Όσα παιδιά γεννιούνται τους χειμωνιάτικους και ανοιξιάτικους μήνες (Δεκέμβριο έως Μάιο) μπουσουλάνε πιο γρήγορα σε σχέση με τα παιδι...
Όσα παιδιά γεννιούνται τους χειμωνιάτικους και ανοιξιάτικους μήνες (Δεκέμβριο έως Μάιο) μπουσουλάνε πιο γρήγορα σε σχέση με τα παιδιά που γεννιούνται καλοκαίρι και φθινόπωρο (Ιούνιο έως Νοέμβριο), σύμφωνα με μια νέα ισραηλινή έρευνα.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Χάιφα, με επικεφαλής την δρ. Οσνάτ Ατούν Εϊνί, μελέτησαν -στο περιβάλλον των αντίστοιχων οικογενειών- μια σειρά από παιδιά στην ηλικία των επτά μηνών και μετά ξανά όταν άρχισαν να μπουσουλάνε, συσχετίζοντας τη σταδιακή ανάπτυξη κάθε παιδιού με την ημερομηνία γέννησής του.
Η μέση ηλικία που τα μωρά άρχισαν να μπουσουλάνε ήταν η 31η εβδομάδα μετά τη γέννησή τους, δηλαδή στον όγδοο μήνα. Όμως τα μωρά που είχαν γεννηθεί το χειμώνα, άρχισαν να μπουσουλάνε νωρίτερα (μέσα στο καλοκαίρι), την 30ή εβδομάδα κατά μέσο όρο, ενώ αντίθετα τα μωρά που είχαν γεννηθεί το καλοκαίρι, άρχισαν να μπουσουλάνε την 35η εβδομάδα κατά μέσο όρο (μέσα στο χειμώνα). Συνεπώς ανάμεσα στις δύο εποχικές ομάδες παιδιών υπάρχει μια αξιοσημείωτη μέση χρονική απόκλιση περίπου ενός μήνα στον χρόνο του πρώτου μπουσουλήματος.
Δεν παρατηρήθηκαν διαφορές ανάμεσα στα αγόρια και στα κορίτσια, όσον αφορά το πότε ξεκινάνε την «περιπέτεια» της ανεξάρτητης κίνησής τους, ούτε όσον αφορά τον τρόπο που αυτή γίνεται (με την κοιλιά ή χρησιμοποιώντας χέρια και γόνατα). Ενώ πάντως παρατηρείται και στα δύο φύλα αυτή η εποχική διαφορά στο μπουσούλημα μπρούμητα, δεν συμβαίνει κάτι ανάλογο στην κίνηση των μωρών ανάσκελα, στο κάθισμα και στην όρθια στάση.
Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι η εποχική διαφορά στο μπουσούλημα ενός μωρού εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό κατά πόσο -λόγω γεωγραφικής τοποθεσίας και τοπικού κλίματος- υπάρχουν σημαντικές διαφορές στις συνθήκες μέσα σε ένα σπίτι μεταξύ χειμώνα και καλοκαιριού (ιδίως μεγάλη μεταβολή θερμοκρασίας). Όσο μεγαλύτερη είναι η διαφορά από εποχή σε εποχή, τόσο πιθανότερο είναι να διαφέρει το ξεκίνημα του μπουσουλήματος.
Οι περιβαλλοντικές και κλιματικές συνθήκες επηρεάζουν ένα μωρό ποικιλοτρόπως, π.χ. μέσω των πιο βαριών ή πιο ελαφριών ρούχων που φοράει, των ευκαιριών που του δίνονται να παίξει στο πάτωμα, του πόσο διαρκεί το φως της μέρας, άρα και το «παράθυρο» των δραστηριοτήτων του κ.α.
Πηγή: www.newsbeast.gr
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Χάιφα, με επικεφαλής την δρ. Οσνάτ Ατούν Εϊνί, μελέτησαν -στο περιβάλλον των αντίστοιχων οικογενειών- μια σειρά από παιδιά στην ηλικία των επτά μηνών και μετά ξανά όταν άρχισαν να μπουσουλάνε, συσχετίζοντας τη σταδιακή ανάπτυξη κάθε παιδιού με την ημερομηνία γέννησής του.
Η μέση ηλικία που τα μωρά άρχισαν να μπουσουλάνε ήταν η 31η εβδομάδα μετά τη γέννησή τους, δηλαδή στον όγδοο μήνα. Όμως τα μωρά που είχαν γεννηθεί το χειμώνα, άρχισαν να μπουσουλάνε νωρίτερα (μέσα στο καλοκαίρι), την 30ή εβδομάδα κατά μέσο όρο, ενώ αντίθετα τα μωρά που είχαν γεννηθεί το καλοκαίρι, άρχισαν να μπουσουλάνε την 35η εβδομάδα κατά μέσο όρο (μέσα στο χειμώνα). Συνεπώς ανάμεσα στις δύο εποχικές ομάδες παιδιών υπάρχει μια αξιοσημείωτη μέση χρονική απόκλιση περίπου ενός μήνα στον χρόνο του πρώτου μπουσουλήματος.
