γιώργος δομιανός Μία κρύα χειμωνιάτικη μέρα της 3ης Ιανουαρίου του 1889, ο Φρίντριχ Νίτσε βγαίνοντας από το σπίτι που τότε έμενε, αντίκρισε ...
γιώργος δομιανός
Μία κρύα χειμωνιάτικη μέρα της 3ης Ιανουαρίου του 1889, ο Φρίντριχ Νίτσε βγαίνοντας από το σπίτι που τότε έμενε, αντίκρισε τον οδηγό μιας άμαξας, που προσπαθούσε να μετακινήσει το πεισμωμένο ακούνητο άλογό του, χτυπώντας το αλύπητα με το μαστίγιο.
Η καρδιά του Νίτσε, έσπασε. Έτρεξε αμέσως προς το ζώο και το αγκάλιασε κλαίγοντας. Αυτή ήταν ίσως και η τελευταία συνειδητή πράξη που έκανε ποτέ στην ζωή του. Τις δύο επόμενες μέρες παρέμεινε ακίνητος στο σπίτι του από το σοκ αυτού του περιστατικού. Την δεύτερη μέρα είπε στην μητέρα του «Μητέρα, είμαι ανόητος», και έκτοτε δεν ξαναμίλησε. Πέρασαν 10 χρόνια σιωπής και παράνοιας μέχρι τον θάνατό του.
Με κάποιο τρόπο αυτή η ιστορία συνδέεται με το περιστατικό της Κέρκυρας. Οι άνθρωποι είμαστε τρομακτικοί. Οι άνθρωποι έχουμε ως τελικό σκοπό την εξάλειψη οποιασδήποτε μορφής αθωότητας υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση