Τρομερή περιγραφή κατοίκου από το Μάτι!

Ρενάτα Κωνσταντίνου  Τέτοια ώρα θα ήμουν σπίτι μου. Πιθανον να χαμε ξαπλωσει. Στον καναπέ που αγοράσαμε πρόσφατα.Η τηλεόραση θα ήταν α...

Ρενάτα Κωνσταντίνου 

Τέτοια ώρα θα ήμουν σπίτι μου. Πιθανον να χαμε ξαπλωσει. Στον καναπέ που αγοράσαμε πρόσφατα.Η τηλεόραση θα ήταν ανοιχτή στο mute,κ απο το ταμπλετ θα ακουγονταν νανουρισματα.Το κλιματιστικο θα ήταν ανοιχτό. Τα σκυλιά μου θα ήταν στην βεράντα ξαπλωμένα κ θα κοιμοντουσαν κ αυτά,κ με τα ραντάρ τους πάντα σε ετοιμότητα να γαβγισουν, κ να τρέξουν, με την πρώτη αφορμή,ώστε να υπερασπισουν το σπίτι τους!!!! Οι γονείς μου πίσω στο δικό τους σπίτι,θα ξεκουραζονταν κ αυτοι. Μια απόλυτη ήσυχια κ ηρεμία όπως πάντα, με μοναδικό "θόρυβο" το τραγούδι απο τα τζιτζίκια. Μόλις έπεφτε ο ήλιος,θα ξεκινούσε η καροτσαδα!! Πανω κατω στον υπέροχο δρόμο της Αμπελουπολης,μέχρι την ώρα του επόμενου ταισματος,κ ξανα καροτσαδα μέχρι το βράδυ..
Όλα στη θέση τους. Καμία υποψια ποτέ για το ανεπανόρθωτο.. την ημέρα που έπιασε φωτιά,εγω στις δωδεκαμιση το μεσημέρι, εβγαζα φωτογραφία τις μικρές στο σαλόνι στα ριλαξ που μόλις ειχα φτιάξει. Κ ύστερα απο 5 ώρες...στάχτη..όλα! Ούτε φωτογραφία των παιδικων μου χρονων δεν εχω. Βανδαλισμός. Βιασμός της ψυχής. Ξεριζωμος. Απίστευτη τραγωδία. Δεν θα το χωρέσει ο νους μου,οσα χρόνια κ αν περάσουν. Ποτέ! Αυτοί όλοι οι άνθρωποι,που είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή αυτή,που δεν φρόντισαν για τίποτα,πως κοιμούνται τα βράδια? Γιατί εμείς απο τότε,παψαμε. Θέλω να στείλω σε όλη την ομάδα μια γλυκιά αγκαλιά. Κ να σας πω,πως είναι πολύ καλό που επικοινωνουμε με αυτό τον τρόπο. Μαθαίνουμε νεα για ανθρώπους,γνωστούς κ άγνωστους που δίνουν μαχη ζωής. Εύχομαι να σωθούν ολοι. Καλή δύναμη σε όλους και ολες τις οικογένειες.