Δεν παρατηρήθηκαν διαφορές ανάμεσα στα αγόρια και στα κορίτσια, όσον αφορά το πότε ξεκινάνε την «περιπέτεια» της ανεξάρτητης κίνησής τους, ούτε όσον αφορά τον τρόπο που αυτή γίνεται (με την κοιλιά ή χρησιμοποιώντας χέρια και γόνατα). Ενώ πάντως παρατηρείται και στα δύο φύλα αυτή η εποχική διαφορά στο μπουσούλημα μπρούμητα, δεν συμβαίνει κάτι ανάλογο στην κίνηση των μωρών ανάσκελα, στο κάθισμα και στην όρθια στάση.
Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι η εποχική διαφορά στο μπουσούλημα ενός μωρού εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό κατά πόσο -λόγω γεωγραφικής τοποθεσίας και τοπικού κλίματος- υπάρχουν σημαντικές διαφορές στις συνθήκες μέσα σε ένα σπίτι μεταξύ χειμώνα και καλοκαιριού (ιδίως μεγάλη μεταβολή θερμοκρασίας). Όσο μεγαλύτερη είναι η διαφορά από εποχή σε εποχή, τόσο πιθανότερο είναι να διαφέρει το ξεκίνημα του μπουσουλήματος.
Οι περιβαλλοντικές και κλιματικές συνθήκες επηρεάζουν ένα μωρό ποικιλοτρόπως, π.χ. μέσω των πιο βαριών ή πιο ελαφριών ρούχων που φοράει, των ευκαιριών που του δίνονται να παίξει στο πάτωμα, του πόσο διαρκεί το φως της μέρας, άρα και το «παράθυρο» των δραστηριοτήτων του κ.α.
Πηγή: www.newsbeast.gr
.jpg)
Φορολογία στα σπίτια..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσοι ηλίθιοι αλλά παχυλά αμειβόμενοι σύμβουλοι υπουργών και υφυπουργών χρειάζονται για να αποφανθούν ότι πχ. στην Αράχοβα με τα πλούτη της και στα ρημαγμένα χωριά πάνω από το φράγμα του Μόρνου πρέπει να υπάρχει το ίδιο ύψος φορολογίας ακινήτων? Δηλαδή τα σαλέ της Αράχοβας, τα σπίτια της εκεί που κάθε σπιθαμή μετριέται με χρυσάφι, και του χιονοδρομικού της ίδια φορολογία με αυτά. Και αυτό συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα!
Και γιατί συμβαίνει? Γιατί η Γερμανία με τους Έλληνες ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΤΗΣ θέλει οι Έλληνες να πάψουν να είναι ιδιοκτήτες σπιτιών, να ζουν όπως σε βόρειες χώρες που το σπίτι που μένουν δεν τους ανήκει…….
Κοντά σε αυτούς που πρέπει για χίλιους δυο λόγους να φορολογηθούν να ξεσπιτωθούνε αυτοί που έχουν ένα σπίτι στην πόλη άντε και άλλο ένα ρημαγμένο σε ένα κορακοχώρι από τους γονείς τους και που για όσο ζούνε αυτοί θα το συντηρούνε μιας και τα παιδιά τους δεν πρόκειται να το ξαναδούν
Γι’ αυτό και η φορολογία σε αυτά, γι’ αυτό και η εσκεμμένη ανικανότητα που παρατηρείτε με τις διάφορες λίστες κλεφταράδων, λωποδυτών και μη, για να μην έχει το κράτος χρήματα και να στραφεί εναντίων των σπιτιών, εκεί που ο κάθε Έλληνας είχε το κεραμίδι του, την βολή του.
Πόσοι ηλίθιοι αλλά παχυλά αμειβόμενοι υπουργοί και υφυπουργοί χρειάζονται για να αποδεχτούν τις εισηγήσεις των παραπάνω ηλιθίων αλλά παχυλά αμειβόμενων συμβούλων?
Πόσοι ηλίθιοι αλλά παχυλά αμειβόμενοι βουλευτές χρειάζονται για να στηρίξουν με την ψήφο τους στην βουλή των ελλήνων τον νόμο που θεσμοθετεί τις εισηγήσεις των ηλιθίων αλλά παχυλά αμειβόμενων συμβούλων και το νομοθέτημα των ηλίθιων αλλά παχυλά αμειβόμενων υπουργών και υφυπουργών?
