Τελικά, υπεύθυνα ήταν τα πρόσωπα για την αδυναμία επιτυχούς λειτουργίας του μνημονίου;...

Γράφει η  Μαρία Μαλακασιώτου Φιλόλογος  Σε μία χώρα που όλα μοιάζουν να καταρρέουν με ρυθμούς και τρόπο που κανείς δεν μπορεί να προβ...

Γράφει η Μαρία Μαλακασιώτου
Φιλόλογος 

Σε μία χώρα που όλα μοιάζουν να καταρρέουν με ρυθμούς και τρόπο που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει, πλέον μόνο αγωνία, προβληματισμό αλλά και πικρία για την τύχη αυτού του τόπου μπορούν να προκαλέσουν οι τελευταίες εξελίξεις.
Τις τελευταίες μέρες ζήσαμε όλοι το θέατρο του παραλόγου και γίναμε μάρτυρες μίας «κούρσας» αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από τα πραγματικά προβλήματα αλλά και νόθευσης των δημοκρατικών διαδικασιών. Την ώρα που χιλιάδες πολίτες διαδήλωναν στα πεζοδρόμια, απαιτώντας την αλλαγή πολιτικής, την κατάργηση των μνημονιακών εντολών που τόσο άκριτα υιοθετεί η κυβέρνηση και την λήψη πρωτοβουλιών για την έξοδο της χώρας από το αδιέξοδο στο οποίο κάποιοι την έχουν οδηγήσει με τις επιλογές τους, πρωταγωνιστές τελικά ήταν αυτοί που...
, κυνηγώντας είτε τις εντυπώσεις είτε μία σανίδα σωτηρίας, παλινδρομούσαν σε επιλογές που μάλλον μετατρέπουν το δημοκρατικό μας πολίτευμα σε παρωδία.
Τελικά, για την κυβέρνηση για όλα τα δεινά και για την οργή των αγανακτισμένων , οι ευθύνες ήταν προσωποπαγείς. Και αντί για την κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας που αποτελούσε την αρχική επιλογή του πρωθυπουργού αλλά όχι των κορυφαίων στελεχών της κυβέρνησης, φτάσαμε σ΄ έναν ανασχηματισμό μάλλον υπηρεσιακό. Σ΄ έναν ανασχηματισμό που θα κληθεί να υλοποιήσει με σκληρό και ίσως αδιαπραγμάτευτο τρόπο τη βούληση της τρόικας και στη συνέχεια να οδηγήσει τη χώρα, όπως όλοι λένε. σύντομα σε εκλογές.
Τελικά, υπεύθυνα ήταν τα πρόσωπα για την αδυναμία επιτυχούς λειτουργίας του μνημονίου; Ο ίδιος μηχανισμός δεν είναι αυτός που κινούσε τα νήματα και θα κινήσει και τώρα, προκειμένου να ικανοποιηθούν τρίτοι και μάλιστα ξένοι και όχι εμείς οι ίδιοι; Αλήθεια τώρα που τα ίδια αυτά πρόσωπα άλλαξαν απλά καρέκλες, μπορούμε να περιμένουμε τη σωτηρία της χώρας μας; Μάλλον κάποιοι μας θεωρούν τελικά …
Η κυβέρνηση δυστυχώς κωφεύει στις φωνές διαμαρτυρίας και αιθεροβατεί. Η απλά εκτελεί με μαεστρία ένα σχέδιο πλήρους αποδυνάμωσης και «αφαίμαξης» του ενεργού πληθυσμού της χώρας μας , αδιαφορώντας για την γελοιοποίηση των θεσμών . Οι καρέκλες για τις οποίες κάποιοι έδωσαν μάχη είναι υπεράνω του λαϊκού συμφέροντος.
Το θέμα όμως που παραμένει έντονο είναι η αντιμετώπιση της σημερινής οικονομικής εξαθλίωσης. Οι συγχωνεύσεις σχολείων, η αναστολή λειτουργίας παιδικών σταθμών, οι απολύσεις εργαζομένων οι αποκρατικοποιήσεις κερδοφόρων επιχειρήσεων, όπως το ταχυδρομικό ταμιευτήριο, σε τιμή ευκαιρίας και η καλπάζουσα ανεργία εγγυώνται την οικονομική κατοχή αυτής της χώρας.
Αναμένουμε, λοιπόν, να δούμε όχι τα αποτελέσματα του νέου κυβερνητικού σχήματος που άλλωστε είναι αναμενόμενα αλλά την ημερομηνία και τον τρόπο λήξης του. Το σίγουρο πάντως είναι ότι κάποιοι έχουν χάσει τον έλεγχο της διακυβέρνησης αυτής της χώρας, οδηγώντας μας σε επικίνδυνα μονοπάτια. Και αν οι πολιτικές εξελίξεις είναι αυτές που μας προβληματίζουν η ανέχεια και η εξαθλίωση που «υπόσχονται» τα νέα μέτρα και το μεσοπρόθεσμο και οι «κομμάντος» του ανασχηματισμού θα πρέπει να μας τρομάζουν.
Μπορούν, λοιπόν, να θεωρηθούν λύση στην παρούσα φάση οι εκλογές; Δύσκολη ερώτηση, γιατί κάθε εκλογική αναμέτρηση σημαίνει και οικονομική επιβάρυνση της χώρας. Το σίγουρο, όμως, είναι ότι αυτή τη στιγμή η τύχη του ελληνικού λαού θα πρέπει να εξαρτάται από τη δική του βούληση και τις δημοκρατικές διαδικασίες και όχι από παρασκηνιακές επιλογές και εντολές. .