Το θέμα των μυστικών κονδυλίων, για το οποίο ήδη έχει πυροδοτηθεί μεγάλη ένταση, δεν αποτελεί παρά την κορυφή του παγόβουνου στην ενδοκυ...
Το θέμα των μυστικών κονδυλίων, για το οποίο ήδη έχει πυροδοτηθεί μεγάλη ένταση, δεν αποτελεί παρά την κορυφή του παγόβουνου στην ενδοκυβερνητική κρίση που κατέληξε στην αποχώρηση του Ν. Κοτζιά από το υπουργείο Εξωτερικών. Όσο κι αν η συζήτηση περιστρέφεται τις τελευταίες ημέρες γύρω από τις λεγόμενες «απόρρητες δαπάνες» των υπουργείων και τη διαχείρισή τους, η αιτία έχει να κάνει με τον επαναπροσδιορισμό της τακτικής της ελληνικής κυβέρνησης για το ζήτημα των Σκοπίων από τον ίδιο μάλιστα τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.
Αν και το πρόβλημα εμφανίζεται ως ρήξη Καμμένου – Κοτζιά, η πραγματικότητα είναι όπως προκύπτει από όλα τα σχετικά στοιχεία και πληροφορίες ότι ο κ. Τσίπρας είναι αυτός που αποφάσισε να κάνει, υπό το βάρος των εξελίξεων τόσο στο διεθνή περίγυρο όσο και στο εσωτερικό της χώρας, στροφή στον τρόπο χειρισμού της Συμφωνίας των Πρεσπών. Αυτή η αλλαγή τακτικής είχε ως «παράπλευρη απώλεια» τον κ. Κοτζιά ο οποίος ταυτόχρονα είχε χάσει πλέον και τη στήριξη του αμερικανικού παράγοντα, με τη μορφή τουλάχιστον που τη διέθετε στο παρελθόν. Υπό την έννοια αυτή ο κ. Κοτζιάς είναι ένα «δεύτερος Βαρουφάκης» αφού και εκείνος χρεώθηκε το πρώτο εξάμηνο του 2015 όταν ο κ. Τσίπρας άλλαξε γραμμή.
Στην παρούσα φάση οι προσωπικές σχέσεις των δύο υπουργών, Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας, μπορεί να είχαν διαταραχθεί σοβαρά το τελευταίο διάστημα αλλά είναι αφέλεια να θεωρείται ότι όταν διακυβεύονται τέτοια θέματα αρκεί μια λεκτική αντιπαράθεση και μερικά υπονοούμενα για να γίνει η ανάφλεξη. Αυτά αποτελούν απλώς την αφορμή.
Έχει ενδιαφέρον μάλιστα ότι ο κ.Τσίπρας δήλωσε με έμφαση ακόμη και μετά την αποχώρηση του κ. Κοτζιά από το υπουργείο Εξωτερικών ότι θα συνεχίσει την ίδια πολιτική, μη ανεχόμενος από εδώ και πέρα τη διγλωσσία σε κυβερνητικό επίπεδο. Αρκετοί θεώρησαν, δε, ότι το τελευταίο σκέλος αφορούσε τον κ. Καμμένο λόγω των διαφοροποιήσεων του. Με βάση αυτή τη δήλωση ωστόσο δεν θα έπρεπε να έχει γίνει αποδεκτή η παραίτηση Κοτζιά αφού εκείνος έχει ταυτιστεί με την πολιτική της Συμφωνίας των Πρεσπών και όχι ο κ. Καμμένος ο οποίος επιμένει και τώρα ότι δεν πρόκειται να την ψηφίσει εφόσον έρθει στην Βουλή.