Πόσοι ηλίθιοι αλλά παχυλά αμειβόμενοι περιφερειάρχες. Δήμαρχοι και σύμβουλοι βολεμένοι με τις μπίζνες τους και τα λαδώματα τους ( και από το κολόχαρτο βγάζουν την μίζα τους, και όποιος πιστεύει ότι όσοι ανακατεύονται στα κοινά το κάνουν από αγάπη για τον τόπο τους του αξίζει μια ισόβια θέση στο Δαφνί) πόσοι λοιπόν χρειάζονται για να βγάλουν τον σκασμό και να αποδεχτούν τις ηλιθιότητες των ηλίθιων?
Πόσοι αθλιότατοι, ξετσίπωτοι, συνδικαλιστές από πρωτοβάθμιο έως τριτοβάθμιο σωματείο με σκυμμένη την κεφαλή μέχρι εδάφους προκειμένου να μην χάσουν την εύνοια των πατρώνων τους χρειάζονται για να βγάλουν τον σκασμό και αυτοί υπακούοντας στο κομματικό συμφέρον που τους ανέδειξε για να αποδεχτούν τις ηλιθιότητες των ηλιθίων?
Εμπρός να φαμ ντε λα πατρί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμάς δεν μας νοιάζει αν υπάρχουν δεκατρείς εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι συμπατριώτες μας.
Εμάς δεν μας νοιάζει αν τρεις τέσσερεις χιλιάδες συμπατριώτες μας αυτοκτόνησαν από απελπισία γιατί τα οικονομικά τους πήγανε κατά διαόλου, και στο σπίτι τους το ψωμί το λένε ψωμάκι.
Εμάς δεν μας νοιάζει για τα ορφανά που άφησαν πίσω τους καθώς και για τις γυναίκες τους ή τους γονιούς τους, παρένθεση, ( ΠΟΣΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΑΝ?) ΚΛΕΙΝΕΙ Η ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ. Και δεν είναι ρατσισμός είναι η αλήθεια……..
Εμάς δεν μας νοιάζει από ποιες πλάτες θα βγούνε αυτά που ζητάμε από το κράτος, δηλαδή αυτά που μας έκοψε από τον μισθό μας κάνοντας αυτό που έκανε σε όλους τους συμπατριώτες μας.
Εμάς δεν μας νοιάζει αν το κράτος μας με σκυμμένη την κεφαλή θα πάρει και άλλα δανεικά για να μας ικανοποιήσει.
Εμάς μας νοιάζει η προσωπική μας βόλεψη που την ονομάσαμε αξιοπρέπεια μας, εμάς που έχουμε την δουλειά μας βρέξει λιάσει μας νοιάζει να περνούμε καλά, να μην στερούμαστε μόνο τα αναγκαία προς το ζην αλλά και τα περιττά, εμάς μας νοιάζει να μπορούμε να πηγαίνουμε τις διακοπές μας όπως τον παλιό καλό καιρό,
Εμάς μας νοιάζει τα παιδιά μας να μπορούν να έχουν κινητό τελευταίας τεχνολογίας, η σύζυγος μας να μπορεί να πηγαίνει στα SPA να φτιάχνει το κορμάκι της, και εμείς να μπορούμε να αλλάζουμε αυτοκίνητο κάθε τέσσερα χρόνια.
Γι’ αυτό και πάμε στα δικαστήρια και μας δικαιώνουν βλέποντας τον πόνο μας, γιατί δεν γίνετε, είναι οφθαλμοφανές ένας μόνιμος δημόσιος υπάλληλος όπως Εμείς να στερείτε τα παραπάνω, δεν το θέλει ούτε ο Θεός ούτε η κοινωνία, και τον τελευταίο άνεργο να ρωτήσετε αυτό θα σας πει, ακόμη και αυτόν που έχει βάλει την θηλιά στο λαιμό του και ετοιμάζετε να κλωτσήσει το σκαμνί που πατάει αυτό θα σας πει, και τον πατέρα που ψάχνει για δανεικά για να πάει φαί στο σπίτι του αυτό θα σας πει, έχουμε την έγκριση ολόκληρης της κοινωνίας, και το εικοσάχρονο παλικάρι που είναι σκυμμένο στον σκουπιδοτενεκέ αυτό θα σας πει, δεν μας θέλουν οι συμπατριώτες μας στριμωγμένους οικονομικά, μας θέλουν περήφανους, μας θέλουν τσαμπουκάδες, μας θέλουν να ξοδεύουμε, να έχουμε τον παχουλό λογαριασμό μας στην τράπεζα, άνθρωποι είμαστε μπορεί να πάθουμε και κάτι….