ΤΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ οι δημοσκοπήσεις για τη Δημοκρατική Συμπαράταξη...

Οι δημοσκοπήσεις και η ΔΗΣΥ.  Δύο είναι οι δικές μου διαπιστώσεις παρατηρώντας τις δημοσκοπικές επιδόσεις της ΔΗΣΥ, σε συνδυασμό φυσικά με...

Οι δημοσκοπήσεις και η ΔΗΣΥ. 
Δύο είναι οι δικές μου διαπιστώσεις παρατηρώντας τις δημοσκοπικές επιδόσεις της ΔΗΣΥ, σε συνδυασμό φυσικά με τις επιδόσεις και των υπολοίπων κομμάτων. Η πρώτη παρατήρηση είναι πως υπάρχει μια μικρή άνοδος σε σχέση με τις δημοσκοπικές επιδόσεις των δύο προηγούμενων ετών. Η άνοδος αυτή έχει περίπου σταθεροποιηθει, και το σημερινό μας ποσοστό και κυμαίνεται περίπου στο 6,5% κατά μέσο όρο. Το αν θα αυξηθεί ή θα πιεστεί στην κάλπη εξαρτάται από το προεκλογικό σκηνικό, το πόσο θα πι
έσει η κοινωνία για αυτοδυναμία της ΝΔ καθώς η πρωτιά της ΝΔ θεωρείται δεδομένη.
Βγαίνουν όμως και αρκετά ακόμη συμπεράσματα από τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις. Για παράδειγμα, η ένταξη του ΚΙΔΗΣΟ στην ΔΗΣΥ δεν αποφέρει ούτε καν το άθροισμα των δύο κομμάτων στις δημοσκοπήσεις, δηλαδή το 8% που καταγράφηκε στην τελευταία κάλπη πριν την διάσπαση, στις ευρωεκλογές. Σίγουρα γεμίζουν οι αίθουσες στις εκδηλώσεις, και αυτό είναι ευχάριστο, μετά από πολλά χρόνια που ο χώρος ήταν υπό διωγμό, αλλά στην κάλπη δεν μεταφέρεται δυστυχώς η ίδια εικόνα. Μπορεί μάλιστα να ισχυριστεί κανείς πως αντίθετα, καθηλώνει τα ποσοστά μας, και θα εξηγήσω παρακάτω για ποιο λόγο μπορεί να συμβαίνει αυτό.
Η πιο σημαντική παρατήρηση κατά την γνώμη μου είναι η μέχρι τώρα αποτυχία της ΔΗΣΥ να αποτελέσει εναλλακτική για τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του Σύριζα. Δεν επιβεβαιώνεται η προσδοκία για την δημιουργία συγκοινωνουντων δοχείων. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψιν μας πως η ΔΗΣΥ είναι δύο χρόνια στην αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει, και έχουμε πρόσφατα αλλαγή ηγεσίας, η αποτυχία αυτή πρέπει να μας προβληματίσει. Φυσικά, δεν έχει και νόημα να μετατραπεί και η ΔΗΣΥ σε έναν λάιτ αντιμνημονιακο χώρο για να φλερτάρει πιο εύκολα με αυτό το κοινό, και κανείς δεν ζητάει υποθέτω να γίνει κάτι τετοιο. Αντίθετα, θεωρω σωστές τις φωνές που συχνά παρεμβαίνουν ώστε να αποφευχθεί μια τέτοια στροφή.
Οφείλω όμως να πω, πως ακόμα και όσοι δεν ασπαζομαστε την εικόνα αφελούς ευφορίας που συχνά διαχέεται από την ΔΗΣΥ, δεν σημαίνει πως έχουμε και απαντήσεις για τα πάντα. Δεν είμαι προσωπικά καθόλου βέβαιος πως υπάρχει κάποια σίγουρη στρατηγική για τον χώρο μας που θα τον καταστήσει κυρίαρχο, αποφεύγοντας φυσικά και την αντιμνημονιακή του διολισθηση. Υπάρχει αλήθεια κανείς που ισχυρίζεται πως μπορεί να αναλάβει την ΔΗΣΥ και να την εκτοξεύσει στο 30%; Ή έστω στο 15%;. Γιαυτό και η όποια κριτική μου φροντίζω να είναι εστιασμένη σε συγκεκριμένα ζητήματα και να μην είναι ισοπεδωτική.
Παρόλα αυτά, θεωρώ πως εχουν γίνει και επιλογές που σηκώνουν μεγάλη συζήτηση.
Ο χώρος συνολικά απέτυχε να δώσει την εικόνα της ανασύνταξης και της επείγουσας ενότητας, που θα έδινε μια πιο επιθετική διάθεση να καταλάβει ζωτικό χώρο. Η συζήτηση για τον νέο φορέα εκφυλιστηκε, κούρασε και τελικά απέδειξε πως στον χώρο κυριαρχούν στρατηγοί χωρίς στρατό.
