O Aντώναρος (με υπονοούμενα) για τις πολιτικές γελοιογραφίες...

Evangelos Antonaros . Ειχα τη μεγάλη τύχη να γεννηθώ σ' ένα σπίτι όπου το γέλιο και το χιούμορ ειχαν βρεί καλό καταφύγιο. Πατέρας ...

Evangelos Antonaros.

Ειχα τη μεγάλη τύχη να γεννηθώ σ' ένα σπίτι όπου το γέλιο και το χιούμορ ειχαν βρεί καλό καταφύγιο.
Πατέρας μου ηταν ο σπουδαίος Έλληνας γελοιογράφος Αρχέλαος. Όχι, μη νομίζετε ότι γελάγαμε συνέχεια στι σπίτι μας η ότι τα παίρναμε όλα στο σορολοπ. Κάθε άλλο. Αλλά μέσα απο τα σκίτσα του Αρχέλαου που μας έλεγε ότι "το γελιο μακραίνει τη ζωή", κι ας ήταν ίδιος καποιες φορές αρκετά μελαγχολικός, μάθαμε να βλέπουμε τα πράγματα, τις καταστάσεις και τους ανθρώπους απο μια άλλη οπτική γωνία.
Δεν ειναι πιο "ελαφριά" αυτη η οπτική. Ειναι πιο κριτική κι ασφαλώς πιο αφαιρετική.
Γιατι αφαιρεί τη σοβαροφάνεια και το περισπουδαστο απο τη καθημερινότητά μας. Και πολύ περισσότερο απο τον συχνά κενόδοξο δημόσιο βίο του τόπου και -- λυπάμαι που το λέω -- τους περισσότερους λειτουργούς του.

Στα δέκα χρόνια που δραστηριοποιούμαι στα δημόσια πράγματα συνάντησα μόνο ενα (ναι ένα!!!) πρόσωπο απο τον χώρο της Νεας Δημοκρατίας που έκανε κάτι που κι εγώ έκανα συστηματικά: Να συγκεντρώνει όλα τα σκίτσα του που δημοσιεύονταν στον τύπο. Προσωπικά μάλιστα αξιοποιούσα τις γνωριμίες μου για να εξασφαλίζω απο τους φίλους γελοιογράφους-σκιτσογράφους τα πρωτότυπα.

Όσο για τους άλλους -- τη πλειοψηφία -- προσπαθούσαν με αδιαφορία να κάνουν ότι το θέμα δεν τους αφορά -- απλά για να κρύψουν την ενόχληση τους. Ναι, γιατι το πενάκι του γελοιογράφου ενοχλούσε την αυταρέσκεια τους. "Μα μου κανει τόσο μεγάλη μύτη", μου είπε κάποτε ένας ενοχλημένος υπουργος για κάποιο σκιτσογράφο χωρις να αντιλαμβάνεται ότι η ούτως η άλλως τεράστια μύτη του του έδινε κάποια ίχνη προσωπικότητας που διαφορετικά δεν διέθετε.

Πριν απο 50 χρόνια οι τότε επιφανείς γελοιογράφοι (μεταξύ των οποίων κι ο πατέρας μου) αποφασισαν να μη ξανασκιτσάρουν τον κατοπινό Προεδρο της Δημοκρατίας και τότε Υπουργό Κωνσταντίνο Τσάτσο γιατι τους έκανε απίθανες επιθέσεις. Μερικές βδομάδες αργότερα ο Τσάτσος τηλεφώνησε απεγνωσμένα στον Φωκίωνα Δημητριάδη και τον θερμοπαρακάλεσε να ξαναρχίσουν να τον σκιτσάρουν "οπως θέλουν".
Λίγα χρόνια νωρίτερα ο τότε υπουργός Σπυρος Μαρκεζίνης είχε σύρει τον πατέρα μου στα δικαστήρια για ένα καυστικό σκίτσο.
Την συνέχεια, νομίζω, τη ξέρετε όλοι. Ο Μαρκεζίνης εξαφανιστηκε πολιτικά για να επανέλθει ως δοτός πρωθυπουργός λίγων εβδομάδων του δικτάτορα Παπαδόπουλου το 1973
Ο Αρχέλαος συνέχισε να σκιτσάρει μέχρι το τέλος της ζωής του την άνοιξη του 1998.
Καλή Κυριακή.