ΠΟΙΟ ΗΤΑΝ το πραγματικό όνομα του Νίκου Γαλανού...

Vaia Tzatzara Γεννήθηκα στις 20 Δεκεμβρίου 1945. Το πραγματικό μου όνομα είναι Νικόλαος Σουπιωνάς. Οι γονείς μου ήταν άνθρωποι της βιοπάλης....

Vaia Tzatzara
Γεννήθηκα στις 20 Δεκεμβρίου 1945.
Το πραγματικό μου όνομα είναι
Νικόλαος Σουπιωνάς.
Οι γονείς μου
ήταν άνθρωποι της βιοπάλης.
Μεγάλωσα σε δύσκολα χρόνια,
με ελλείψεις, με στερήσεις,
με συνεχείς μετακινήσεις.
Αλλά ήταν και καιροί αθωότητας,
με ασφαλείς συνθήκες,
αναπτυγμένο
το αίσθημα της κοινότητας,
τίποτα δεν ήταν απρόσωπο.
Μερικές φορές τα πράγματα
μας βρίσκουν, δεν τα επιλέγουμε.
Οδηγούμαστε κάπου
χωρίς να οδηγούμε εμείς το άρμα'
αυτό μας πάει
προς κάποια κατεύθυνση.
Ετοιμαζόμουν να πάω στα καράβια,
όταν πέρασε από το μυαλό μου η ιδέα
να γραφτώ σε μια Σχολή Θεάτρου.
Πήγα στη Δραματική Σχολή
του Κωστή Μιχαηλίδη τυχαία,
σχεδόν ασυνείδητα.
Συμπτωματικά με είδε η Τζένη Καρέζη
- σπουδαστή ακόμη στη σχολή -
και με έβγαλε στο Θέατρο, το 1967.
Την επόμενη χρονιά, πάλι συμπτωματικά,
ο Φιλοποίμην Φίνος και ο σκηνογράφος
Μάρκος Ζέρβας,
με πρότειναν στον Νίκο Φώσκολο
κι εκείνος με έχρισε πρωταγωνιστή
στην ταινία ''Λεωφόρος του Μίσους''.
Φαίνεται πως κάτι υπάρχει και κινεί
τα νήματα -ο αόρατος κοσμικός ιστός:
Άλλος το λέει τύχη, άλλος μοίρα.
Ο Γιούνγκ το ονόμασε συγχρονικότητα.
Ποτέ δεν έγινα θεατής του εαυτού μου,
ούτε δέσμιος της εικόνας μου. Ποτέ!
Όταν πήγα να δω, με δυο φίλους,
την πρώτη μου ταινία σε έναν
κινηματογράφο της Πατησίων,
ντρεπόμουν τόσο πολύ, που μπήκα στην
αίθουσα μόλις έσβησαν τα φώτα κι έφυγα
με το που έπεσαν οι τίτλοι τέλους.
Κέρδισα την εμπιστοσύνη του Φίνου
κι αποτέλεσα μαζί με τη Νόρα Βαλσάμη,
το νεανικό δίδυμο που αγαπούσε.
Ακολούθησαν ρόλοι σε ταινίες όπως:
Πεθαίνω Κάθε Ξημέρωμα,
Ορατότης Μηδέν, Πανικός,
Ένα Αστείο Κορίτσι,
Η Αλίκη Δοκτάτωρ,
Η Ρένα είναι Οφσάιντ,
Η Αμαρτία Της Ομορφιάς.
Γνώρισα
και τις δόξες εκείνης της περιόδου,
και την πτώση που ακολούθησε
στα μέσα της δεκαετίας του '70.
Όταν τελείωσε η ''χρυσή'' εποχή
του Κινηματογράφου, αφοσιώθηκα
στο Θέατρο και την Τηλεόραση.
Αν δεν είχα αυτή τη δειλία, αν πίστευα
περισσότερο στον εαυτό μου,
θα μπορούσα να είχα κάνει
πιο ουσιαστικά πράγματα στο Θέατρο,
γιατί το Θέατρο είναι η βάση.
Απ' την άλλη, ξέρω ότι
δεν αφοσιώθηκα στο Θέατρο 100%.
Είχα πάντα μια πτυχή να περνάω καλά,
να ζω τη ζωή μου.
Φίλους έκανα από τη δουλειά, αλλά τώρα,
όσο περνούν τα χρόνια, ζω πιο μοναχικά.
Τώρα, στα μεγάλα μου,
που κάνω την αυτοκριτική μου,
λέω ότι ήμουν ένας ήσυχος άνθρωπος,
χωρίς κακίες, ζήλειες, αντιπαλότητες.
Είμαι γεμάτος,
σχεδόν πλήρης βιωμάτων κι εμπειριών.
Το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου
το ευχαριστήθηκα.
Νίκος Γαλανός
Σήμερα έφυγε από τη ζωή.
......................................................................
Πηγές:
kathimerini. gr
Απόσπασμα από συνέντευξη
στην Τασούλα Επτακοίλη.
bovary. gr
Απόσπασμα από συνέντευξη
στη Μυρτώ Λοβέρδου.
lifo. gr
Απόσπασμα από συνέντευξη
στον Γιάννη Πανταζόπουλο.
( Από την σελίδα: Πρόσωπα )
Γωγώ Τέτου