Οι διακηρύξεις για ανασύνταξη από τα κάτω, ακυρώθηκαν, βλέπουμε διευθετήσεις κορυφής, και τελικά η πραγματική ενότητα στην βάση δεν έχει επιτευχθεί, καθώς ούτε οι πληγές του παρελθόντος επουλωθηκαν, ούτε και δείχνουμε την κατάλληλη μεγαλοψυχία για την μεγαλύτερη δυνατή διεύρυνση του χώρου.
Βέβαια, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, οι ευθύνες δεν αφορούν μόνο την ΔΗΣΥ. Και οι συγγενείς χώροι δείχνουν ακαμψία, προπετεια και αρκετή αλαζονεία.
Η ΔΗΣΥ αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζει και η ΝΔ. Θεωρούνται φθαρμενα κόμματα, γιαυτο ούτε και η ΝΔ εμφανίζει κάποιο σαρωτικό ρεύμα υπέρ της. Ακόμα δεν έχει πιάσει τα ποσοστά του Σύριζα του 2015. Και είναι και η ίδια δύο χρόνια αντιπολιτευση και έχει αλλάξει ηγεσία. Η τεράστια δημοσκοπική της διαφορά από τον Σύριζα οφείλεται κυρίως στην κατάρρευση του δεύτερου αλλά και στον επιτυχή επαναπατριαμό δεξιών ψηφοφόρων που είχαν ψηφίσει το κυβερνών κόμμα. Εισπράττει όμως και ψηφοφορος του κέντρου, από Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ. Λίγους, αλλά τους εισπράττει.Και αυτό οφείλεται σε δική μας αποτυχία, καθώς φαίνεται να έχουμε παραχωρήσει αυτόν τον χώρο στην ΝΔ.
Το ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να είναι πολύ πιο τολμηρό στο θέμα της ανανέωσης. Ένα κόμμα που πέφτει από το 44 στο 6,5 θα έπρεπε να τολμήσει να τα αλλάξει όλα. Ανταυτου, βλέπουμε στο προσκήνιο τα ίδια πρόσωπα, και προσφάτως όλη εκείνη την γενιά πολιτικών που καλώς ή κακώς κρίθηκε από τον ελληνικό λαό. Θα έπρεπε να γίνει μαζική αποστράτευση, ας το καταλάβουμε κάποια στιγμή...
Φυσικά υπάρχει και ζήτημα ρητορικής και πολιτικού λόγου. Η εικόνα μας παραμένει θολή, κινούμαστε σε μια ισορροπία του τρόμου συνεχώς για το ποια γραμμή πρέπει να ακολουθήσουμε, υπάρχει πολυφωνία που δημιουργεί σύγχυση, διότι η επίσημη γραμμή δεν έχει περάσει στην βάση, δεν πείθει, δεν ανταποκρίνεται σε κάποιο διακριτό ρεύμα.
Είναι θετικό που γίνεται επεξεργασία προτάσεων και προγράμματος, αλλά όταν η κυρίαρχη φωνή του χώρου δεν είναι απλή και σαφής, οι επεξεργασίες αυτές δεν περνάνε προς τα έξω. Πρώτα πρέπει λοιπόν να αποκτήσουμε σαφήνεια στο στίγμα μας.
Κι ενώ η θέση για αυτόνομη πορεία είναι σωστή επί της αρχής, κινδυνεύει να οδηγήσει τελικά σε έναν απομονωτισμό αντί σε έναν πιο δημιουργικό πολιτικά ρόλο.
Κλείνοντας την καταγραφή αυτών των σκέψεων, θέλω να επαναλάβω πως σίγουρα δεν είναι καθόλου εύκολος ο στόχος για δημιουργία πλειοψηφικου ρεύματος υπέρ της ΔΗΣΥ, γιαυτο και οι τζάμπα μαγκιές ούτε εδώ χωράνε, από την άλλη όμως δεν γίνεται η όποια κριτική να καταγγέλεται ως υπονομευση. Υπάρχουν πολλά περιθώρια για αλλαγές, για επανεξέταση κάποιων ζητημάτων, για επίσπευση διαδικασιών, για διορθώσεις και τολμηρές αποφάσεις.
Η άνοδος της ΔΗΣΥ ήταν, είναι και θα είναι διαρκής και κοινός στόχος, και άπαντες θέλουμε να συμβάλλουμε για τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.

Manos Epitropakis