Οι λαθροκυνηγοί που δρουν ανενόχλητοι στον υδροβιότοπο του Αμβρακικού...

Από τον Τομέα Πράσινων Πολιτικών και Οικολογίας της Δημοκρατικής Αριστεράς Για πολλοστή φορά , κυνηγοί-λαθροκυνηγοί (που πιθανόν να δ...

Από τον Τομέα Πράσινων Πολιτικών

και Οικολογίας
της Δημοκρατικής Αριστεράς

Για πολλοστή φορά, κυνηγοί-λαθροκυνηγοί (που πιθανόν να δηλώνουν και φυσιολάτρες…) εγκλημάτησαν κατά της απροστάτευτης έμβιας φύσης ενός προστατευόμενου υδροβιότοπου.
Την περασμένη Κυριακή, 16 Ιανουαρίου, μέλη της Ορνιθολογικής Εταιρείας έγιναν μάρτυρες μιας οργανωμένης επιδρομής στο Εθνικό Πάρκο Αμβρακικού: εννέα κουκουλοφόροι, με πέντε ταχύπλοα σκάφη όργωσαν ανενόχλητοι επί μιάμιση ώρα περίπου την «προστατευόμενη» περιοχή και σκότωσαν 50 φαλαρίδες (η φαλαρίδα είναι ένα από...

 τα είδη στα οποία εφαρμόζεται η Συμφωνία της Διατήρησης των Αφρικανο-Ευρασιατικών Αποδημητικών Υδρόπτηνων – Agreement on the Conservation of African-Eurasian Migratory Waterbirds), πάπιες και άλλα πουλιά.
Η Ορνιθολογική Εταιρεία κατήγγειλε το περιστατικό σε όλες τις αρμόδιες Υπηρεσίες και προχώρησε σε μήνυση κατά παντός υπευθύνου στην Εισαγγελία Άρτας.
Η Δημοκρατική Αριστερά εκφράζει την αμέριστη συμπαράστασή της στην Ορνιθολογική Εταιρία αλλά και σε όσους εναντιώνονται σε αυτούς που σκοτώνουν ό,τι πετάει, ό,τι κολυμπάει κι ό,τι κινείται –και μάλιστα σε προστατευόμενους(!) βιότοπους– για σπορ είτε για να πουλήσουν τα ματωμένα λάφυρά τους, ανάμεσά τους και αποδημητικά πουλιά που κινδυνεύουν με εξαφάνιση, σε ταβέρνες της περιοχής ως εκλεκτά delicatessen – όπως αναφέρουν σχετικά δημοσιεύματα του τοπικού τύπου. Το γεγονός άλλωστε ότι οι συγκεκριμένοι δράστες προνόησαν και φόρεσαν κουκούλες, τονίζει ακόμη περισσότερο τον εγκληματικό και απροκάλυπτα παράνομο χαρακτήρα της κατάπτυστης πράξης τους – δείγμα του πολιτισμικού και (αντι)κοινωνικού επιπέδου των συγκεκριμένων δραστών.
Η Δημοκρατική Αριστερά καλεί τα αρμόδια υπουργεία Περιβάλλοντος και Προστασίας του Πολίτη να λάβουν άμεσα όλα τα ενδεικνυόμενα μέτρα για την αποτελεσματική περιφρούρηση του συγκεκριμένου υδροβιότοπου αλλά και όλων των προστατευόμενων βιότοπων της ελληνικής επικράτειας.

Η στάση μας απέναντι στη βιοποικιλότητα του πλανήτη είναι κριτήριο πολιτισμού και συνειδητοποίησης της κρίσης –περιβαλλοντικής, οικονομικής και εντέλει πολιτικής– που βιώνουμε.