Η ρητορική του κ. Τσίπρα δεν αντανακλά πάντως και τις πραγματικές του διαθέσεις. Δηλώνει μεν στα λόγια συνεχιστής της ίδιας πολιτικής, αλλά αυτό που επιζητεί είναι να μην πιει εκείνος (τουλάχιστον μόνος του) το «πικρό ποτήριον» κύρωσης της συμφωνίας ελπίζοντας ότι προς μια τέτοια κατεύθυνση θα βοηθήσουν και οι εξελίξεις στο γειτονικό κράτος. Εκεί βρίσκεται και ο πυρήνας του εσωτερικού θέματος που τροφοδότησε τον πόλεμο Καμμένου – Κοτζιά. Από τους διαλόγους που έγιναν στην ταραγμένη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου προέκυψε -χωρίς να διαψευστεί- ότι είχε υπάρξει μια κεντρική συμφωνία ότι το κείμενο των Πρεσπών δεν θα έρθει στην ελληνική Βουλή πριν από τις εκλογές ή τουλάχιστον πριν από τις παραμονές της προκήρυξής τους. Αυτό άλλωστε είχε αποτυπωθεί και στην προηγούμενη συνάντηση του κ. Τσίπρα με τον κ. Καμμένο που είχαν συμφωνήσει να μιλήσουν πάλι για το θέμα αυτό τον ερχόμενο Μάρτιο.
Ο κ. Κοτζιάς φέρεται να «έσπασε» αυτή τη γραμμή και τη συμφωνία. Πίεζε από την πλευρά του για ταχεία διευθέτηση του ονοματολογικού, όπως ήθελε κατ' αναλογία να κάνει και με τις εκκρεμότητες με τα Τίρανα δηλώνοντας το καλοκαίρι ότι «πριν πάω για διακοπές θα έχω τελειώσει και με τα ζητήματα που εκκρεμούν εδώ και δεκαετίες με την Αλβανία». Αυτό τελικά δεν το κατάφερε καθώς υποχρεώθηκε να βάλει φρένο αλλά για το Σκοπιανό ήθελε «να μην χαθεί χρόνος», ακόμη και μέσω του σχηματισμού άλλης πλειοψηφίας από την παρούσα Βουλή δίχως τη συμμετοχή των ΑΝΕΛ.
Αντίθετα μάλιστα με όσα λέγονται ότι υπέκυψε στον κ. Καμμένο επειδή από αυτόν εξαρτάται η δεδηλωμένη, ο κ. Τσίπρας φέρεται να συνειδητοποίησε ότι είναι (και) προς το δικό του συμφέρον να σπρώξει πλέον όσο γίνεται προς τα πίσω την κύρωση μιας τέτοιας συμφωνίας χωρίς να χρεώνεται η ελληνική πλευρά την ευθύνη. Κι αν στα Σκόπια οι εξελίξεις είναι τέτοιες που καθυστερήσουν οι συνταγματικές αλλαγές, διευκολύνεται ακόμη περισσότερο. Γι' αυτό και τα σενάρια που είχε πάνω στο τραπέζι το Μέγαρο Μαξίμου -εν αναμονή και της περιπετειώδους συνεδρίασης της Βουλής των Σκοπίων- ήταν δύο. Το ένα για εκλογές στην Ελλάδα τον Μάιο μαζί με τις ευρωεκλογές εφόσον έβγαινε «λευκός καπνός» στο γειτονικό κράτος και το δεύτερο για πλήρη εξάντληση της τετραετίας σε περίπτωση οριστικής αδυναμίας του Ζάεφ να συγκεντρώσει τους 80 βουλευτές.
