Μυστικές φορολογικές συμφωνίες ανάμεσα στο Λουξεμβούργο και 340 πολυεθνικές εταιρείες με στόχο την ελαχιστοποίηση των φόρων τους απο...
Μυστικές φορολογικές συμφωνίες ανάμεσα στο Λουξεμβούργο και 340 πολυεθνικές εταιρείες με στόχο την ελαχιστοποίηση των φόρων τους αποκάλυψαν 40 διεθνή μέσα ενημέρωσης με βάση έγγραφα που έχει στην κατοχή της η Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ).
Οι συμφωνίες αυτές συνομολογήθηκαν ανάμεσα στο 2002 και το 2010 και αντιπροσωπεύουν ποσά δισεκατομμυρίων ευρώ σε διαφυγόντα φορολογικά έσοδα για τις χώρες όπου οι εταιρείες αυτές δραστηριοποιούνται και καταγράφουν κέρδη, σύμφωνα με την ICIJ και τα μέσα που συνεργάζονται μαζί της, όπως οι εφημερίδες Le Monde, The Guardian, Suddeutsche Zeitung και Asahi Shimbun.
Η Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων είχε αποκαλύψει τον Ιανουάριο τις τοποθετήσεις Κινέζων αξιωματούχων σε φορολογικούς παραδείσους.
Στην εξάμηνη έρευνα που πραγματοποίησε με τίτλο "Luxemburg Leaks" ή "LuxLeaks" η ICIJ απέκτησε πρόσβαση σε 28.000 σελίδες εγγράφων του "tax ruling" που δείχνουν πώς οι μεγάλες εταιρείες "βασίζονται στο Λουξεμβούργο και στο χαλαρό φορολογικό ρυθμιστικό του πλαίσιο, για να μεταφέρουν εκεί κέρδη ώστε να μην φορολογηθούν παρά σε πολύ μικρή κλίμακα", σύμφωνα με το δημοσίευμα της Le Monde.
Η πρακτική του "tax ruling" είναι νόμιμη και επιτρέπει σε μία επιχείρηση να ερωτήσει εκ των προτέρων ποιας μεταχείρισης θα τύχει από τις φορολογικές αρχές μίας χώρας και να λάβει συγκεκριμένες νομικές εγγυήσεις.
Οι εταιρείες, τις οποίες αφορούν οι αποκαλύψεις της ICIJ, εξοικονομούν κάθε χρόνο δισεκατομμύρια ευρώ χάρη στη δημιουργία μία θυγατρικής, ενός holding ή στην μεταφορά μίας εταιρικής έδρας στο Μεγάλο Δουκάτο με στόχο να καταβάλλουν τους λιγότερους δυνατούς φόρους.
"Το Λουξεμβούργο κρατά μυστικές τις φορολογικές του συμφωνίες και δεν τις κοινοποιεί στους Ευρωπαίους εταίρους του" αν και "είναι εις γνώσιν των πρακτικών που στην πράξη χρησιμοποιούν οι πολυεθνικές και της στρατηγικής τους για τη φοροαποφυγή".
Τα έγγραφα που έχει στην κατοχή της η ICIJ συντάχθηκαν κατά το διάστημα 2002-2010 από την PricewaterhouseCoopers "η οποία τα συνέταξε και διαπραγματεύθηκε τους όρους με τις αρχές του Λουξεμβούργου", σύμφωνα με το δημοσίευμα της Le Monde, όπως αναμεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο.
Η βρετανική The Guardian εκτιμά ότι οι αποκαλύψεις αυτές θα είναι δυσάρεστες για τον νέο Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος είχε την πρωθυπουργία του Λουξεμβούργου από το 1995 μέχρι το 2013.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή άρχισε τον Ιούνιο τέσσερις έρευνες σχετικά με την πρακτική του "tax ruling" στην ΕΕ και αφορούν την Ιρλανδία, την Ολλανδία, το Λουξεμβούργο και το Γιβραλτάρ.
Πηγή: www.real.gr
Οι συμφωνίες αυτές συνομολογήθηκαν ανάμεσα στο 2002 και το 2010 και αντιπροσωπεύουν ποσά δισεκατομμυρίων ευρώ σε διαφυγόντα φορολογικά έσοδα για τις χώρες όπου οι εταιρείες αυτές δραστηριοποιούνται και καταγράφουν κέρδη, σύμφωνα με την ICIJ και τα μέσα που συνεργάζονται μαζί της, όπως οι εφημερίδες Le Monde, The Guardian, Suddeutsche Zeitung και Asahi Shimbun.
Η Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων είχε αποκαλύψει τον Ιανουάριο τις τοποθετήσεις Κινέζων αξιωματούχων σε φορολογικούς παραδείσους.
