Ο κ. ΚΛΕΩΝΑΣ ΚΙ Ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΟΣ...

Δια χειρός Θανάση Σταυρόπουλου , ezy.gr Έλα Χριστέ και Παναγιά! Ύψιστε, βάλε το χέρι σου! Το πιθανότερο είναι ότι σε λίγο καιρό κάπως έτ...

Δια χειρός Θανάση Σταυρόπουλου, ezy.gr
Έλα Χριστέ και Παναγιά! Ύψιστε, βάλε το χέρι σου! Το πιθανότερο είναι ότι σε λίγο καιρό κάπως έτσι, πιστοί χριστιανοί αλλά και έλληνες οι οποίοι πιστεύουν σε όποιο Θεό αυτοί έχουν επιλέξει, συν τους άθεους φυσικά, θα αναφωνούν και θα ανακράζουν εν χορώ με χέρια ανοιχτά και πιθανότατα γονυπετείς. Τι έφταιξε μπορεί να μου πει κάποιος; Ποιος άρχισε όλο αυτό το νταβαντούρι εν μέσω παγκόσμιας κρίσης; Τι τους έπιασε σώνει και καλά, και πιαστήκανε όλοι μαλλί με μαλλί μαζί με καμπαναριά και μιναρέδες; Γιατί να μην μπορώ να πιστεύω στον Βούδα ή στην ωκεανίδα Τελεστώ απερίσπαστος; Τι έγινε και ποιος το έκανε όλο αυτό; Ποιός ε; Και γιατί δεν μπορώ να διαβάσω τελικά ένα περιοδικό με την ησυχία μου; Γιατί;
Πες μου τι θα κάνουμε Κλέωνα, με όλη αυτή την παράνοια; Σιγά ρε Πέτρο, σιγά τι να κάνουμε; Τίποτα δε θα κάνουμε. Κι άλλωστε τι μπορούμε εμείς να κάνουμε. Κάτσε άνθρωπέ μου στα αυγά σου και κοίτα να προσέχεις λίγο το βράδυ που περπατάς. Εμάς δεν μας πειράζει κανείς. Έχουμε άριστες σχέσεις με την Ανατολή του είπα. Αυτά κουβέντιαζα με έναν γείτονα που πολύ φοβάται την όλη αυτή αύξηση της μουσουλμανικής αβρότητας ανά τον κόσμο. Βέβαια κι αυτός έχει κάποιο δίκιο αφού η όμορφη και κατά τα άλλα γραφική Κυψέλη έχει πάψει προ πολλού να είναι όλα αυτά, και κάτι τέτοιο είναι πια γνωστό σε όλους νομίζω. Αυτό που ίσως δεν είναι γνωστό, είναι το ότι στην πενταόροφη πολυκατοικία των 15 διαμερισμάτων που μένει η αφεντιά μου μετά της Τούλας, εμείς οι δυο που μένουμε στον τέταρτο όροφο μαζί με ένα ζευγάρι Πολωνών στο διπλανό σπίτι, στον δεύτερο όροφο που ζει μια γιαγιά, εδώ και δυο αιώνες τώρα, είναι γεννημένη το 1915 και τα έχει και τετρακόσια παρακαλώ, μαζί με τη γεροντοκόρη κόρη της και στον τρίτο που μένει ένας εργένης αστυνομικός, είμαστε και οι μόνοι χριστιανοί κάτοικοι αν και όχι όλοι του ιδίου δόγματος. Ο πέμπτος το ρετιρέ, άδειο και ξενοίκιαστο εδώ και ενάμιση χρόνο όπως και το άλλο διαμέρισμα του τρίτου ορόφου. Όσο για υπόγειο, ισόγειο και υπόλοιπα διαμερίσματα της πολυκατοικίας γεμάτα από