Μια μικρή ιστορία ανθρωπιάς.

Πάντα αντιπαθούσα τις γάτες… δεν έβρισκα

Πάντα αντιπαθούσα τις γάτες… δεν έβρισκα κανένα ενδιαφέρον σε αυτά τα μαλλιαρά τετράποδα, σε αντίθεση με τους σκύλους που η αφοσίωση τους είναι συγκινητική. Η ζωή και η τύχη τα έφερε έτσι, ώστε να συγκατοικώ με την Πέρσα, την οποία δε θα άλλαζα με όλους τους σκύλους του κόσμου. Έγινε η μικρή αδέσποτη φίλη μου. Κοντά της έμαθα τόσα πολλά για να αγαπώ λίγο περισσότερο τους ανθρώπους και να συνειδητοποιήσω ότι η στάση μας απέναντι στα ζώα είναι πολύ σκληρή. Αν εξαιρέσεις τις νυχιές στον καναπέ μου, την επιμονή της να αφήνει πατημασιές όπου σφουγγαρίζω, τις νυχτερινές εξόδους στις 4 το πρωί και το γεγονός ότι τρίβεται και γλυκονιαουρίζει σε κάθε αρσενικό της οικογένειας , σε γενικές γραμμές συμβιώνουμε αρμονικά.

Σήμερα, χτυπά την πόρτα... Η συνέχεια ΕΔΩ