Στην εξάμηνη έρευνα που πραγματοποίησε με τίτλο "Luxemburg Leaks" ή "LuxLeaks" η ICIJ απέκτησε πρόσβαση σε 28.000 σελίδες εγγράφων του "tax ruling" που δείχνουν πώς οι μεγάλες εταιρείες "βασίζονται στο Λουξεμβούργο και στο χαλαρό φορολογικό ρυθμιστικό του πλαίσιο, για να μεταφέρουν εκεί κέρδη ώστε να μην φορολογηθούν παρά σε πολύ μικρή κλίμακα", σύμφωνα με το δημοσίευμα της Le Monde.
Η πρακτική του "tax ruling" είναι νόμιμη και επιτρέπει σε μία επιχείρηση να ερωτήσει εκ των προτέρων ποιας μεταχείρισης θα τύχει από τις φορολογικές αρχές μίας χώρας και να λάβει συγκεκριμένες νομικές εγγυήσεις.
Οι εταιρείες, τις οποίες αφορούν οι αποκαλύψεις της ICIJ, εξοικονομούν κάθε χρόνο δισεκατομμύρια ευρώ χάρη στη δημιουργία μία θυγατρικής, ενός holding ή στην μεταφορά μίας εταιρικής έδρας στο Μεγάλο Δουκάτο με στόχο να καταβάλλουν τους λιγότερους δυνατούς φόρους.
"Το Λουξεμβούργο κρατά μυστικές τις φορολογικές του συμφωνίες και δεν τις κοινοποιεί στους Ευρωπαίους εταίρους του" αν και "είναι εις γνώσιν των πρακτικών που στην πράξη χρησιμοποιούν οι πολυεθνικές και της στρατηγικής τους για τη φοροαποφυγή".
Τα έγγραφα που έχει στην κατοχή της η ICIJ συντάχθηκαν κατά το διάστημα 2002-2010 από την PricewaterhouseCoopers "η οποία τα συνέταξε και διαπραγματεύθηκε τους όρους με τις αρχές του Λουξεμβούργου", σύμφωνα με το δημοσίευμα της Le Monde, όπως αναμεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο.
Η βρετανική The Guardian εκτιμά ότι οι αποκαλύψεις αυτές θα είναι δυσάρεστες για τον νέο Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος είχε την πρωθυπουργία του Λουξεμβούργου από το 1995 μέχρι το 2013.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή άρχισε τον Ιούνιο τέσσερις έρευνες σχετικά με την πρακτική του "tax ruling" στην ΕΕ και αφορούν την Ιρλανδία, την Ολλανδία, το Λουξεμβούργο και το Γιβραλτάρ.
Πηγή: www.real.gr
Και τι παίσατε από τα ΣΎΝΝΕΦΑ;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αρχή του τέλους των… «παραδείσων»
του Γιώργου Παπανικολάου http://www.euro2day.gr/
Σε παλαιότερα σημειώματα είχαμε υποστηρίξει ότι ένα από τα πιο αδύναμα σημεία στον τρόπο εφαρμογής της παγκοσμιοποίησης αφορά τη φοροδιαφυγή ή έστω τη φοροαποφυγή, εκ μέρους πλούσιων φυσικών και νομικών προσώπων, διαδικασία που διευκολύνεται από τη σύγχρονη αμεσότητα στη διασυνοριακή μεταφορά κεφαλαίων.
Προ ημερών, στον τομέα αυτό υπήρξε μια πολύ σημαντική εξέλιξη.
Περισσότερες από 80 χώρες δεσμεύτηκαν σε ένα πλαίσιο του ΟΟΣΑ, επί τη βάσει του οποίου, μέχρι το 2017-18 θα εφαρμόσουν ένα σύστημα ανταλλαγής χρηματοοικονομικών πληροφοριών, που θίγει μεν το τραπεζικό απόρρητο, αλλά συνιστά σημαντική πρόοδο στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής αυτού του είδους.
Εν ολίγοις, τα κράτη που μετέχουν σε αυτήν τη συμφωνία θα αποκτήσουν τη δυνατότητα να ελέγχουν την ύπαρξη περιουσιακών στοιχείων που κατέχουν οι πολίτες τους σε άλλες χώρες, οι οποίες επίσης μετέχουν στη συμφωνία.
Προφανώς δεν πρόκειται για μέτρο χωρίς αδυναμίες. Μία εξ αυτών, που ήδη επισημάνθηκε από κάποιους ειδικούς, είναι ότι τίθεται ένα όριο «αξίας», τα 250.000 δολάρια, κάτω από το οποίο δεν θα γίνονται τέτοιου είδους μεταβιβάσεις στοιχείων.
Που σημαίνει ότι κάποιοι θα έχουν ως τότε τον χρόνο να «σπάσουν» περιουσιακά στοιχεία σε περισσότερους λογαριασμούς.
Εντούτοις το γεγονός ότι μετέχουν 80 χώρες, μεταξύ αυτών χώρες όπως το Λιχτενστάιν, τα νησιά Κάιμαν, οι βρετανικές Παρθένοι Νήσοι, αλλά και η Ελβετία, οι Μπαχάμες και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, οι οποίες δήλωσαν ότι θα προσαρμοστούν ως το 2018, δείχνει την πρόοδο που έχει υπάρξει.