πακιστανούς, μπαγκλαντέζους, ιρακινούς και άλλες φυλές της Μέσης Ανατολής. Μέχρι τώρα βέβαια τίποτα δεν τάραζε την ήσυχη συγκατοίκηση μας, πέρα από τις ίσως κάποιες έντονες σκορδοκρεμμυδοτηγανιτές μυρουδιές που απλώνονταν σε όλη τη γειτονιά κάθε μεσημέρι προς απόγευμα. Αλλά αυτό ίσως και να προσθέτει και μια κάποια όμορφη νότα στη μονότονη οσμή του μουσακά και του κοκκινιστού της Τούλας. Μια φορά μάλιστα η ίδια η Τούλα πήρε και μια συνταγή από έναν πιτσιρικά, τον Ζουλφικάρ, από το Πακιστάν που εκτελούσε χρέη μάγειρα εκείνη την εβδομάδα, καθώς όπως ξέρετε μένουν καμιά δεκαρία σε κάθε σπίτι και μαγειρεύουν με βάρδιες. Πάντως ομολογώ ότι ήταν γευστικότατη η συνταγή. Αλλά εδώ και λίγες ημέρες όλοι οι μη χριστιανοί ένοικοι της πολυκατοικίας έχουν αρχίσει να αλλάζουν συμπεριφορά. Καταρχάς δεν μας μιλάνε. Εν δευτέροις μαζεύονται όλοι σε ένα διαμέρισμα και προσεύχονται αλλά το πιο ανησυχητικό είναι ότι δε μαγειρεύουν όπως πριν. Για να ακριβολογώ δε μαγειρεύουν καθόλου. Πιθάνοτατα να νηστεύουν, υποθέτω. Τέλος πάντων, δικό τους θέμα. Μπαίνω που λέτε χθες στην είσοδο κρατώντας ένα περιοδικό με comics, καθότι βλέπεται μερικά πράγματα δεν κόβονται έτσι εύκολα. Με σταματά ο πακιστανός του ισογείου που μένει δίπλα στο ασανσέρ και αρχίζει να μου μιλάει σε ύφος ιεροεξεταστή του Μεσαίωνα. Κύριο Κλίωνα τι έχετε μου λέει. Βάσανα και χρέη, του απαντώ. Καλά αυτό δε νοιάζει εμένα. Εσείς θέλετε ευρώ, καλά παθαίνετε. Εγώ είμαι από φτωχή χώρα, χέστηκα για αυτά. Αλλάχ είναι μεγάλος, αυτό μόνο νοιάζει εμένα. Την καλύτερη δουλειά κάνεις που χέστηκες του είπα κι εγώ. Κύριο Κλίωνα άλλο σε ρώτησα, επέμενε. Τι έχεις; Τι να έχω ρε Περβέζ, σου είπα τι έχω. Όχι Περβέζ, Περβέζ λένε αδελφό μου εμένα με λένε Ζουλφικάρ που έδωσα συνταγή κυρία Τούλας, μου απαντά. Καλά συγνώμη αλλά όλοι μοιάζεται τόσο μεταξύ σας. Και εσείς το ίδιο μου λέει. Τι έχετε εκεί; Στο χέρι σας; Τι κρατείς; Περιοδικό γιατί; Να το δω κύριο Κλίωνα; Όχι Ζουλφικάρ να μην το δεις. Γιατί μη δει Ζουλφικάρ περιοδικό; Γιατί δεν πρέπει, γιατί έχει απογορευμένα σκίτσα. Έχει σκίτσα απογορευμένα μέσα, με ξαναρωτά. Ε, ναι έχει κάποια, είπα κάπως ντροπαλά. Γιατί, γιατί γιατί έχει σκίτσα; Γιατί, έχει βρώμικα σκίτσα μέσα άρχισε να φωνάζει. Τι θες να είχε, ρέγκες και σαρδέλες παστές; Σταμάτα ανθρωπέ μου θα μαζευτεί όλη η πολυκατοικία