Φτάνει πια...!

Όλοι λένε ότι τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών και του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών αποτελούν προπομπό πολιτικών ε...

Όλοι λένε ότι τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών και του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών αποτελούν προπομπό πολιτικών εξελίξεων που φτάνουν μέχρι και τις εθνικές εκλογές πιθανότατα το Φθινόπωρο...
Όλα θα εξαρτηθούν όχι μόνο από τη διαφορά μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, όπου έχει επικεντρωθεί το ενδιαφέρον, αλλά από τα ποσοστά που θα συγκεντρώσουν τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα, και κυρίως το «Λαδωμένο»– ΠΑΣΟΚ και ο χείμαρρος που λέγεται «Ποτάμι»..
Με τελειωμένη όπως φαίνεται τη ΔΗΜΑΡ και τους ΑΝΕΛ, επόμενος στόχος του συστήματος είναι το «αδιάφθορο» Ποτάμι και το ποσοστό των ψηφοφόρων που θα προσελκύσει.

Το πολιτικό-επιχειρηματικό κατεστημένο, δίνει μία τεράστια μάχη προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία με κάθε πιθανό τρόπο, σε αγαστή συνεργασία με τους πολιτικούς που ράβουν ένα «κουστούμι» για τον καθένα μας όχι με βάση την φορολογική μας ικανότητα αλλά με βάση τις «δήθεν» ανάγκες του Κράτους.., με βάση τα μνημόνια της ντροπής...Μπρός στα μνημόνια, οι Έλληνες δεν δικαιούνται να έχουν τον παραμικρό αντίλογο.. Και αν κάποιοι τολμήσουν να πουν μια αντίθετη γνώμη, θα πέσει φωτιά να τους κάψει με τις ευλογίες των ΜΜΕ, που βάζουν μπροστά στα μάτια των εκατομμυρίων τηλεθεατών, τις ψεύτικες δημοσκοπήσεις παρέα με τις σκηνοθετικές ενορχηστρώσεις εκδηλώσεων τύπου Σκορτσέζε, με σκοπό να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο..
Το καθεστώς της ντροπής, βασιζόμενο στις ψεύτικες δημοσκοπήσεις και στα υποχείρια ΜΜΕ, μας σπρώχνει όλο και πιο βαθιά στην απελπισία.

Όμως εγώ θα εστιάσω αλλού...
«Δεν αντέχω άλλο.. φώναξε ο ηλικιωμένος συνταξιούχος και έπεσε στο κενό από μια πολυκατοικία σε κάποιο προάστιο της Αθήνας...Άλλος ένας αυτόχειρας σε μια ελληνική κοινωνία, η οποία δείχνει να έχει χάσει το κουράγιο της να αγωνιστεί για την επιβίωση.. Άλλος ένας ανώνυμος σε μια κοινωνία, η οποία ευαισθητοποιείται μόνον με τις περιπέτειες των «επωνύμων»... Άλλος ένας συνταξιούχος, ο οποίος νόμιζε ότι η εργασία του στα χρόνια της νιότης, θα του εξασφάλιζε καλά γεράματα...Άλλος ένας αφελής, που μάζευε βαρέα ένσημα στη χώρα όπου τα μόνα βαρέα, που αναγνωρίζονται σαν αξιόλογα, είναι ο Βενιζέλος και ο Πάγκαλος.. Άλλος ένας αφελής συμπατριώτης μας, που δεν κατάλαβε πόσο «σταθερή» είναι η Ελλάδα του ευρώ.. Που δεν κατάλαβε τι διαφήμιζε ο Σαμαράς και η συμμορία του.. Άλλος ένας, που δεν άντεξε τη θέα του δικαστικού κλητήρα έξω από το σπίτι του και μας χαιρέτησε, για να μην τον δούμε να κοιμάται στους δρόμους..»

Αυτά έγραφε ένας άγνωστος φίλος σε ένα άρθρο του για τον κατακλυσμό αυτοκτονιών που έχει συνθλίψει τη χώρα.. Την ίδια στιγμή που η συμμορία αυτών, που μας οδήγησε σ' αυτήν την κόλαση, «ζει τον μύθο» της στην Ελλάδα ...
Κάθε χρόνο και καλύτερα...Φαίνεται ότι καμία κρίση δεν την επηρεάζει καθώς απολαμβάνει όλη την προστασία και την ασφάλεια του «κράτους των λίγων..»

