Δημήτρης Τριάντος Μάιος, ο μήνας των πολιτικών δολοφονιών στην Ελλάδα, από την πρώτη Μαΐου μέχρι και την 31η σαν σήμερα κάτι συνέβαινε. Απόγ...
Δημήτρης Τριάντος
Μάιος, ο μήνας των πολιτικών δολοφονιών στην Ελλάδα, από την πρώτη Μαΐου μέχρι και την 31η σαν σήμερα κάτι συνέβαινε.
Απόγευμα της Τρίτης 31 Μαΐου 1905. Η καλογυαλισμένη, μαύρη πρωθυπουργική άμαξα με τα δύο λευκά άλογα περιμένει υπομονετικά στη συμβολή των οδών 3ης Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου τον πρόεδρο της κυβέρνησης Θεόδωρο Δηλιγιάννη να βγει από το σπίτι του, προκειμένου να τον μεταφέρει στο κτίριο της Παλιάς Βουλής στη σημερινή πλατεία Κολοκοτρώνη. Σε λίγη ώρα θα άρχιζε η συνεδρίαση. Λίγο πριν από τις πέντε το απόγευμα η άμαξα φθάνει στο προαύλιο. Στον ίδιο χώρο βρίσκεται συγκεντρωμένος και ένας μικρός αριθμός πολιτών, δεν υπήρχαν τότε ιδιαίτερα μέτρα ασφαλείας, όποιος ήθελε περνούσε ανενόχλητος μπροστά από το Κοινοβούλιο. Τα άλογα του πρωθυπουργού σταματούν μπροστά στις σκάλες. Ο συνοδός του ανοίγει την πόρτα της καμπίνας της άμαξας.
Ανάμεσα στον κόσμο βρίσκεται και ένας «μαυριδερός, πενιχρώς ενδεδυμένος», σύμφωνα με τις αφηγήσεις. Ο άγνωστος πολίτης πλησιάζει τον Πρωθυπουργό τείνοντας ένα χαρτί προς το μέρος του, σαν να ήθελε να του το δώσει. Ο Δηλιγιάννης δεν είναι απρόσιτος, αρέσκεται να συναναστρέφεται το πλήθος βλέποντας έναν άνδρα να τον προσεγγίζει, δεν πάει ο νους του στο κακό. Βλέποντας μάλιστα ότι κρατάει και ένα χαρτί στο χέρι, υποθέτει πως θέλει να του υποβάλει κάποιο αίτημα.
Την ώρα που πάει να το παραλάβει, βγάζει ένα μαχαίρι και το καρφώνει με μανία στην κοιλιά του πρωθυπουργού. Οι παρόντες βουλευτές τρέχουν σοκαρισμένοι να σηκώσουν τον άτυχο πολιτικό και να τον καθίσουν στα μαρμάρινα σκαλιά. Ο κόσμος επιχειρεί να συλλάβει τον δράστη και να τον λιντσάρει, αλλά οι ένστολοι τον φυγαδεύουν, θέλουν να σωθεί, ώστε να μάθουν τα κίνητρά του.
Δράστης ο 38χρονος Αντώνιος Γερακάρης με καταγωγή από ένα χωριό της ανατολικής Μάνης, νυμφευμένος και πατέρας 5 παιδιών ηλικίας από ενός έως δώδεκα ετών. Εργαζόταν σε χαρτοπαικτικές λέσχες ως κράχτης, μπράβος ή κόφτης τραπουλόχαρτων στα τσόχινα τραπέζια. Ζει σε μια τρώγλη στους πρόποδες της Ακρόπολης. Στην ερώτηση «γιατί σκότωσε τον πρωθυπουργό της χώρας» θα απαντήσει πως το έκανε «επειδή από την ημέρα που μας έκλεισε τις χαρτοπαικτικές λέσχες τον Μάρτιο, η οικογένειά μου πεινάει, εψόφησα από την πείνα» Μερικούς μήνες αργότερα το δικαστήριο τον καταδίκασε σε θάνατο και ακολούθησε η εκτέλεσή του στο Παλαμήδι του Ναυπλίου.
Αν και χωρίς πολιτικά κίνητρα, υπήρξε η δεύτερη δολοφονία σημαίνοντος πολιτικού προσώπου στη νεότερη ελληνική ιστορία, μετά τη δολοφονία του πρώτου κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια και αυτή από Μανιάτη. Η καρδιά του διατελέσαντα 5 φορές πρωθυπουργού, (ήταν και ο Πρωθυπουργός των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896) φυλάσσεται στο ναό των Αγίων Ταξιαρχών στη γενέτειρά του, Λαγκάδια, ανδριάντας του έχει στηθεί στην είσοδο του Παλαιά Βουλής.