και θα με κάψεις. Κύριο Κλίωνα πέτε μου γιατί; Εσείς είστε και κυρία Τούλα είστε καλοί άνθρωποι. Ευχαριστούμε Ζουλφικάρ αλλά τι έγινε; Απογορεύονται τα περιοδικά με σκίτσα; Από πότε; Κύριο Κλίωνα να σας καταλάβουν άλλοι μουσλίμ θα σφάξουν εσάς! Προδότης κύριο Κλίωνα. Γιατί γιατί, φώναζε ακόμα δυνατότερα. Εγώ προδότης; Από πότε; Αντάριασα, σκοτείνιασα και μ’ έπιασε μια οργή για αυτόν τον μικρό αλλοδαπό που μ’ έβριζε μέσα στην ίδια μου τη χώρα. Δεν σου επιτρέπω, είπα σε τόνο έντονο και πατριωτικό. Εγώ δεν επιτρέπω να βρίζει Προφήτη. Εγώ κύριε Κλέωνα καταγγείλω εσάς κι όλο σας το σόι που κάνετε αυτά τα πράγματα σε καημένο Ζουλφικάρ. Πας καλά μωαμεθανέ μου! Μα τα γένια του Προφήτη, τι είναι αυτά που λες; Ποιον βρίζω και ποιος προδότης; Το περιοδικό κύριο Κλίωνα, έχει σκίτσα γι αυτό. Κι εσένα τι σε νοιάζει; Με νοιάζει, με νοιάζει και θα πολεμήσω για πίστη μου. Αυτά μου είπε με φωνή που έτρεμε και με ένα σάλτο άρπαζει το περιοδικό από το χέρι μου, το σκίζει και αρχίζει να το ποδοπατά. Τι κάνεις εκεί; Τρελάθηκες; Οι άπιστοι θα πεθάνουν. Ποιοι άπιστοι; Αυτοί που κάνουν σκίτσα του Προφήτη, μου λέει. Και εμένα τι με νοίαζει; Εγώ τα έκανα; Όχι αλλά εσύ διαβάζεις κύριο Κλίωνα. Πετάχτηκαν από τα άλλα δαμερίσματα στη στιγμή άλλοι πέντε ομόθρησκοι του και με βάλανε στη μέση κι άρχισαν να φωνάζουν και να με βρίζουν πατόκορφα όλοι μαζί και εν χορώ. Τι φωνές είναι αυτές; Τι χαμός είναι αυτός Κλέωνα, άκουσα να λέει η Τούλα κατεβαίνοντας με τα πασούμια από το κλιμακοστάσιο. Τι έγινε; Κύρια Τούλας, είπε ο Ζουλφικάρ, κύριος Κλίωνα προδότης. Κακός και προδότης. Διαβάζει περιοδικά με σκίτσα Προφήτη Ισλάμ. Ντροπή του. Θάνατος στους άπιστους, θάνατος στους άπιστους φώναζε ο Ζουλκφικάρ. Θάνατος στους άπιστους φώναζαν και οι υπόλοιποι. Θάνατος στους άπιστους, Ζουλφικάρ θάνατος στους άπιστους είπε κι η Τούλα σηκώνοντας το περιοδικό. Είστε με Ισλάμ κυρία Τούλας, τη ρώτησε ο Ζουλφικάρ. Όχι, είμαι νευριασμένη με τον άντρα μου που διαβάζει περιοδικά με τέτοια σκίτσα, του απάντησε. Έχει σκίτσα Προφήτη κυρία Τούλας, της είπε αγριεμένος ο Ζουλφικάρ. ΟΧΙ, έχει σκίτσα με τσίτσιδες, του είπε στον ίδιο τόνο η Τούλα και μάλλον και πιο αγριεμένη κάνοντας μου ένα νεύμα να ανέβω πιο γρήγορα τις σκάλες και ψέλνοντας από πίσω μου διάφορα τροπάρια όχι όμως και κατ’ ανάγκη χριστιανικά.