Γιατί όμως τα λέω όλα αυτά..; Γιατί είμαι εξοργισμένος με την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής.. Της ζωής των φτωχών Ελλήνων, τη στιγμή που ξοδεύονται εκατομμύρια για την προστασία της ζωής των πλουσίων.. Γιατί είμαι εξοργισμένος από τη χλιδή που απολαμβάνουν αυτοί, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι γι' αυτήν την πραγματική γενοκτονία..

Γιατί δεν βλέπω όχι απλά τιμωρία, αλλά ούτε καν μια απλή διάθεση αυτοκριτικής από αυτούς, που διέλυσαν την ιστορία μας.. Γιατί στο ίδιο δελτίο ειδήσεων των συστημικών ΜΜΕ, βλέπω την ανθρώπινη απελπισία, που οδηγεί κάποιον δυστυχισμένο συμπολίτη μας στην πτώση στο κενό και παράλληλα την κουτοπονηριά των μονίμως βολεμένων..

Αυτό ακριβώς με εξοργίζει...Βλέπω πλάνα δυστυχίας και φτώχειας σε όλη την Ελλάδα και ταυτόχρονα πλάνα από τη Βουλή των «πετυχημένων», στους οποίους οφείλεται η φτώχεια των πολλών..Βλέπω τους κοινούς κακοποιούς στην καθημερινότητα του τόπου να μπαινοβγαίνουν στον Κορυδαλλό, αλλά οι συμμορίτες της βουλής να έχουν μόνιμο «στασίδι» στον Ναό της Δημοκρατίας.. Πάντα παρόντες στο μεγάλο φαγοπότι, το οποίο ξεκίνησε εδώ και 40 χρόνια και δεν σταματάει με τίποτα.

Άπαντες παρόντες.. Κανένας από αυτούς, οι οποίοι πρωταγωνίστησαν στην αθλιότητα της μεταπολίτευσης, δεν βρέθηκε εκτός Βουλής, ακόμα και τώρα, που πληρώνουμε με αίμα αθώων... Και όταν κάποια στιγμή, ο λαός αποφάσισε με την ψήφο του να τους διώξει, αυτοί έβρισκαν πάντα τον τρόπο να μπαίνουν απ’το παράθυρο στα πολιτικά δρώμενα του τόπου...Ακόμα και τώρα σε αυτές τις εκλογές, που ο λαός σκέφτεται να τους γυρίσει την πλάτη, αυτοί πάλι θα βρουν τον τρόπο τους..!!
Γιατί μιλάμε για συμμορία ολόκληρη.. Μιλάμε για οργάνωση με πολλά «πλοκάμια» έτοιμη ανά πάσα στιγμή να αποκαταστήσει μόνη της, οποιαδήποτε «αδικία» πραγματοποιήσει ο αφελής λαός με την ψήφο του..

Δυστυχώς για τη δημοκρατία μας ούτε τώρα θα γίνει τίποτα και ντρέπομαι που το λέω...
Η δουλειά μας να γίνεται και ο κοσμάκης πάντα ξεχνάει, όπως λέει και ο μέγας μάγιστρος της πολιτικής.. Άλλη μια φορά που η πολιτική θα νικήσει τον κυρίαρχο λαό..

Γιατί ο κυρίαρχος λαός μπορεί να έχει τη δύναμη της ψήφου, αλλά αυτή, όπως φαίνεται, έχει τη δύναμη της λίστας Λαγκάρντ και της Siemens.
Φτάνει πια...!! Αηδίασα με τα παχύδερμα τσιμπούρια του δημοκρατικού μας συστήματος...Τα αδηφάγα κτήνη, που σκότωσαν τα όνειρα ολόκληρων γενεών..

Αυτούς σκέφτομαι και τρελένομαι...Τους βλέπω να γελάνε εις βάρος μας, να μην σέβονται τίποτε, ούτε ζωντανούς, ούτε νεκρούς και πολύ περισσότερο να μην σέβονται την ελληνική ιστορία και την πολιτισμική μας κληρονομιά, την Δημοκρατία που μόνο αυτό το κράτος μπόρεσε να γεννήσει.. Με απόλυτα αντισυνταγματικούς και βαθύτατα αντιδημοκρατικούς νόμους οι ολιγάρχες της πολιτικής μετέτρεψαν το υπέρτατο αιρετό αξίωμα της δημοκρατικής λειτουργίας σε κληρονομικό προνόμιο για τη διαιώνιση της «βασιλείας» τους..

