Κοινοβουλευτικό συνειδησιόμετρο…

Γράφει ο  Βασίλης Χασιώτης Συχνά έχω αναφερθεί στη κοινοβουλευτική, δημοκρατική και γιατί όχι πολιτειακή εκτροπή, της ενίοτε χωρίς προ...

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Συχνά έχω αναφερθεί στη κοινοβουλευτική, δημοκρατική και γιατί όχι πολιτειακή εκτροπή, της ενίοτε χωρίς προσχήματα απαίτησης των κομματικών ηγεσιών, βουλευτές να ενεργούν ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ, κατά την άσκηση του λειτουργήματός τους, ιδίως σε ΨΗΦΟΦΟΡΙΕΣ ΚΡΙΣΙΜΩΝ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΩΝ, ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΑΓΗΣ, δυνάμει της οποίας ΔΕΝ παρέχεται το δικαίωμα, αλλά ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ Η ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ο βουλευτής να ψηφίζει ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣ.
Μάλιστα, έχω προτείνει σε προηγούμενα άρθρα μου επί του θέματος, οι νόμοι που κυρώνονται ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ, ΤΗΣ ΠΕΙΘΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ, ΝΑ ΚΗΡΥΣΣΟΝΤΑΙ ΑΝΕΥ ΕΤΕΡΟΥ ΑΚΥΡΟΙ, από εκείνη τη Βουλή και εκείνη τη Κυβέρνηση που θα αποκαταστήσει ΟΠΟΤΕΔΗΠΟΤΕ αυτή την εκτροπή.
Το ίδιο ισχύει και όταν κατάδηλα για λόγους ΕΚΒΙΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΨΗΦΟΥ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ –ιδίως της πλειοψηφίας-, νόμοι που προβλέπουν περισσότερες της μιας ρυθμίσεις, εισάγονται προς ψήφιση ΩΣ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ, ώστε να αποστερηθεί η δυνατότητα καταψήφισης ειδικότερων μέτρων ή προνοιών του νόμου, που ενδεχόμενα ένας βουλευτής, δεν αποδέχεται.
Στα πλαίσια αυτής της θέσης, ισχυρίστηκα και ισχυρίζομαι, ότι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από κάθε άλλο λόγο που ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ οι μνημονιακοί νόμοι καταπατούν στοιχειώδεις συνταγματικές πρόνοιες σχετικές με ΑΤΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ανθρώπινα, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, αρκεί το παραπάνω γεγονός, δηλαδή του πειθαναγκασμού των Βουλευτών να ψηφίζουν κατά τρόπο που δεν εγγυάται την ελευθέρα κατά συνείδηση ψήφο, ώστε οι μνημονιακοί νόμοι που ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΣΤΗΚΑΝ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ, ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΙ, γι΄αυτόν δηλαδή και μόνο το λόγο. Μάλιστα, από τη θέση του τηλεθεατή των σχετικών κοινοβουλευτικών συνεδριών, όπως π.χ. η ψήφιση του Μνημονίου 2, ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ διαπίστωσα όχι απλά την άσκηση κάποιας ιδιαίτερα έντονης συνειδησιακής πίεσης, ΜΑ ΕΙΣΕΠΡΑΞΑ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΘΑΡΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΚΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΣΥΝΔΡΙΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ.
Αυτό το συνειδησιόμετρο βεβαίως, είναι κάτι που υπάρχει εσωτερικά σε όλους τους ανθρώπους.
Αλλά δεν λειτουργεί το ίδιο σε όλους τους ανθρώπους.
Αλλού «λειτουργεί» πλήρως, όντας σε άρτια κατάσταση.
Έτσι, ο βουλευτής ή η βουλευτίνα ο οποίος (η οποία) ψηφίζει ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, τότε, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΤΟΥ ΤΙ ΨΗΦΙΖΕΙ, ουδείς ψόγος μπορεί να αποδοθεί στη κρίση του/της. Μπορεί κάποιος/α να συμφωνεί ή να διαφωνεί μαζί του/της, να θεωρεί λάθος ή σωστή την κρίση του/της, όμως, ΨΗΦΙΣΕ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟΝ/ΤΗΝ ΚΑΘΙΣΤΑ ΕΝΑΝ ΕΥΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ : ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ.
Και όταν λέω ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΕΝΝΟΩ ΘΑΡΡΑΛΕΑ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ : χωρίς μετ’ ολίγον δημοσίως να κλαψουρίζει ή να εκλιπαρεί την κατανόηση της κομματικής του ηγεσίας, αν αυτή η ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΨΗΦΟΣ ΤΟΥ, δεν τρόμαξε μόνο την κομματική ηγεσία, μα ως φαίνεται και τον ίδιο όταν συνειδητοποίησε ότι Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΕΝΙΟΤΕ ΚΟΣΤΟΣ!
Βεβαίως, υπάρχουν και συνειδησιόμετρα «πειραγμένα» ή απλά «ρεταρισμένα».
Αυτά, είναι ανάγκη να επισκεφτούν το συνεργείο των ερινύων.
Αυτό το συνειδησιόμετρο που «ρετάρει», άλλοτε «χτυπά» τις ανώτατες τιμές της συνειδησιακής ευαισθησίας, και άλλοτε τις κατώτατες τιμές της ασυνειδησίας, ΣΕ ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ, όπως π.χ, σε διαστήματα ενός έτους, ή ακόμα και μηνών, ή ακόμα και ημερών, ΧΩΡΙΣ ΕΝ ΤΟΥΤΟΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΒΛΗΘΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΠΟΥ ΠΡΙΝ ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΝ ΩΣ Η ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ!
