογή του σαν ανεξάρτητος την φορά αυτή. Ενθυμούμαι την περίπτωση του Εργατικού βουλευτή Ντίκ Ταβέρν στο Λίνκολν της Βρετανίας γύρω στα 1971 που είχε παραιτηθεί διαμαρτυρόμενος για την αλλαγή στάσης του κόμματός του απέναντι στην Ευρωπαική Κοινότητα, τότε. Οι εκλογείς του έδειξαν και πάλι εμπιστοσύνη.. Επανεξελέγη σε επαναληπτική εκλογή σαν ανεξάρτητος και συνέβαλε η κίνησή του στην φιλο-ευρωπαική πλέον στάση του παλιού του κόμματος.
Ετσι κατοχυρώνεται η ανεξαρτησία του βουλευτού από κομματικούς μηχανισμούς και σκοπιμότητες.