Οι άλλες Μαγιάτικες δολοφονίες:
Πρωτομαγιά 1976, σκοτώνεται σε περίεργο αυτοκινητικό δυστύχημα ο Αλέξανδρος Παναγούλης, πάνω στο τάφο του γράφει "Δολοφονήθηκε"
22 Μαΐου 1963, Γρηγόρης Λαμπράκης, ανεξάρτητος βουλευτής Α Πειραιώς συνεργαζόμενος με την ΕΔΑ
9 Μαΐου 1968, Γιώργος Τσαρουχάς γραμματέας κομματικής οργάνωσης θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, πρώην βουλευτής της ΕΔΑ
Πρωτομαγιά 1948, δολοφονείται ο υπουργός δικαιοσύνης Χρήστος Λαδάς. Η δολοφονία του 55χρονου υπουργού αποτελεί το εντυπωσιακότερο πλήγμα που κατάφερε ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας (ΔΣΕ) κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.
Το 1947 ο Λαδάς εισηγείται τον Νόμο 509 που θέτει εκτός νόμου το ΚΚΕ που όπως επισημαίνει «ενεργεί κατά της ακεραιότητας της χώρας» Όσοι δημόσιοι υπάλληλοι, στρατιωτικοί ή άνδρες των λοιπών σωμάτων ασφαλείας «προπαγανδίζουν κομμουνιστικάς αρχάς» απολύονται με συνοπτικές διαδικασίες. Ο Λαδάς θα υπογράψει τις εκτελέσεις χιλιάδων κομμουνιστών. Όλοι οι παραπάνω λόγοι θα «οπλίσουν» το χέρι του 22χρονου Ευστράτιου Μουτσογιάννη που δεν θα διστάσει να πετάξει χειροβομβίδα εναντίον του, στην καρδιά της Αθήνας έξω από το Μέγαρο του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός», απέναντι από τον ιερό ναό Αγίου Γεωργίου Καρύτση.
"Είμαι κομμουνιστής, επήρα εντολή από το Κόμμα μου, έπρεπε να την εκτελέσω» θα απαντήσει στον ανακριτή. Στην δίκη αλλάζει εμφανώς στάση έναντι του ΚΚΕ. Παραδέχεται ότι παρασύρθηκε ως νέος και δήλωσε μεταμέλεια «ο αγώνας του κομμουνιστικού Κόμματος είναι μια απάτη....θεωρώ τον εαυτόν μου ένοχον, ότι συνετέλεσα εις την καταστροφήν του Ελληνικού Λαού.... δεν γνωρίζω ποία τύχη με περιμένει. Δεν αξίζω να ζήσω μ' αυτά που έκαμα. Αλλά δώστε μου το δικαίωμα να ζήσω για λίγο καιρό. Για να μπορέσω να φωνάξω από τα ραδιόφωνα, από τις εφημερίδες, στις πλατείες, τί απάτη είνε, ο Κομμουνισμός, πόσο χαλάει τις ψυχές των ανθρώπων».
Ως ανταπόδοση για τη στάση του, η θανατική ποινή του θα μετατραπεί σε ισόβια δεσμά. Οι αρχές χρησιμοποίησαν την περίπτωσή του ως παράδειγμα, «Μίλα και θα σωθείς, όπως σώθηκε ο Μουτσογιάννης» έλεγαν, θα αποφυλακιστεί το 1964. Όμως υπήρξαν σκληρά αντίποινα κατά του ΚΚΕ, μέσα σε 10 μέρες εκτελέστηκαν 311 άτομα, προκαλώντας διεθνή κατακραυγή.
Το στενάκι που δολοφονήθηκε ο Χρήστος Λαδάς στο κέντρο της Αθήνας φέρει τιμητικά το όνομά του, εδώ εδραζόταν ο ιστορικός Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη και απέναντι του, τα γραφεία του Κόμματος των Φιλελευθέρων του Γεωργίου Παπανδρέου, την εποχή των γεγονότων του 1965 .
