FT Deutschland: Τα ατού της Ελλάδας στις διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές...

Ρεπορτάζ της Christiane von Hardenberg στους Financial Times Deutschland, με τίτλο «Η Ελλάδα παίζει το τελευταίο της χαρτί» και υπότιτλο «Η ...

Ρεπορτάζ της Christiane von Hardenberg στους Financial Times Deutschland, με τίτλο «Η Ελλάδα παίζει το τελευταίο της χαρτί» και υπότιτλο «Η ελληνική κυβέρνηση θέλει να αναγκάσει τους πιστωτές σε αναδιάρθρωση του χρέους με νομοθετική ρύθμιση - Λίγες οι δυνατότητες για όσους υποστούν απώλειες», αναφέρει τα εξής:
Συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των τραπεζών και των ασφαλιστικών αφενός και της ελληνικής κυβέρνησης αφετέρου, που...
είχαν διακοπεί την περασμένη Παρασκευή. Σε περίπτωση που οι συνομιλίες αποτύχουν, η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει στις 20 Μαρτίου.
Τι πλεονέκτημα διαθέτει η Αθήνα για να κινητοποιήσει τους πιστωτές να συμμετάσχουν στο ‘κούρεμα’; Και ποια νομικά μέσα έχουν οι επενδυτές; Οι FTD απαντούν στα σημαντικότερα ερωτήματα γύρω από τις διαπραγματεύσεις.
Διαθέτει η ελληνική κυβέρνηση μέσα άσκησης πίεσης στους πιστωτές;
Ένα ατού κρατά η Ελλάδα ακόμα στα χέρια της: Περισσότερο από το 90% των ομολόγων έχουν εκδοθεί σύμφωνα με το ελληνικό Δίκαιο και επομένως οι όροι αποπληρωμής μπορούν να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή.
Οι έλληνες βουλευτές επεξεργάζονται ήδη έναν νόμο, σύμφωνα με τον οποίο στα ομόλογα θα προσαρτηθεί εκ των υστέρων μία συμφωνία για αναδιάρθρωση του χρέους, δήλωσε κυβερνητικός εκπρόσωπος στην αρχή της εβδομάδας.
Τι περιλαμβάνει μια τέτοια ρήτρα;
Η επονομαζόμενη ρήτρα συλλογικής δράσης (Collective Action Clause, CAC) προβλέπει επίσης ότι ακόμα και απρόθυμοι πιστωτές θα πρέπει να αποδεχτούν ένα ‘κούρεμα’ του χρέους: Αν η πλειοψηφία συμφωνήσει σε μία αναδιάρθρωση του χρέους, θα πρέπει να συμπράξουν και οι υπόλοιποι επενδυτές. Η ελληνική κυβέρνηση θα επιδιώξει με αυτόν τον τρόπο να αναγκάσει τα hedge funds να υποχωρήσουν, τα οποία αυτή τη στιγμή στέκονται εμπόδιο στις τρέχουσες διαπραγματεύσεις.
Είναι νομικά δυνατή η εκ των υστέρων αλλαγή των όρων για τους πιστωτές;
«Για τα ομόλογα που υπόκεινται στο ελληνικό Δίκαιο είναι νομικά δυνατό κάτι τέτοιος», δηλώνει ο εικός σε θέματα χρεοκοπίας Christoph Paulus του πανεπιστημίου Humboldt. Γιατί για παράδειγμα ο νόμος θα ίσχυε μόλις από την 20η Ιανουαρίου και μετά. Τυπικά με αυτόν τον τρόπο δεν θα επρόκειτο για μια πραγματική αναδρομικής ισχύος αλλαγή της συμφωνίας. Ομόλογα, τα οποία έχουν εκδοθεί σύμφωνα με το βρετανικό δίκαιο, περιλαμβάνουν ήδη έτσι κι αλλιώς τη ρήτρα συλλογικής δράσης. Πρόκειται περίπου για το 10% των χρεογράφων.
 Μπορούν να αντιδράσουν οι κάτοχοι ομολόγων;
Οι νομικοί βλέπουν ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας προσφυγής για μια τέτοια τροποποίηση του νόμου. «Οι πιστωτές θα μπορούσαν να προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για στέρηση περιουσίας», δήλωσε ο Paulus. Ωστόσο μπορεί να περάσουν χρόνια μέχρι να δικαιωθούν.
Αν υποθέσουμε ότι η αναδιάρθρωση αποτυγχάνει και η χώρα πρέπει να κηρύξει χρεοκοπία, ποιες νομικές δυνατότητες έχουν οι πιστωτές;
Μπορούν να προσφύγουν κατά της Ελλάδας σε αστικό δικαστήριο: Ανάλογα με το είδος των ομολόγων, μπορούν να προσφύγουν στην Αθήνα, στη Φραγκφούρτη ή στο Μιλάνο. Σε περίπτωση επιτυχίας θα είχαν τον λεγόμενο τίτλο, ο οποίος θα τους έδινε το δικαίωμα να κατασχέσουν ελληνική περιουσία.
Τι μπορεί να κατασχεθεί;
Η λήψη του τίτλου είναι εύκολη σε σύγκριση με το πρόβλημα της πρόσβασης στα χρήματα. «Κατά βάση μπορούν να κατασχεθούν όλα τα ελληνικά δημόσια περιουσιακά στοιχεία», δήλωσε ο Michael Waidel του πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Η Αθήνα όμως μπορεί να αντιδράσει, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι αυτά είναι απολύτως απαραίτητα για τη λειτουργία του κράτους. Επί της αρχής θα μπορούσαν να κατασχεθούν όλα τα χρήματα που προέρχονται από την ΕΕ, π.χ. από τα διαρθρωτικά ταμεία. «Αυτό είναι νομικά δύσκολο, αλλά δεν αποκλείεται εντελώς», τόνισε ο Waibel.
Υπάρχει δυνατότητα να ρυθμιστεί συντεταγμένα η αναδιάρθρωση του χρέους;
Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ΕΜΣ) προβλέπει ότι από τότε που θα αρχίσει όλα τα ευρωπαϊκά ομόλογα θα περιλαμβάνουν και μια ρήτρα συλλογικής δράσης. Και τότε θα αρκεί η συναίνεση της πλειοψηφίας των πιστωτών, ενώ οι απρόθυμοι δεν θα μπορούν πλέον να προσφύγουν.
«Χρειαζόμαστε όμως επιπρόσθετα και μία διεθνή διαδικασία με την οποία το πτωχευμένο κράτος θα ξαναποκτήσει ρευστότητα (Resolvenzverfahren)», δήλωσε ο Paulus.
Και τότε θα ακολουθούσε δικαστική διαιτησία, η οποία θα ρύθμιζε την αναδιάρθρωση του χρέους. Ένα τέτοιο δικαστήριο θα μπορούσε να εδρεύει στο μόνιμο διαιτητικό δικαστήριο στη Χάγη.