"Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ Κρήτη..."

ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΜΠΟΓΛΟΥ Όχι ...όχι ,για μένα ο Ξυλούρης είναι ένας,αυτός που πρώτος είπε "πως αδελφέ μου,εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον...

ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΜΠΟΓΛΟΥ
Όχι ...όχι ,για μένα ο Ξυλούρης είναι ένας,αυτός που πρώτος είπε "πως αδελφέ μου,εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο ".
Τον καλύτερο "Φραπέ" τον ήπια την ώρα που ο ήλιος αποχαιρετούσε τη Σουγια.
Ο αγαπημένος μου "Χασάπης" είναι σε ένα μιτατο στην Αραδαινα,εκεί που στις συζητήσεις μας ανακάλυψα τη Σοφία του Θεού .
Τη δική μου τη Κρήτη την ανταμωνω στις χορδές του Ψαραντώνη,του Μουντάκη και του Σκορδαλού.
Τη συναντω στον βουβο Ανωγειανο Πηδηχτο που χορεύουν οι νεοι σαν αποχαιρετούν στο ξοδι του όμορφους και αδικοχαμένους ανθρώπους.
Πέφτω στην αγκαλιά της σαν βγαίνω από το Κουρταλιωτικο φαράγγι,σαν βραδιάζει στο Λουτρό Σφακίων,σαν βουτω στις σπηλιές στις Ασπες στο νοτο του Ηρακλείου,σαν ακούω από ενα παράθυρο στη Σητείας στο λαγούτο τον Ερωτόκριτο.
Η Κρήτη μου ψιθυριζει στο αυτί σαν μπαίνω στο Ιδαίο Άντρο,σαν μυρίζω το Δίκταμο στις Μαδάρες,σαν ακούω τους Κουρήτες να σειουν τη γη στα Αστερούσια,σαν ξαναδιαβάζω για τον παπά που κοινωνούσε στη Σπιναλόγκα τους λεπρούς και στο τέλος έπινε τη θεία κοινωνία,τη ματαβλεπω στον θυρεό με τον Λέοντα της Γαληνοτάτης στη Τάφρο στο Κουμ Καπί,σαν μου μιλάνε στο Βαρύπετρο για τους Χαληδες,για τον Σεϊμένη στη Θερισο,για τον Δασκαλογιάννη στο Φραγκοκάστελλο.
Στη δική μου Κρήτη είναι ο Βιτσιλακης με τη μεγάλη καρδιά που άνοιγε το σπίτι του σε όλους,ο Μανούσος στο Ροδάκινο που μάζευε ρούχα για τα κοπελιδακια που ξεβράζει η θάλασσα,ο Ζαμελ που βαφτίστηκε χριστιανός στους Αγίους Αναργύρους της Σπλάντζιας,ο γιατρός Φραγκάκης που γιατροπορευει τους Αγιαννηδες,
ο λούστρος που έβαφε τα παπούτσια των περαστικών στον Άγιο Τίτο και τους χάριζε μαντινάδες,ο ντελικανης βοσκός στο ΚυρΔιαμαδι που μας φίλευε σταμναγκαθι και οφτο κατσίκι,ο Άγιος Υάκινθος στα Ανώγεια,οι ιστορίες του Λουδοβίκου,οι μάραθοπίτες της Κυρά Γεωργίας,ο Γραμματικάκης στη Σουγια που μιλούσε για τη Κόμη της Βερενίκης στον ουρανό,τα προσφυγικά στην Αλικαρνασσό,ο Τοπανας στα Χανιά,η Αθηνά και η Αριάδνη μου,ο τάφος του Χελιδόνη στον Άγιο Λουκά,η Αγία Μαγδαληνή στη Χαλέπα,το βάλε να πιούμε που μου είπαν σαν μπήκα στα Ασκύφου στο καφενείο,η Μαριάννα και το Ρυάκι, ο Μιχάλης το ντελιβερι που έτρεξε να δώσει αίμα για την προσφυγοπούλα που πάλευε να ζήσει,
οι συζητήσεις μέχρι το ξημέρωμα με τον Παυλάκη,οι σκιές στο Γουβερνέτο,η νύχτα της Ανάστασης στη Χρυσοπηγή.
Οι δικοί μου Κρητικοί δεν μαγαριζονται από τους σημερινούς παρίες του νησιού.
Ο Μίκης ,ο Μαρκόπουλος,ο Καζαντζάκης και η Γαλάτεια του,ο Δομίνικος,ο Βιτσέντζος,η Έλλη Αλεξίου,ο Κατράκης, ο Μινωτής ,ο Γιαμπουδάκης,η Λίλη Ζωγράφου,ο Ναπολέων Σουκατζιδης,ο Καλλέργης,ο Κατράκης,ο Μπαντουβάς,ο Σκουλάς,η Μαρία Λιοδάκη,ο μητροπολίτης Ειρηναίος...
Η δική μου Κρήτη δεν κλονίζεται από τα λαμόγια που άδικα τους λογιζουν Κρητικούς.
Θα τελειώσω με τα λόγια ενός σπουδαίου και απλού συνάμα Κρητικού που μέσα στον άφατο πόνο του δεν λησμονουσε με τη στάση του να μας θυμίζει πως οποία είναι η ερώτηση,η απάντηση είναι ο Άνθρωπος...
Του Ανδρέα Γιακουμάκη, πατέρα του Βαγγέλη...
''-Το κεφάλι μου είναι σκυφτό από πόνο όχι από ντροπή.
-Κάποιοι έβγαλαν σχολείο και πανεπιστήμιο για να παραποιούν τις λέξεις.
-Το έστειλα σε ένα "μαγαζί"με ανήθικους να σπουδάσει.
-Ο φίλος έχει άλλη έννοια, όχι να εκμεταλλευτείς μία σιωπή.
-Η Κρήτη δεν είναι αυτή που δείχνουν.
-Αν ήταν βρώμος θα τον είχα σήμερα εδώ. Δεν θα ήταν νεκρός.
-Το παιδί μου πιστεύω ότι ήθελε να προστατέψει το ήθος που πίστευε ότι έχουν τα παιδιά αυτά και για αυτό δεν μίλησε.
-Εμείς εκεί που ζούμε δεν ξέρουμε από βία και τον είχαμε αναθρέψει να μην αντιδρά με βία.
-Δεν βρέθηκε κανείς, ούτε από τους κατηγορουμένους, να μου πει ότι ο Βαγγέλης μου δεν ήταν όπως τον ήξερα εγώ.
-Ευτυχώς ο Βαγγέλης μου μπορεί να μην μίλησε αλλά η σιωπή του ακούστηκε παντού σε όλη την Ελλάδα και σε όλον τον κόσμο.
-Αν χρειαζόταν να ξαναμεγαλώσει το γιο του θα τον ανάθρεφε με τον ίδιο τρόπο'' .
Σας αφήνω με το βλέμμα αυτού του Πατέρα...
Η δική μου Κρήτη είναι αυτό το πρόσωπο ...πόνος,καθαρότητα βλέμματος ,ευγένεια ψυχής,μεγαλοθυμια.