18 Μαΐου 1967, ο Νικηφόρος Μανδηλαράς. Επρόκειτο για έναν πετυχημένο νομικό, φίλο του Ανδρέα Παπανδρέου, υποψήφιου βουλευτή της Ένωσης Κέντρου, που είχε τολμήσει έναν χρόνο νωρίτερα να καταθέσει σε δικαστήριο ιατρική γνωμάτευση που υποστήριζε ότι ο συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος έπασχε από ψυχιατρική νόσο ( ο ιατρός που την είχε υπογράψει βρέθηκε κατά τη διάρκεια της δικτατορίας εντελώς... τυχαία απαγχονισμένος μέσα στην κλινική του).
Το πτώμα του ξεβράστηκε σε παραλία της Ρόδου, ένα μήνα περίπου μετά την εγκαθίδρυση της χούντας που τον κυνηγούσε. Αν και έφερε μια τρύπα από σφαίρα στο στήθος, η Χούντα επέμενε ότι... πνίγηκε»
10 Μαΐου 1948, ο Τζώρτζ Πόλκ. Θεσσαλονίκη, πρωινό Κυριακής 16ης Μαΐου 1948, 150 μέτρα από την προκυμαία κοντά στον Λευκό Πύργο επιπλέει ένα ανθρώπινο κουφάρι. Το πτώμα φοράει σκουρόχρωμο κοστούμι και παπούτσια, είναι δεμένο χειροπόδαρα με σκοινί και τα χαρακτηριστικά του προσώπου έχουν αλλοιωθεί αφού το είχαν κατασπαράξει τα ψάρια. Ο ψαράς που τον βρήκε την ώρα που δοκιμάζει να τον ανεβάσει με δυσκολία πάνω στη βάρκα δοκιμάζει μία ακόμη ἐκπληξη. Ο άγνωστος έχει δεχθεί σφαίρα στο πίσω μέρος του κρανίου. Είναι προφανές ότι κάποιοι τον έχουν δολοφονήσει.
Το πτώμα ανήκει στον 35χρονο Αμερικανό δημοσιογράφο ανταποκριτή του ειδησεογραφικού δικτύου CBS Τζωρτζ Πολκ, παντρεμένο με την Ελληνίδα αεροσυνοδό Ρέα Κοκκώνη. Ο άτυχος δημοσιογράφος είχε μεταβεί αεροπορικώς από την Αθήνα στη συμπρωτεύουσα προκειμένου να πάρει συνέντευξη από τον Μάρκο Βαφειάδη, ηγετική μορφή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος και πρωθυπουργό της λεγόμενης «Κυβέρνησης του Βουνού».
Οι δημοσιογράφοι Μιχάλης Ιγνατίου και Κώστας Παπαϊωάννου έγραψαν το βιβλίο «Οι έξι θάνατοι του Τζωρτζ Πολκ», οι 6 θάνατοι αναφέρονται στις 6 εκδοχές για το ποιος τον σκότωσε, μια που το έγκλημα παραμένει ανεξιχνίαστο. Η δολοφονία του συγκλόνισε την Αμερική ; προς τιμή του καθιερώθηκε το δημοσιογραφικό βραβείο Τζωρτζ Πόλκ που έχει το ίδιο κύρος με τα βραβεία Πούλιτζερ.
Στην αριστουργηματική ταινία του Τζωρτζ Κλούνεϊ «Καληνύχτα και καλή τύχη», που είχε προταθεί το 2005 για έξι βραβεία Όσκαρ, πρωταγωνιστεί ο δημοσιογράφος Εντ Μάρροου, στην ομάδα του οποίου ανήκε και ο δολοφονημένος Πολκ.
φωτο 2. Ο Νικηφόρος Μανδηλαράς αγορεύει
φωτο 3. Τα αιματοβαμμένα ρούχα του Γρηγόρη Λαμπράκη στο Μουσείο Μπενάκη
φωτο 4. Το πτώμα του Τζώρτζ Πόλκ όπως βρέθηκε από τον ψαρά δεμένο χειροπόδαρα με σκοινί και το πρόσωπο του κατασπαραγμένο από τα ψάρια. Οι ηθοποιοί Γκρέγκορι Πεκ και Μελ Γκίμπσον ήταν έτοιμοι να υποδυθούν τον Πολκ σε ταινίες του Χόλυγουντ, οι αντιδράσεις όμως ήταν έντονες, ακόμη και από την πρεσβεία μας στην Ουάσινγκτον, με αποτέλεσμα οι προσπάθειες να ναυαγήσουν. Αντίθετα στην Ελλάδα γυρίστηκαν όχι μία αλλά τρεις, τον Πόλκ υποδύθηκαν οι Σταύρος Τορνές και ο Τάκης Χρυσικάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση