ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΨΗΦΟΥ...

Του Γεωργίου Ιωάννη- Μαθηματικός.  Γ.Γραμματέας της ΕΛΜΕ Θεσπρωτίας. Στις εκλογές της 17ης Ιουνίου πολλοί που επιχειρούν να θέσουν το δίλ...

Του Γεωργίου Ιωάννη- Μαθηματικός.

 Γ.Γραμματέας της ΕΛΜΕ Θεσπρωτίας.

Στις εκλογές της 17ης Ιουνίου πολλοί που επιχειρούν να θέσουν το δίλλημα: Μνημόνιο ή αντιμνημόνιο, Ευρώ ή Δραχμή, κ.τ.λ. τους διαφεύγει το πραγματικό νόημα της ψήφου το οποίο δεν μπορεί παρά να είναι ή μεταρρυθμίσεις ή παρακμή, παρασιτισμός και εξαφάνιση. Η Ελλάδα ένα από τα πιο παλιά μέλη της Ε.Ε. έχει τις περισσότερες καταδίκες στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο, το χαμηλότερο ρυθμό ενσωμάτωσης Ευρωπαϊκού δικαίου και οδηγιών και τον χαμηλότερο ρυθμό απορρόφησης Ευρωπαϊκών κονδυλίων. Είναι λοιπόν προφανές ότι έχουμε χάσει πάρα πολύ χρόνο και αυτό διότι ελλείψει πνευματικής ηγεσίας ,κενό που καταλαμβάνουν σήμερα αντιδραστικές πολιτικές δυνάμεις και τα τηλεκαφενεία του Λαζόπουλου, της Μενεγάκη ,των Ράδιο Αρβύλα κ.α., έχει καλλιεργηθεί σε ευρύτατα στρώματα του πληθυσμού η υποκουλτούρα του παρασιτισμού.
Παρασιτισμός σημαίνει να νομίζεις ότι η Ελλάδα είναι ένα νησί ξεκομμένο στη μέση κάποιου ωκεανού που την χωρίζουν χιλιάδες ναυτικά μίλια από την κοντινότερη ηπειρωτική ακτή, με κατοίκους που ζουν σε μόνιμη κοινωνική, πνευματική, οικονομική νιρβάνα και στασιμότητα. Δυστυχώς όμως σήμερα δεν υπάρχουν νησιά ,καθώς και στο πιο απομακρυσμένο νησί με το πάτημα ενός κουμπιού έρχεσαι αντιμέτωπος με το σκληρό ανταγωνισμό του Ευρωπαίου, του Αμερικάνου και του Ασιάτη και αν εσύ δεν μεταρρυθμιστείς και δεν αλλάξεις ώστε να παράγεις πολιτισμό ,γνώση και αγαθά τότε μοιραία θα αφανιστείς όπως τόσα άλλα έθνη που παρήκμασαν στην διάρκεια της ιστορίας τους.                                                            
Πάμε στην Ελλάδα του σήμερα, στη χώρα των χέρσων χωραφιών, των εργοστασιακών κουφαριών, των πελατειακών δικτύων, του λαδώματος και των φακελάκιων ,των νέων που για να δημιουργήσουν πρέπει να μεταναστεύσουν, του τραμπουκισμού και ανομίας κάθε ακροδεξιού ή ακροαριστερού γκρουπούσκουλου. Στη χώρα που εντέλει όποιος δουλεύει θεωρείται ηλίθιος και όποιος είναι αεριτζής και ζει με δάνεια και επιδοτήσεις θεωρείται μάγκας.
Την ώρα λοιπόν που όλοι ψάχνουν τα διλλήματα των επερχόμενων εκλογών για να εκθρέψουν τον προσωπικό ιδεολογικοπολιτικό τους μύθο το θέμα είναι ότι είτε με μνημόνιο ή χωρίς αυτό ,είτε με ευρώ είτε με δραχμή καθώς η Ιστορία καλπάζει τα προαναφερθέντα διλλήματα θεωρούνται πια ξεπερασμένα και οδεύουμε ολοταχώς στο σημείο που αν το ξεπεράσουμε είναι χωρίς επιστροφή.
Διότι αυτό που φάνηκε από την πρόσφατη ιστορία των τελευταίων χρόνων είναι ότι εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια ακυρώθηκε εν τέλει από πανίσχυρες παρασιτικές δυνάμεις και πελατειακά δίκτυα οι οποίες πλέον τελούν υπό την ομπρέλα του λεγόμενου <ριζοσπαστικού> πόλου, ο οποίος ευαγγελίζεται τον διορισμό 200000 δημοσίων υπαλλήλων, διαγραφή χρεών σε όποιον χρωστάει συμπεριλαμβανομένου και της χώρας, 1400 ευρώ κατώτατο μισθό, επανακρατικοποίηση κάθε πρώην δημόσιου οργανισμού και άλλα τέτοια παραμύθια ανείπωτης νιρβάνας.
Έτσι τελικά στις εκλογές της 17ης Ιουνίου αυτό που είναι πια ξεκάθαρο είναι ότι ο καθένας αναμετράται με την Ιστορία ,ο καθένας με την ψήφο του μπορεί να ανακόψει την παρακμιακή ροή των πραγμάτων και είναι πλέον ξεκάθαρο ότι το πραγματικό νόημα της ψήφου είναι ή μεταρρυθμίσεις ή παρακμή ,παρασιτισμός και εξαφάνιση.