Το…κράνος (της κας Νταλάρα)

Του Θανάση Νικολαΐδη ΒΓΑΙΝΟΥΝ στο «γυαλί », κρίνουν, μιλούν και ξεσπαθώνουν. Πολλοί που (το) δικαιούνται ως θύματα κι ανάμεσά τους θύτε...

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΒΓΑΙΝΟΥΝ στο «γυαλί», κρίνουν, μιλούν και ξεσπαθώνουν. Πολλοί που (το) δικαιούνται ως θύματα κι ανάμεσά τους θύτες…καμαρωτοί. Ξέχασαν τον ρόλο τους, νομίζουν πως ξεχάσαμε τους ίδιους και τις δράσεις τους και, βέβαια, ποντάρουν στη λήθη που είναι ανθρώπινη. Ωστόσο, συχνά υπερτιμούν το φιλότιμο του έλληνα, που οργίζεται ξαφνικά και συγχωρεί βιαστικά.
ΚΑΙ πάλι θα χρησιμοποιήσουμε κάποια ονόματα, σχεδόν στην τύχη. Χωρίς…πάθος και μισαλλοδοξία, χωρίς σχέση και προηγούμενα μαζί τους. Αρχίζουμε από...
«ψηλά» και με τον…Άκη. Του παίρνουν συνέντευξη(!) και είναι άνετος. Χωρίς το άγχος του χρήματος και την αγωνία της κατεπείγουσας έρευνας. Όλα κι όλοι με το πάσο τους που επιβάλλουν οι δημοκρατικοί κανόνες. Κι αυτός, λοιπόν, ο κ. Τσοχατζόπουλος των «υποβρυχίων» και του σπιτιού του (με θέα την Ακρόπολη) το νιώθει πως δεν κινδυνεύει και ρητορεύει, μορφάζει, «επιτίθεται» κι ούτε ψύλλος στον κόρφο του για δίκες και καταδίκες. Και, βέβαια, εδώ μη μας ξεφύγει η «ευκαιριακή» διάθεση(!) (έως…πρεμούρα) των πολιτικών μας να τον (παρα)δώσουν στα «πλήθη», χωρίς να’ ναι…Χριστός.
ΒΓΑΙΝΕΙ ο κ. Σπηλιωτόπουλος (Άρης) στο «γυαλί» με ύφος, άνετος κι αυτός, υποχωρητικός και μελιστάλακτος. Μιλάει για χίλια δυο και δεν τον διακόπτουν για μια «ανακρισούλα» περί την χλιδή του στις υπουργικές του εξορμήσεις. Ούτε πόσο και γιατί μας κόστισε «εθνικά», ούτε καν αίσθημα ενοχής, και είναι η επωδός του(ς) «μας τιμώρησε ο λαός». Είναι, βλέπεις…βαριά τιμωρία να μην είσαι υπουργός, σου προκαλεί μεγίστη θλίψη να ονειρεύεσαι καινούριες δόξες απ’ τα (κρύα) έδρανα της βουλής.
Και, βέβαια, δεν υπήρξαν όλοι τους πολιτικοί. Είχαμε και ανθρώπους της «ενημέρωσης», βολεμένους και χρυσοπληρωμένους. Το δίδυμο, για παράδειγμα, Λυριτζή και Οικονόμου, τις κυρίες Τσαπανίδου και Χούκλη, είχαμε κι άλλους πολλούς «κρυμμένους» της δημοσιογραφίας, «εργαζόμενους» κρατικών καναλιών και ραδιοφώνων «τοις ‘κείνων (των φορολογουμένων) χρήμασι τρεφόμενους». Κι αν οι παραπάνω κυρίες ήσαν μετρημένες ως παρουσίες τσεπώνοντας εκάστη το (περίπου) χιλιαρικάκι της ημερησίως απ’ την ΕΡΤ (γενικώς), το «δίδυμο» μας στοίχιζε το ίδιο, αλλά πληρώναμε τα καλαμπούρια τους και τις (ενίοτε) βωμολοχίες του(!).
ΟΙ παραπάνω, σήμερα, και από άλλη θέση συνομιλούν με αναξιοπαθούντες καλεσμένους, συμπάσχουν (με λόγια) και αναφέρονται στους λόγους της οικονομικής (εθνικής μας) δυσπραγίας! Αναλύουν το θέμα κι ούτε μια λέξη για τους (νόμιμους) αρμεχτές των ταμείων της υδροκέφαλης και αμαρτωλής ΕΡΤ.
ΑΦΟΥ δεν κάνουν την αυτοκριτική τους οι απλοί…θνητοί, γιατί να την κάνουν οι πολιτικοί μας; Αυτοί γεννήθηκαν για μας «κυβερνούν». Με το αζημίωτο και επίμονα. Για τη «δόξα», κι ας παίρνει μορφή…κράνους στο κεφάλι της κας Νταλάρα.