Έστω κι αν η Ελβετία δήλωσε εξαρχής ότι θα δίνει πληροφορίες «κατ' επιλογήν» σε χώρες που θεωρεί σημαντικές για την τραπεζική της βιομηχανία! Και μόνο το γεγονός ότι αυτό το κεντροευρωπαϊκό κάστρο τραπεζικής εχεμύθειας αναγκάζεται να αλλάξει ρότα δείχνει ότι περαιτέρω εξελίξεις είναι απλώς θέμα χρόνου.
Ευρύτερη όμως είναι και η πολιτική διάσταση αυτής της συμφωνίας, όπως αποτυπώθηκε και σε δηλώσεις του Γάλλου υπουργού Μισέλ Σαπέν, αλλά και του πολύ γνωστού και στα καθ' ημάς Γερμανού ομόλογου του, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Ο πρώτος τόνισε ότι «είναι αδιανόητο για τους φορολογουμένους μας (σ.σ. που συνεισέφεραν κατά την οικονομική κρίση) να δημιουργείται η αίσθηση ότι κάποιοι άλλοι μπορεί να γλιτώνουν τη φορολόγηση».
Ο δεύτερος είπε ορθά-κοφτά ότι «το τραπεζικό απόρρητο έκλεισε τον κύκλο του».
Προφανώς, η συμφωνία αυτή δεν λύνει το θέμα της φοροδιαφυγής με ένα… μαγικό ραβδί και πολύ περισσότερο δεν αντιμετωπίζει το θέμα της ανομοιογένειας μεταξύ φορολογικών συντελεστών, που έχει εξελιχθεί σε μέσο ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας μεταξύ κρατών, ώστε να προσελκυστούν επενδύσεις, τείνοντας παγκοσμίως σε χαμηλότερο «κοινό παρονομαστή».
Διότι το βασικό πρόβλημα των ανεπτυγμένων οικονομιών είναι ότι οφείλουν να έχουν κοινωνικό κράτος και ορθή κοινωνικά αναδιανομή μέρους του πλούτου όταν από την άλλη πλευρά μειώνεται, εξαιτίας των ανωτέρω παραγόντων, η δυνατότητά τους να φορολογούν τους «έχοντες», είτε πρόκειται για φυσικά, είτε για νομικά πρόσωπα.
Όμως, όλα δείχνουν ότι μετά από ένα διάστημα κατά το οποίο παρασύρθηκαν άκριτα στους ρυθμούς της «παγκοσμιοποίησης», οι πολιτικές ηγεσίες μεγάλων και ισχυρών κρατών (χωρίς τη συναίνεση αυτών είναι ακατόρθωτο να προχωρήσουν μεγάλες διεθνείς συμφωνίες) αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τι πιέσεις δημιουργούνται στην κοινωνία και κατ' επέκταση στο πολιτικό σύστημα, κι αρχίζουν να προωθούν διορθωτικά μέτρα, προκειμένου να προασπίσουν -μεταξύ άλλων- και την ίδια τη μελλοντική επιβίωση των παρατάξεών τους.
Η διαδικασία αυτή δεν θα είναι γρήγορη, ούτε εύκολη, καθώς η υφιστάμενη κατάσταση λειτουργεί υπέρ ισχυρών ιδιωτικών και «πολυεθνικών» συμφερόντων, ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα εμπόδια που θα προκύψουν.
Έχει όμως ξεκινήσει. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό, παρά τις όποιες, συχνά σοβαρές, ατέλειες...
Αυτή η εξελιξη είχε φανεί πριν καιρό, όταν αρχισαν οι πιέσεις των ΗΠΑ στην Ελβετία για να "δώσουν στοιχεία" φοροφυγάδων και, οταν αναψε η συζητηση εντός ΗΠΑ για τα αφορολόγητα κέρδη των πολυεθνικών , την ιδια στιγμή που η αγορά εργασίας (εκει) εγινε δυσκολη και απαιτητική και η φορολογία καποια στιγμή (σε λιγο ) θα αρχίσει να αυξανεται..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν σε αυτά προστεθούν και οι πάγιες επιδιώξεις Γαλλίας και Γερμανίας που ποτέ δεν έβλεπαν με καλο μάτι τους "παραδείσους", και το γεγονός πως τα κρατικά χρέη εχουν αυξηθεί πολυ, αλλά οι φορολογούμενοι "δεν έχουν άλλα", ήταν θέμα χρόνου να γίνει μια τετοια συμφωνία..
Προκειται για την πρώτη φάση μιας ουσιαστικής ρεβάνς των πολιτικών απέναντι στην φοροαποφυγή της ελιτ και των πολυεθνικών, που η πιστωτική κριση έφερε στην επιφάνεια..
Padan