Η Προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού...

Από τον Μανώλη Κατζουρό Για όσους δεν έχουν ζήσει στην Αμερική αυτό το ξέσπασμα του «υπερδυναμικού φεμινισμού», και άκρατης δικαιοσύνης...

Από τον Μανώλη Κατζουρό

Για όσους δεν έχουν ζήσει στην Αμερική αυτό το ξέσπασμα του «υπερδυναμικού φεμινισμού», και άκρατης δικαιοσύνης στην περίπτωση Στρος Καν, ξαφνιάζει. Όμως αυτή δεν είναι μια ενέργεια με στενή σκόπευση. Δεν αποσκοπεί, ας πούμε, στο να τσαλακώσει την γαλλική (σοσιαλιστική) υπερηφάνεια που όλοι ξέρουμε πόσο υποκριτική είναι. Κάθε άλλο, είναι η φυσική έκφραση του πνεύματος που επικρατεί στην συντηρητική Αμερικανική κοινωνία σε συνδυασμό με την εργασιακή ηθική και μια γερή δόση πολιτικής ορθότητας. (Δεν αναφέρομαι βέβαια στο Χόλυγουντ).
Για να διαλύσω τις αμφιβολίες παραθέτω και το κάτωθι απόσπασμα από το βιβλίο του Μαξ Βέμπερ «Η Προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού». [σελίδα 77] το οποίο...
 μας δείχνει τον ρόλο που η προτεσταντική ηθική έπαιξε στην ανάπτυξη του δυτικού ορθολογιστικού καπιταλισμού.
Ειδικότερα για τον ασκητικό βίο υιοθετεί την άποψη που αναφέρεται στα σύμβολα πίστης των ανεξάρτητων και των βαπτιστών. «Η διαφθορά των εκμεταλλεύεται διά να οδηγήσει αυτούς εις την αμαρτίαν. Προσέτι δε παραδίδει αυτούς εις την λαγνείαν των, εις τους πειρασμούς του κόσμου και εις την δύναμιν του Σατανά.»
Η αυστηρή στάση απέναντι στη σεξουαλική παρενόχληση δεν είναι κάτι καινούργιο στην Αμερική. Η προσωπική μου γνώση ανάγεται σε ένα τέταρτο του αιώνα πρίν. Η Μπάρμπαρα στη Σχολή Ναυπηγών, του Πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν, ήταν από τις κοπέλες που «τις βλέπουν και φρενάρουνε και σταματούν τα τραμ». Φυσικά δεν ήταν δύσκολο να μάθει, τι για παράδειγμα σήμαινε το «munaramu» με ταυτόχρονη διάταση των χειρών, κάθε φορά που περνούσε από μπροστά μας. Προέβη σε καταγγελία εναντίον των Ελλήνων συμφοιτητών της και τότε μάθαμε κι εμείς τι σημαίνει «σέξουαλ χάρασμεντ», χωρίς ευτυχώς άλλες συνέπειες.
Ενδιαφέρον έχει η παρατήρηση ότι οι γνωστές φεμινίστριες δίστασαν να ξεμυτίσουν ασφαλώς διότι φοβούνται να συγχρωτισθούν με τον παγκόσμιο χωροφύλακα του καπιταλισμού. Βέβαια οι Αμερικανοί σε σχέση με την περίπτωση του γνωστού νεγρο-αμερικανού παίκτη Ο. Τζ. Σιμπσον, που κατηγορήθηκε για διπλό φόνο, αποδείχτηκαν «ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στʼ αλεύρι».
Τέλος θα πρέπει να παρατηρήσουμε σχετικά με την αλήθεια των καταγγελιών ότι «συχνά αυτό που μαθαίνουμε δεν είναι αυτό που γίνεται, μα αυτό που θα μπορούσε κάλλιστα να έχει γίνει, αλλά δεν έγινε».