Άνθρωπος με ισχυρή αυτοπεποίθηση ως εκ χαρακτήρος ο κ. Κοτζιάς υπολόγιζε πολύ και στην αμερικανική υποστήριξη για τους δικούς του σχεδιασμούς. Η πλευρά με την οποία όμως είχε τις πιο οικείες επαφές αφορούσε περισσότερο το «σύστημα Κλίντον» στις ΗΠΑ που ειδικά αυτήν την περίοδο βρίσκεται σε πόλεμο μέχρις εσχάτως με τον Τραμπ. Δεν θεωρείται τυχαίο ότι οι διαδικασίες που κατέληξαν στην έξοδο του κ. Κοτζιά από την κυβέρνηση δρομολογήθηκαν χρονικά ύστερα από την επιστροφή του Π. Καμμένου από τις ΗΠΑ και το τετ-α-τετ που είχε στην ΛΑΕΔ με τον κ. Τσίπρα την παραμονή της συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου. Την ημέρα που έφευγε από την Ουάσινγκτον ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, φαίνεται ότι είχε αποδυναμωθεί καθοριστικά και η «εμπιστοσύνη» της σημερινής αμερικανικής ηγεσίας προς το πρόσωπο του έως εκείνη την ώρα Έλληνα υπουργού Εξωτερικών. Ορισμένες πληροφορίες αναφέρουν επίσης ότι εκτός από το κλίμα αυτό ο κ. Καμμένος ενημέρωσε, στη συνάντησή τους, τον κ. Τσίπρα και για κάποια συγκεκριμένα στοιχεία τα οποία (αντίθετα με το θέμα των μυστικών κονδυλίων που λειτούργησε και ως «καπνός») δεν έχουν γίνει γνωστά αλλά έγειραν οριστικά την πλάστιγγα προς τις γνωστές εξελίξεις που ακολούθησαν. Ίσως γι' αυτό και στο Μέγαρο Μαξίμου δεν επικρατεί ιδιαίτερη ανησυχία για τη στάση που θα κρατήσει εφεξής ο παραιτηθείς υπουργός Εξωτερικών, αν και πέραν τούτου το πρώτο crash test που έγινε μέσω του «Πράττω» την Πέμπτη έδειξε ήδη ότι ο κ. Κοτζιάς δεν μπορεί να επηρεάσει πλέον κανέναν άλλον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ πλην της Γ. Γεννιά...
Ανδρέας Καψαμπέλης
Έχει ενδιαφέρον μάλιστα ότι ο κ.Τσίπρας δήλωσε με έμφαση ακόμη και μετά την αποχώρηση του κ. Κοτζιά από το υπουργείο Εξωτερικών ότι θα συνεχίσει την ίδια πολιτική, μη ανεχόμενος από εδώ και πέρα τη διγλωσσία σε κυβερνητικό επίπεδο. Αρκετοί θεώρησαν, δε, ότι το τελευταίο σκέλος αφορούσε τον κ. Καμμένο λόγω των διαφοροποιήσεων του. Με βάση αυτή τη δήλωση ωστόσο δεν θα έπρεπε να έχει γίνει αποδεκτή η παραίτηση Κοτζιά αφού εκείνος έχει ταυτιστεί με την πολιτική της Συμφωνίας των Πρεσπών και όχι ο κ. Καμμένος ο οποίος επιμένει και τώρα ότι δεν πρόκειται να την ψηφίσει εφόσον έρθει στην Βουλή.
Η ρητορική του κ. Τσίπρα δεν αντανακλά πάντως και τις πραγματικές του διαθέσεις. Δηλώνει μεν στα λόγια συνεχιστής της ίδιας πολιτικής, αλλά αυτό που επιζητεί είναι να μην πιει εκείνος (τουλάχιστον μόνος του) το «πικρό ποτήριον» κύρωσης της συμφωνίας ελπίζοντας ότι προς μια τέτοια κατεύθυνση θα βοηθήσουν και οι εξελίξεις στο γειτονικό κράτος. Εκεί βρίσκεται και ο πυρήνας του εσωτερικού θέματος που τροφοδότησε τον πόλεμο Καμμένου – Κοτζιά. Από τους διαλόγους που έγιναν στην ταραγμένη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου προέκυψε -χωρίς να διαψευστεί- ότι είχε υπάρξει μια κεντρική συμφωνία ότι το κείμενο των Πρεσπών δεν θα έρθει στην ελληνική Βουλή πριν από τις εκλογές ή τουλάχιστον πριν από τις παραμονές της προκήρυξής τους. Αυτό άλλωστε είχε αποτυπωθεί και στην προηγούμενη συνάντηση του κ. Τσίπρα με τον κ. Καμμένο που είχαν συμφωνήσει να μιλήσουν πάλι για το θέμα αυτό τον ερχόμενο Μάρτιο.
Ο κ. Κοτζιάς φέρεται να «έσπασε» αυτή τη γραμμή και τη συμφωνία. Πίεζε από την πλευρά του για ταχεία διευθέτηση του ονοματολογικού, όπως ήθελε κατ' αναλογία να κάνει και με τις εκκρεμότητες με τα Τίρανα δηλώνοντας το καλοκαίρι ότι «πριν πάω για διακοπές θα έχω τελειώσει και με τα ζητήματα που εκκρεμούν εδώ και δεκαετίες με την Αλβανία». Αυτό τελικά δεν το κατάφερε καθώς υποχρεώθηκε να βάλει φρένο αλλά για το Σκοπιανό ήθελε «να μην χαθεί χρόνος», ακόμη και μέσω του σχηματισμού άλλης πλειοψηφίας από την παρούσα Βουλή δίχως τη συμμετοχή των ΑΝΕΛ.
