Μία μετά τα μεσάνυχτα, στην πλατεία Συντάγματος...

Achilles M. Peklaris  στην τοποθεσία  Πλατεία Συντάγματος Μία μετά τα μεσάνυχτα, η κίνηση αραιώνει, η πλατεία αδειάζει από κίνηση... ...

Achilles M. Peklaris στην τοποθεσία Πλατεία Συντάγματος

Μία μετά τα μεσάνυχτα, η κίνηση αραιώνει, η πλατεία αδειάζει από κίνηση...

...Πριν από κάμποσο καιρό, οι άνθρωποι αυτοί και οι οικογένειές τους ήταν στα σπίτια τους, μια τέτοια συνηθισμένη βραδιά καθημερινής, τέτοια ώρα.

Έτρωγαν το βραδινό τους στο τραπέζι, έβλεπαν τηλεόραση, ετοίμαζαν τα παιδιά τους για ύπνο, για το σχολείο. Έκαναν σχέδια για το μέλλον, για τις δουλειές τους, όνειρα για τους αγαπημένους τους, κανόνιζαν τη ζωή τους, μια εκδρομή, μια γιορτή, κάποια ψώνια για το σπίτι, χωρίς να μπορούν καν να διανοηθούν τί τους περιμένει τα επόμενα χρόνια...

Απόψε το σπίτι τους εκείνο δεν υπάρχει πια. Θα περάσουν το βράδυ τους στα βρεγμένα μάρμαρα της πλατείας Συντάγματος, μακριά από την πατρίδα τους που έχει καταστραφεί, με πολλούς από τους δικούς τους να είναι νεκροί, αγνοούμενοι ή ξεριζωμένοι σε μια άλλη χώρα. Εδώ στο κρύο, με ελάχιστα υπάρχοντα, αλλά και με λίγους καλούς φίλους δίπλα τους.

Όποιος δεν μπορεί να αντιληφθεί το δράμα τους, τη φρίκη που βιώνει ένα θύμα πολέμου, καλά θα κάνει να το ξανασκεφτεί καλά.

Και να καταλάβει ότι αυτοί οι ταλαιπωρημένοι άνθρωποι δεν ΕΙΝΑΙ "πρόβλημα". Είναι θύματα, είναι κατατρεγμένοι, ο καθένας θα μπορούσε να βρεθεί στη θέση τους, και οφείλουμε όλες και όλοι να τους βοηθήσουμε όπως περνάει από το χέρι μας.

Καληνύχτα. Κι ελπίζω κάποια στιγμή, τη νύχτα, να σταματήσει να βρέχει.