Όμως παρ’όλα τα αρνητικά συναισθήματα που με πλημυρίζουν , είμαι σίγουρος ότι πλησιάζει η ώρα, που τα μπαλκόνια δεν θα αφορούν τους ανώνυμους...Θα αφορούν τους επώνυμους... Η Δημοκρατία μπορεί να μην εκδικείται, αλλά εκδικούνται οι άνθρωποι.. Περίπου 5000 συνάνθρωποι μας, αυτοκτόνησαν μέσα στα τελευταία δύο χρόνια..
Τρεις αυτοκτονίες κάθε δύο μέρες, μπορεί και παραπάνω...

Όλοι αυτοί ήταν άνθρωποι. Δεν ήταν φυτά ή πρόβατα, που φύτρωσαν ξαφνικά ή φαγώθηκαν.. Ήταν γονείς ζωντανών ανθρώπων που πόνεσαν για την απώλεια τους..

Πόσο θα αντέξει η κοινωνία μας αυτήν την κατάσταση..; Γιατί..; Για να πληρωθούν οι τράπεζες και οι τοκογλύφοι, που λεηλάτησαν το κράτος..; Ή για να πληρωθούν οι γνωστοί χορηγοί των κομμάτων, που μας έφεραν σ’αυτό το σημείο..;

Αυτό το παιχνιδάκι σύντομα θα τελειώσει.. Οι διεφθαρμένοι πολιτικοί, που πρόδωσαν τους πάντες και λεηλάτησαν τη χώρα, σύντομα θα κληθούν να δώσουν εξηγήσεις.. Θέμα χρόνου είναι ν' ακούσουμε από τα δικά τους στόματα το «δεν αντέχω άλλο».. Αυτούς θέλουμε να δούμε να πονάνε.. Αυτούς θέλουμε να δούμε εγκλωβισμένους σε αδιέξοδα, που οδηγούν σε ψηλά μπαλκόνια-βατήρες...Η αυτοκτονία ενός ανθρώπου του μόχθου για μερικά ευρώ θα είναι πάντα μια μόνο σταγόνα, που θα ξεχειλίσει το ποτήρι...Δεν αντέχει άλλο πόνο η κοινωνία...Δεν αντέχει άλλο την αδικία...Δεν αντέχει τους λίγους να σχεδιάζουν τις ζωές τους, πάνω στον θάνατο των υπολοίπων...Δεν αντέχει την υποκρισία και τα ψέματα τους.

Αυτό το οποίο θέλω να προτείνω στους σκεπτόμενους συνοδοιπόρους, είναι να κάνουν λίγη υπομονή ακόμα...Να σφίξουν τα δόντια τους, για ν' αντέξουν όσο γίνεται περισσότερο...Να κάνουν κουράγιο αυτό το κρίσιμο διάστημα που απομένει μέχρι την «απελευθέρωση», αφού είναι σίγουρο ότι δεν θα πάει μακριά η σημερινή κατάσταση.

Χρόνο αγοράζουν με αυτά τα ψέματα, μέχρι να ολοκληρώσουν το ολικό ξεπούλημα της χώρας..Γι' αυτόν τον λόγο θεωρώ ότι βρισκόμαστε μια ανάσα πριν από το τέλος του δράματος.. Η παγκόσμια κοινωνία, που περιφέρεται γύρω μας, θα πρέπει να βρει τη λύση στα κοινά πλέον προβλήματα.. Θα αναγκαστεί το ανθρώπινο είδος να βρει τη λύση, γιατί στην αντίθετη περίπτωση δεν θα μπορέσει να επιβιώσει...Θα αναγκαστεί να βρει μια κοινωνία, στην οποία τα σημερινά παράσιτα και οι εγκληματίες της πολιτικής δεν θα έχουν θέση.

Στην κυριολεξία πλέον..."το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει"...

Ένα σύνθημα που βγήκε κατά τύχη την Παρασκευή, στις 30 Απριλίου του 1976 για να γίνει τεράστιο σλόγκαν, όταν ο μαθητής Σιδέρης Σιδηρόπουλος, 16 χρόνων, μέλος της «Μαθητικής Πρωτοπορίας», κολλούσε αφίσες της οργάνωσης «Κ.Ο. Μαχητής» για τη συγκέντρωση της επόμενης μέρας, της Πρωτομαγιάς, στην πλατεία Κοτζιά.

Αυτός ήταν το πρώτο θύμα ενός διαχρονικού πολέμου ενάντια στην πλουτοκρατία και στην παγκόσμια ολιγαρχία.

Ένα σύνθημα που καπηλεύτικε, ιδιοτικωποιήθηκε από πολλούς και λιδωρήθηκε από πολύ περισσότερους, όμως ήρθε από ένα κοντινό παρελθόν και στη σημερινή εποχή, ίσως να είναι η βάση για ένα καλύτερο μέλλον...

Σκεπτικιστής