Αντίθετα μάλιστα με όσα λέγονται ότι υπέκυψε στον κ. Καμμένο επειδή από αυτόν εξαρτάται η δεδηλωμένη, ο κ. Τσίπρας φέρεται να συνειδητοποίησε ότι είναι (και) προς το δικό του συμφέρον να σπρώξει πλέον όσο γίνεται προς τα πίσω την κύρωση μιας τέτοιας συμφωνίας χωρίς να χρεώνεται η ελληνική πλευρά την ευθύνη. Κι αν στα Σκόπια οι εξελίξεις είναι τέτοιες που καθυστερήσουν οι συνταγματικές αλλαγές, διευκολύνεται ακόμη περισσότερο. Γι' αυτό και τα σενάρια που είχε πάνω στο τραπέζι το Μέγαρο Μαξίμου -εν αναμονή και της περιπετειώδους συνεδρίασης της Βουλής των Σκοπίων- ήταν δύο. Το ένα για εκλογές στην Ελλάδα τον Μάιο μαζί με τις ευρωεκλογές εφόσον έβγαινε «λευκός καπνός» στο γειτονικό κράτος και το δεύτερο για πλήρη εξάντληση της τετραετίας σε περίπτωση οριστικής αδυναμίας του Ζάεφ να συγκεντρώσει τους 80 βουλευτές.
Άνθρωπος με ισχυρή αυτοπεποίθηση ως εκ χαρακτήρος ο κ. Κοτζιάς υπολόγιζε πολύ και στην αμερικανική υποστήριξη για τους δικούς του σχεδιασμούς. Η πλευρά με την οποία όμως είχε τις πιο οικείες επαφές αφορούσε περισσότερο το «σύστημα Κλίντον» στις ΗΠΑ που ειδικά αυτήν την περίοδο βρίσκεται σε πόλεμο μέχρις εσχάτως με τον Τραμπ. Δεν θεωρείται τυχαίο ότι οι διαδικασίες που κατέληξαν στην έξοδο του κ. Κοτζιά από την κυβέρνηση δρομολογήθηκαν χρονικά ύστερα από την επιστροφή του Π. Καμμένου από τις ΗΠΑ και το τετ-α-τετ που είχε στην ΛΑΕΔ με τον κ. Τσίπρα την παραμονή της συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου. Την ημέρα που έφευγε από την Ουάσινγκτον ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, φαίνεται ότι είχε αποδυναμωθεί καθοριστικά και η «εμπιστοσύνη» της σημερινής αμερικανικής ηγεσίας προς το πρόσωπο του έως εκείνη την ώρα Έλληνα υπουργού Εξωτερικών. Ορισμένες πληροφορίες αναφέρουν επίσης ότι εκτός από το κλίμα αυτό ο κ. Καμμένος ενημέρωσε, στη συνάντησή τους, τον κ. Τσίπρα και για κάποια συγκεκριμένα στοιχεία τα οποία (αντίθετα με το θέμα των μυστικών κονδυλίων που λειτούργησε και ως «καπνός») δεν έχουν γίνει γνωστά αλλά έγειραν οριστικά την πλάστιγγα προς τις γνωστές εξελίξεις που ακολούθησαν. Ίσως γι' αυτό και στο Μέγαρο Μαξίμου δεν επικρατεί ιδιαίτερη ανησυχία για τη στάση που θα κρατήσει εφεξής ο παραιτηθείς υπουργός Εξωτερικών, αν και πέραν τούτου το πρώτο crash test που έγινε μέσω του «Πράττω» την Πέμπτη έδειξε ήδη ότι ο κ. Κοτζιάς δεν μπορεί να επηρεάσει πλέον κανέναν άλλον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ πλην της Γ. Γεννιά...
Ανδρέας Καψαμπέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση