Ανεβάζει τους τόνους το ΚΚΕ...

Ανεβάζει σταδιακά τους αγωνιστικούς τό­νους το ΚΚΕ και επιχειρεί να αναβαθμίσει την παρουσία του στον δρόμο και τη Βουλή, εν όψει του νέου π...

Ανεβάζει σταδιακά τους αγωνιστικούς τό­νους το ΚΚΕ και επιχειρεί να αναβαθμίσει την παρουσία του στον δρόμο και τη Βουλή, εν όψει του νέου πακέτου μέτρων, το οποίο ση­ματοδοτεί το επόμενο στάδιο κοινωνικής εξα­θλίωσης, ενώ παράλληλα συνεπάγεται κοινω­νικές και πολιτικές εξελίξεις.
Μπροστά στο ενδεχόμενο μιας πρόωρης εκλογικής αναμέτρησης ή εκρήξεων στο κοινωνικό πεδίο, το ΚΚΕ (στον απόηχο, να μην ξε­χνάμε, και της εκλογικής του αποδυνάμωσης, για την οποία η συζήτηση θα συνεχιστεί στο εσωτερικό του ώς και το ερχόμενο συνέδριο, στις αρχές του 2013) προετοιμάζεται για να είναι παρόν στις μάχες που έρχονται.
Με στό­χο μεταξύ άλλων να πετύχει τον «επαναπατρι­σμό» των ψηφοφόρων του ή ψηφοφόρων από το αριστερό ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ, στο οποίο η ηγεσία του Περισσού ανιχνεύει δείγματα δυ­σαρέσκειας από την πορεία προσαρμογής στο «κυβερνητικό κοστούμι».
Έτσι, με την προειδοποίηση ότι τα μέτρα που έχουν αποφασιστεί κι επίκειται να ανακοινω­θούν «ούτε τελευταία είναι ούτε προσωρινά», το κόμμα καλεί τον λαό σε πορεία κινηματικής ανασύνταξης και αντεπίθεσης, με πρώτο σταθ­μό τη ΔΕΘ.
Ταυτόχρονα, το Πολιτικό Γραφείο με το κά­λεσμα που δημοσιοποίησε την περασμένη εβδομάδα προκειμένου να στηρίξει και πολι­τικά το αίτημα για γενική απεργία, παράλληλα με το πλαίσιο «αποδέσμευση από την Ε.Ε., μο­νομερής διαγραφή του χρέους, εργατική – λα­ϊκή εξουσία», θέτει στις άμεσες προτεραιότη­τες του ερχόμενου διαστήματος την οργάνωση της «κοινής πάλης» για αποτροπή των μέτρων και αλλαγή των συσχετισμών.
Στο πολιτικό πεδίο το ΚΚΕ στρέφει την κριτι­κή του τόσο προς τη συγκυβέρνηση των τριών (Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ), τονίζοντας ότι ουσι­αστικά προωθεί τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων σε Ε.Ε. και Ελλάδα, όσο και στον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο κατηγορεί ότι φέρει πρόταση διαχειριστική του συστήματος, «την οποία καλύπτει με δήθεν φιλολαϊκά συν­θήματα, ώστε ο λαός να μη στραφεί κατά του ίδιου του εκμεταλλευτικού συστήματος».
Ειδικά όσον αφορά τον τελευταίο, δεν πα­ραλείπει να τονίζει την «άβυσσο» που τους χω­ρίζει (σύμφωνα με παλαιότερη έκφραση της Αλέκας Παπαρήγα). Είναι ενδεικτικό ότι στο κείμενο του Πολιτικού Γραφείου χαρακτηρί­ζεται «απατηλό» το «σύνθημα της επαναδια­πραγμάτευσης», το οποίο κατά το ΚΚΕ «υπο­στήριξαν από την αρχή τα κόμματα της συγκυβέρνησης και υιοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ στη δεύτε­ρη εκλογική αναμέτρηση εγκαταλείποντας το σύνθημα για κατάργηση του Μνημονίου και της Δανειακής Σύμβασης».
Παράλληλα γίνεται λόγος για «αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα» με βασικό στοιχείο «τη μεγάλη εκλογική μείωση του ΚΚΕ».
Παρά ταύτα, ο Περισσός επανέρχεται στη λογική της «διόρθωσης της ψήφου» (όπως με­τά τις εκλογές της 6ης Μαΐου) και καλεί τους εργαζόμενους να «απελευθερωθούν»… από τα δεσμά των προηγούμενων επιλογών τους:
«Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να αισθά­νεται σήμερα δεσμευμένος για την εκλογική στήριξη που έδωσε στα κόμματα του «ευρω-μονόδρομου«, να αναμένει κάτι καλό από την τρικομματική κυβέρνηση ή ακόμη να αναμένει τη χρεοκοπία της και να δοκιμάσει κάποιο κυ­βερνητικό σχήμα διαχείρισης τύπου ΣΥΡΙΖΑ». Ειδικά για το τελευταίο, εν είδει αποδεικτικού της «χρεοκοπίας της «κυβερνώσας αριστε­ράς«» παραπέμπει στη ΔΗΜΑΡ.
Στο κάλεσμά του το Πολιτικό Γραφείο, αφού προηγουμένως κάνει έναν υπαινιγμό ότι έλα­βε τα μηνύματα και έκανε την αυτοκριτική του, αναφέρει:
Καλούμε «την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, ανεξάρτητα από την επιλο­γή που έκαναν στις εκλογές, σε ανοιχτή συζή­τηση και οργάνωση κοινής πάλης ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα, για να απαλλαγούμε από τον βραχνά της πτώχευσης, τον ζυγό της κυριαρχί­ας των μονοπωλίων και της εξουσίας τους, να απαλλαγούμε από τις επιλογές και δεσμεύσεις της Ε.Ε.».
Με άλλα λόγια, εμφανίζεται να επιχειρεί ένα κάποιο «άνοιγμα» στις «μάζες», αν και το πλαί­σιο παραμένει προσηλωμένο στο πνεύμα της στρατηγικής για τη «λαϊκή εξουσία» και την ανατροπή του καπιταλισμού.
Ωστόσο είναι γε­γονός ότι το τελευταίο διάστημα η ένταση αυ­τής της αναφοράς στη «λαϊκή εξουσία» αυξο­μειώνεται, ένδειξη ενδεχομένως της εσωτερι­κής διαπάλης για το ζήτημα της αποδέσμευσης από την Ε.Ε. τώρα ή υπό όρους λαϊκής εξουσί­ας κάποτε στο μέλλον…