Στο παιχνίδι της κότας, ο Τζινπίνγκ υπερτερεί του Τραμπ!

Απαντώντας στους δασμούς με δασμό, ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Σι Τζινπίνγκ κλιμάκωσαν την περασμένη εβδομάδα την οικονομική και πολιτική αντιπαρ...

Απαντώντας στους δασμούς με δασμό, ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Σι Τζινπίνγκ κλιμάκωσαν την περασμένη εβδομάδα την οικονομική και πολιτική αντιπαράθεση, που απειλεί όχι μόνο τις δύο μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, αλλά και τη σταθερότητα της παγκόσμιας αγοράς. Σε αυτό το Chicken Game, ο Κινέζος ηγέτης έχει περισσότερα πλεονεκτήματα του Αμερικανού.
Το Chicken Game, το «Παιχνίδι του Δειλού» ή κυριολεκτικά «το Παιχνίδι της Κότας», είναι κλασικό στη θεωρία των παιγνίων: δύο παίκτες εμπλέκονται σε μια αντιπαράθεση και ο καθένας περιμένει από τον άλλο να υποχωρήσει πρώτος, αλλιώς η σύγκρουση θα είναι καταστροφική και για τους δύο.
Αρχικά, ο Ντόναλντ Τραμπ, επέδειξε αδιαφορία για τις χρηματοπιστωτικές αναταράξεις που προκάλεσαν οι δασμοί του, παρά την απώλεια τρισεκατομμυρίων δολαρίων στις αγορές.
Ωστόσο, η αύξηση των αποδόσεων των κρατικών ομολόγων (του διαβόητου spread που ζήσαμε στην Ελλάδα) που απειλούσε την κυριαρχία του δολαρίου και την αμερικανική οικονομία, τον οδήγησε σε μερική υποχώρηση με την αναστολή ορισμένων δασμών για 90 ημέρες.
Ο Αμερικανός πρόεδρος αναγκάστηκε να λάβει υπόψη του τις αντιδράσεις από τη Wall Street και εξέχοντες επιχειρηματίες, όπως ο Έλον Μασκ. Αυτή η υποχώρηση, αποκαλύπτοντας ένα ευάλωτο σημείο στην πολιτική του, έδωσε στρατηγικό πλεονέκτημα στον Κινέζο ομόλογο του.
Στην Κίνα, όπου οι αντιδράσεις των επιχειρηματιών προς τον Σι είναι ελάχιστες, η κρατική υποστήριξη προς τον ηγέτη παραμένει ισχυρή. Το κινεζικό κομμουνιστικό κόμμα έχει αποδείξει ιστορικά την προσήλωση του σε πολιτικές ανεξάρτητα από το οικονομικό ή ανθρώπινο κόστος. Σύμφωνα με τον εξόριστο Κινέζο συγγραφέα Hao Qun, ο Σι δεν προβληματίζεται ιδιαίτερα για τις δυσκολίες που οι δασμοί επιφέρουν στον κινεζικό λαό.
Ο Τραμπ προσπάθησε να πείσει για την πολιτική του μέσα από τα social media, αλλά τόσο εκεί όσο και στα παραδοσιακά ΜΜΕ δέχθηκε και ισχυρή κριτική.
Αντίθετα, ο Σι Τζινπίνγκ αποφεύγει την άμεση εμπλοκή με το κοινό μέσω κοινωνικών δικτύων, παρά το γεγονός ότι τα ελέγχει αυστηρά. Η δημόσια εικόνα του διαμορφώνεται κυρίως από τους μηχανισμούς του Κομμουνιστικού Κόμματος, το οποίο προωθεί την ανθεκτικότητα και την αποφασιστικότητα του κινεζικού λαού ως απάντηση στις ξένες προκλήσεις.
Η πολιτική «μηδενικού Covid» είναι χαρακτηριστική της προσέγγισης του Κινέζου ηγέτη: εκατομμύρια Κινέζοι βίωσαν αυστηρότατους περιορισμούς, με μαζικά lockdowns και καθημερινά τεστ, ενώ ο Σι αγνόησε τις προειδοποιήσεις των οικονομολόγων για την ανάγκη οικονομικής στήριξης .Τα κρατικά μέσα ενημέρωσης και οι εθνικιστικές συζητήσεις στα social media αναζωπυρώνουν τη ρητορική αντίστασης, ενώ ιστορικές φιγούρες όπως ο Μάο Τσετούνγκ παρουσιάζονται ως σύμβολα αντοχής και θάρρους. Η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών επανέφερε τον χαρακτηρισμό των Ηνωμένων Πολιτειών σαν «χάρτινη τίγρη», που ο Μάο Τσετούνγκ είχε λανσάρει τη δεκαετία του 1960, ενισχύοντας το αφήγημα ότι η Κίνα μπορεί να αντέξει τις πιέσεις .
Όμως και ο Σι έχει ένα ευάλωτο σημείο: δεν μπορεί να επιτρέψει στην οικονομία να επιδεινωθεί σε βαθμό που να απειλήσει τη νομιμοποίηση της εξουσίας του κόμματος. Οι πανεθνικές διαδηλώσεις του Νοεμβρίου 2022 συνέβαλαν στον τερματισμό της πολιτικής «μηδενικού Covid», αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν όρια στην ανοχή του κινεζικού λαού.
Οι αμερικανικοί δασμοί απειλούν άμεσα τις κινεζικές εξαγωγές, που αποτελούν βασικό πυλώνα της οικονομίας.
Από την άλλη πλευρά, η νέα προχθεσινή αιφνιδιαστική απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης, που εξαιρεί τα smartphones, τους υπολογιστές, τους ημιαγωγούς και άλλα ηλεκτρονικά είδη από τους περισσότερους από τους τιμωρητικούς δασμούς του προέδρου στην Κίνα, είναι χαρακτηριστική: προστατεύει τις αμερικανικές εταιρείες τεχνολογίας, όπως η Apple και η Dell, από τους δασμούς που απειλούσαν τις επιχειρήσεις και συγχρόνως οδηγούσαν σε αυξήσεις των τιμών για τους καταναλωτές.
Συμπέρασμα αμφότεροι οι ηγέτες αντιμετωπίζουν τους δικούς τους περιορισμούς: ο Τραμπ τις επιπτώσεις στις χρηματαγορές και τις πολιτικές του συμμαχίες και ο Σι την ανάγκη διατήρησης ενός ελάχιστου επιπέδου οικονομικής ευημερίας για τη διασφάλιση της πολιτικής σταθερότητας. Ο Σι κέρδισε τον πρώτο γύρο, αλλά το παιχνίδι της κότας δεν τελείωσε.