Το συνειδησιόμετρο που «ρετάρει», αποκαλύπτει ασθενείς χαρακτήρες, φοβικούς, ενδοτικούς, με πολλαπλά διχασμένη συνειδησιακή υπόσταση, όταν δεν πρόκειται για καθαρά καιροσκόπους και πολιτικάντηδες. Κάποιες στιγμές, η συνείδηση «εκρήγνυται» και στιγμιαία αναθαρρεύει ώστε να δίνει την εντύπωση ότι θέτει τις «κόκκινες γραμμές» του αγώνα της, αλλά, μετ’ ολίγον, τα πάντα είτε καταλαγιάζουν και ήρεμα ή και με τρόμο, αναλόγως, υποχωρεί στις προτεραίες θέσεις της ξανασκεπάζοντας με το ίδιο χώμα το χαράκωμα που προηγούμενα είχε δημιουργήσει όταν σχεδίαζε τη μεγαλειώδη μάχη της, ή και μετακομίζει σε ό,τι προηγούμενα αποτελούσε την αιτία της προηγούμενης συνειδησιακής της έκρηξης, και πάντα με την επίκληση των πιο ανοήτων και θλιβερών επιχειρημάτων.
Και τέλος, υπάρχουν και περιπτώσεις, που το συνειδησιόμετρο έχει αχρηστευθεί παντελώς.
Σ’ αυτή τη περίπτωση, δεν υπάρχει μόνο η εκδοχή της πλήρους ασυνειδησίας.
Σ’ αυτή τη περίπτωση, μπορούμε να διακρίνουμε και τις παντελώς «χύμα» συνειδήσεις. Ρευστές και εξαιρετικά δύσκολο να περιοριστούν σε μια πλευρά του συνειδησιομέτρου μας, σαν τη σούπα που χύθηκε από το πιάτο, και βεβαίως, κάθε προσπάθεια να τη μαζέψεις με κουτάλι από κάτω είναι μάλλον μάταια : εκεί απλώς σφουγγαρίζεις…
Συνεπώς, για να επανέλθω, από τη θέση του απλού πολίτη, ΑΝΑΜΕΝΩ από ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ, που πάλι θα κληθεί να νομιμοποιήσει με τη ψήφο της τα νέα μνημονιακά μέτρα, ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ, ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙ ΘΑΡΡΑΛΕΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ό,τι βούλεται, ΚΑΙ ΣΕ Ό,ΤΙ ΕΧΕΙ ΔΕΣΜΕΥΤΕΙ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΠΡΙΝ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, και βεβαίως, ΝΑ ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΕΙ ΚΑΘΕ ΑΘΛΙΟ «ΤΡΥΚ», όπως το να της τεθεί εκβιαστικά το ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ δίλημμα : ή ψηφίζεις όλο το νομοσχέδιο, ή το καταψηφίζεις όλο.
Κάθε διάσταση ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΔΕΣΜΕΥΣΗΣ – ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ, σε μείζονος σημασίας θέματα, παραπέμπει σε προβλήματα ΕΥΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΣ, τόσο μεγαλύτερα, όσο μεγαλύτερη η παραπάνω διάσταση.
Στην επικείμενη ψηφοφορία των νέων μέτρων, σε πολύ κόσμο, υπάρχει η αίσθηση ότι θα ξαναζήσουμε το ίδιο έργο. Προσωπικά, δεν έχω καμιά αμφιβολία για το τι θα συμβεί, ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΟΥ 35 ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΩΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΥΒΕΡΝΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ, ΑΥΤΟ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΑΝΙΚΑΝΟ, ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΔΙΑΦΘΑΡΜΕΝΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΥΣ, ενώ τα τελευταία δύο χρόνια, «εμπλούτισε» τα όποια του «χαρίσματα» και με το να καταστεί κατά τρόπο απαράδεκτο συνομιλητής ΜΙΑΣ ΞΕΝΗΣ ΚΑΤΟΧΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ, την οποία έτσι νομιμοποιεί. Ένα έργο που στη συνείδησή μου, ως απλού πολίτη, το σενάριο περιγράφει ένα διαρκές πολιτικό ψέμα, μια διαρκή πολιτική εξαπάτησή ΜΟΥ (μένω σε μένα, για να μη μιλήσω για λογαριασμό μου).
Είμαι περίπου βέβαιος, ότι το συνειδησιόμετρο, όπως εγώ το προσδιορίζω στο άρθρο αυτό, δεν πρόκειται να με κάνει να πιστέψω ότι κάτι αλλάζει προς το καλύτερο. Ποιο είναι αυτό το καλύτερο; Μα ότι όσοι ψηφίσουν υπέρ των μνημονιακών μέτρων, θα ψηφίσουν ΘΑΡΡΑΛΕΑ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΕΠΙΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ, η οποία είμαι βέβαιος, ευχόμενος από καρδιάς να διαψευστώ, ότι θα επιβληθεί.
Είναι όμως πολύ ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε πόσοι θα έχουν το θάρρος να πούνε ένα μεγάλο «όχι» στην όποια έκκληση για κομματική πειθαρχία, ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΕΝΟΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΝ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.
Πόσοι θα αρνηθούν να κυρώσουν ένα νόμο που εισάγεται με ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ : ή τον υπερψηφίζεις όλον ή τον καταψηφίζεις όλον.
Κάθε ένα τέτοιο «όχι» είναι και μια μεγάλη υποθήκη ελπίδας για το μέλλον.
Δεν μιλώ για το «όχι» στα μέτρα.
Δεν είναι αυτό το θέμα του άρθρου μου.
Μιλώ για το «όχι» στον συνειδησιακό εκβιασμό.
Για να μπορέσουμε επί τέλους, σ΄ αυτό το τόπο να συνεννοούμαστε στα στοιχειώδη…
olympia.gr