Ψυχεδελική ψυχιατρική. Πολεμώντας αλκοόλ και ασθένειες με LSD

Οι θαρραλέοι ψυχίατροι, οι αποδείξεις για την πιθανή θετική χρήση του LSD και η έρευνα που σταμάτησε για ιδεολογικούς λόγους Ο Huxl...

Οι θαρραλέοι ψυχίατροι, οι αποδείξεις για την πιθανή θετική χρήση του LSD και η έρευνα που σταμάτησε για ιδεολογικούς λόγους
Ο Huxley έλαβε το φάρμακο στο σπίτι του στην Καλιφόρνια υπό την εποπτεία του ψυχιάτρου Humphry Osmond. Αυτός ήταν μέλος μιας μικρής ομάδας ψυχιάτρων που πρωτοστάτησαν στη χρήση LSD ως θεραπεία για τον αλκοολισμό και τις διάφορες ψυχικές διαταραχές στις αρχές της δεκαετίας του 1950.
Ο Huxley ως οικειοθελές πειραματόζωο, σε συνεργασία μ’ ένα ψυχίατρο, έκανε χρήση LSD στην προσπάθεια καταγραφής των παρενεργειών. Μετά τη χρήση ακολουθούσαν μαραθώνιες συζητήσεις που ηχογραφούνταν σε φορητό κασετόφωνο. Αναφέρει αρκετές παρενέργειες που αφορούν το χώρο, το χρόνο, την έλλειψη σωματικού ελέγχου κτλ, όμως το σημείο που εστιάζει είναι η ένταση των χρωμάτων. Είχαν μορφή, σχήμα, ήταν τόσο φλογερά, σχεδόν χειροπιαστά.
Περιγράφει ένα στρόβιλο από χρώματα και εικόνες, ένα μεθυστικό πανηγύρι. Το παραμικρό αντικείμενο, ένα ποτήρι, ένα τραπεζάκι, ο χαρτοκόπτης, εξαπέλυε μια εξοντωτική ακτινοβολία, ένα απίστευτο μαγνητισμό. Επρόκειτο για μια καινούργια ανακάλυψη του κόσμου.
Humphry Osmond
Ο Osmond γεννήθηκε στο Surrey το 1917 και σπούδασε ιατρική στο νοσοκομείο Guy του Λονδίνου. Υπηρέτησε στο Ναυτικό ως ψυχίατρος κατά τη διάρκεια του Β “Παγκοσμίου Πολέμου, και στη συνέχεια εργάστηκε στην ψυχιατρική μονάδα στο Νοσοκομείο του Αγίου Γεωργίου, στο Λονδίνο.
Εκεί γνώρισε τον John Smythies και έμαθε για την ανακάλυψη του Albert Hoffman, το LSD. Οι Osmond και Smythies ξεκίνησαν τις δικές τους έρευνα σχετικά με τις ιδιότητες των παραισθησιογόνων και παρατήρησαν ότι η μεσκαλίνη παρήγαγε αποτελέσματα παρόμοια με τα συμπτώματα της σχιζοφρένειας, και ότι η χημική της δομή ήταν παρόμοια με εκείνη της αδρεναλίνης.
Αυτό τους οδήγησε να υποθέσουν ότι η σχιζοφρένεια προκαλείται από μια χημική ανισορροπία στον εγκέφαλο.
Το 1951 ο Osmond έγινε αναπληρωτής διευθυντής της ψυχιατρικής στο Ψυχιατρείο Weyburn στο Saskatchewan του Καναδά και μετακόμισε εκεί με την οικογένειά του.
Μέσα σε ένα χρόνο, άρχισε να κάνει πειράματα σε συνεργασία με τον Albert Hoffer με τη χρήση LSD. Ο ίδιος ο Osmond δοκίμασε LSD και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ναρκωτική ουσία θα μπορούσε να προκαλέσει βαθιές αλλαγές στη συνείδηση​​.
Οι δύο τους βρήκαν εθελοντές οι οποίοι και δοκίμασαν LSD. Δύο χρόνια αργότερα άρχισε να δίνει LSD σε ασθενείς που ήταν αλκοολικοί.
Αρκετά χρόνια αργότερα, ένας συνάδελφος του, ο Colin Smith αντιμετώπισε τα προβλήματα άλλων 24 ασθενών με LSD, και στη συνέχεια ανέφερε ότι 12 από αυτούς είχαν "βελτίωση" από τη θεραπεία. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1960, Osmond και Hoffer είχαν περιθάλψει περίπου 2.000 αλκοολικούς.
Την ίδια περίπου περίοδο ένας άλλος ψυχίατρος, ο Ronald Sandison, έκανε παρόμοια πειράματα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτός εισήγαγε τη χρήση της ψυχοθεραπείας, και άλλες μορφές θεραπείας, όπως τη τέχνη και τη μουσική.
Ronald Sandison
Το 1952, επισκέφθηκε την Ελβετία, όπου συνάντησε τον Albert Hoffman, και έμαθε για τις κλινικές έρευνες της χρήσης του LSD. Δυο χρόνια αργότερα 14 ασθενείς του ανάρρωσαν από τη θεραπεία με τη χρήση LSD. Ο Sandison άνοιξε τη πρώτη κλινική στην οποία χορηγούσε στους ασθενείς του LSD. Η μονάδα βρισκόταν στο νοσοκομείο Powick.
Δύο μορφές της θεραπείας με LSD έγιναν δημοφιλής. Πρώτη, η ψυχεδελική θεραπεία που βασίστηκε στο έργο των Osmond και Hoffer. Αυτοί έδιναν μια μεγάλη δόση LSD παράλληλα με την ψυχοθεραπεία. Δεύτερη η ψυχολογική θεραπεία που βασίστηκε στη θεωρία του Sandison ο οποίος πρότεινε μικρότερες δόσεις ως συμπλήρωμα στην ψυχανάλυση.
Μεταξύ του 1950 και 1965, σε περίπου 40.000 ασθενείς είχε συνταγογραφηθεί μια μορφή θεραπείας με LSD.
Πηγή: theguardian