ΟΙ "ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ" για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων...

Η καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως "Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου" έγινε το 1994 αλλά δεν ήταν μια εύκολη υπόθε...

Η καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως "Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου" έγινε το 1994 αλλά δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση. Χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια και πολλοί αγώνες, για να ξεπεραστούν οι αντιδράσεις και τα προσκόμματα, έως ότου πάρει αυτή την απόφαση η Βουλή πριν από 31 χρόνια…

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης όπως και ο Νεοκλής Σαρρής ήταν από τους πρώτους που προώθησαν την δεκαετία του 1980 το αίτημα αναγνώρισης της γενοκτονίας αλλά χωρίς ιδιαίτερη ανταπόκριση. Η βαρύτητα του ελληνισμού της ανατολής άρχισε να έρχεται στο προσκήνιο μετά το πρώτο Παγκόσμιο Ποντιακό Συνέδριο στην Θεσσαλονίκη το 1985 ενώ ευρύτερες διαστάσεις στο ποντιακό ζήτημα έδωσε η μαζική έλευση Ποντίων προσφύγων από τις χώρες της τέως Σοβιετικής Ένωσης μετά το 1988…

Τον Απρίλιο του 1992, 22 βουλευτές, ποντιακής καταγωγής, από το ΠΑΣΟΚ κατέθεσαν πρόταση νόμου για την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως «Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων» η οποία ωστόσο ουδέποτε προωθήθηκε για συζήτηση από την τότε κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη...

Για την ιστορία, οι βουλευτές αυτοί ήταν οι Λ. Κωνσταντινίδης, Θ. Κατσανέβας, Ν. Ακριτίδης, Γ. Διαμαντίδης, Θ. Κοκελίδης, Κ. Γουνατίδης, Μ. Γικόνογλου, Λ. Λωτίδης, Ν. Ζαμπουνίδης, Απ. Φωτιάδης, Αλ. Δαμιανίδης, Π. Σγουρίδης, Χ. Καστανίδης, Γ. Πασχαλίδης, Κ. Ταταρίδης, Β. Γερανίδης, Γ. Ανθόπουλος, Ηλ. Παπαδόπουλος, Μιχ. Χρυσοχοίδης, Λ. Αποστολίδης, Ι. Καλαμακίδης, Π. Κρητικός.

Σε σχετικές συζητήσεις που είχαν γίνει μάλιστα στην Βουλή η υφυπουργός Εξωτερικών Βιργινία Τσουδερού είχε αρνηθεί τον όρο "γενοκτονία" επιμένοντας να μιλά για "σφαγές". Το επιχείρημά της ήταν ότι “η λέξη γενοκτονία έχει μια ευρύτερη έννοια", κάτι που επανέλαβε ως υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 και ο Νίκος Φίλης υποστηρίζοντας ότι “δεν ήταν γενοκτονία με την επιστημονική έννοια»..

Για πρώτη φορά ο Βύρων Πολύδωρας ως υφυπουργός Εξωτερικών εξέδωσε στις 18 Μαΐου 1993 μήνυμα κάνοντας ανοιχτά μνεία στο ζήτημα της γενοκτονίας και στην ανάγκη «να σταθούμε σιωπηλοί μπροστά σε μια από τις τραγικότερες σελίδες της ιστορίας μας». Το μήνυμα οδήγησε σε διάβημα διαμαρτυρίας του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών…

Η πρόταση νόμου επανήλθε μετά τις εκλογές του 1993 την οποία ψήφισε ομόφωνα η Βουλή στις 24 Φεβρουαρίου 1994. Ο νόμος 2193/94 δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 11 Μαρτίου. Κι όπως είχε τονίσει ο εισηγητής Λευτέρης Κωνσταντινίδης "όταν άλλοι λαοί πλαστογραφούν την ιστορία τους. κλέβουν σύμβολα, κατασκευάζουν ανύπαρκτους ήρωες, δεν έχουμε το δικαίωμα να απεμπολούμε ιστορικές στιγμές, να απεμπολούμε γεγονότα που είναι άξια να σταθούν μόνο δίπλα στο Κούγκι, στο Αρκάδι, στο Ζάλογγο, στο Μεσολόγγι, στην Αραπίτσα".

Η δυσανεξία δεν εγκατέλειψε ωστόσο την εγχώρια πολιτική ελίτ ούτε έπειτα από δεκαετίες: Στο πρώτο μήνυμά της ως πρόεδρος της Δημοκρατίας η Κ. Σακελλαροπούλου έκανε λόγο για εκατοντάδες χιλιάδες θύματα των Ελλήνων του Πόντου, “που χάθηκαν” πριν από έναν αιώνα. Χρειάστηκαν έντονες αντιδράσεις για να το διορθώσει τα επόμενα χρόνια αναγνωρίζοντας ότι “εξοντώθηκαν ή εκτοπίστηκαν βίαια”...

Ο ΚΟΡΙΟΣ