"ΝΤΟΥ" από τον Ρουβίκωνα στο Carrefour...

Γιωργος Καλαϊτζίδης [Ρουβίκωνας - τομέας Πειραιά] Παρέμβαση με πανό και μοίρασμα κειμένων στο σουπερμάρκετ Carrefour στον Κορυδαλλό για την ...

Γιωργος Καλαϊτζίδης
[Ρουβίκωνας - τομέας Πειραιά]
Παρέμβαση με πανό και μοίρασμα κειμένων στο σουπερμάρκετ Carrefour στον Κορυδαλλό για την συνεργασία του με το κράτος του Ισραήλ
Σε μια εποχή όπου ακόμα και η κατανάλωση έχει γίνει πράξη με ηθικές προεκτάσεις, είναι καθήκον μας να ενημερωνόμαστε για το πού καταλήγουν τα χρήματά μας. Όχι γιατί μια "κατανάλωση με ηθικούς όρους" δίνει λύσεις ή θα πρέπει να τεθεί σαν πρόταση στην κοινωνία, αλλά ένα μποϊκοτάζ υπό την προϋπόθεση ότι γίνεται με μαζικούς όρους μπορεί τουλάχιστον να προκαλέσει κάποια οικονομική ζημιά στον εχθρό. Και την οικονομική ζημιά το κεφάλαιο τη μετράει, και σε κάποιες περιπτώσεις μαζεύεται κιόλας.
Η Carrefour, ένας πολυεθνικός κολοσσός στον χώρο της λιανικής και της αγοράς των σουπερμάρκετ, είναι από εκείνους τους επιχειρηματικούς ομίλους που, παρά τις επικρίσεις, τις πιέσεις, τη δημόσια κατακραυγή, συνεχίζει να συνεργάζεται ανοιχτά και να κάνει μπίζνες με το Ισραηλινό κράτος και κεφάλαιο, με τους δολοφόνους δηλαδή της σιωνιστικής φασιστικής πολεμικής μηχανής που εδώ και δύο χρόνια περίπου βομβαρδίζει κατά ριπάς και σκοτώνει αμάχους και μικρά παιδιά στην Παλαιστίνη, βουλιάζει έναν ολόκληρο λαό στην πείνα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο μάλιστα, η Carrefour παρέχει ακόμα και δωρεάν γεύματα στους δολοφούνους του στρατού κατοχής του IDF.
Πιο συγκεκριμένα, ο γαλλικός όμιλος Carrefour, ως Carrefour-Israel συνεργάζεται ανοιχτά με τις ισραηλινές εταιρείες Electra Consumer Products και Yenot Botan, τα καταστήματα της οποία λειτουργούν με το λογότυπο της Carrefour. Όσον αφορά τα καθ' ημάς, το franchise στην Ελλάδα δραστηριοποιείται μέσω συμφωνίας με τον όμιλο Retail & More, συμφερόντων του Νίκου Βαρδινογιάννη.
Τα έσοδα που δημιουργούνται μέσα από τις καθημερινές μας αγορές δεν είναι ουδέτερα. Όταν καταλήγουν σε εταιρείες που συνεργάζονται και χρηματοδοτούν καθεστώτα κατοχής και παραβίασης βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τότε γίνονται –συμβολικά αλλά και ουσιαστικά– μέρος ενός κύκλου βίας, αίματος, καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Τα κέρδη τέτοιων εταιρειών είναι βαμμένα με το αίμα αθώων παιδιών στην Παλαιστίνη που είτε δολοφονούνται είτε λιμοκτονούν, εξαιτίας της συνεχιζόμενης γενοκτονίας που επιβάλει το τρομοκράτος του Ισραήλ σε βάρος του παλαιστινιακού λαού, και εξαιτίας ενός συστήματος που επωφελείται από πολέμους, εξοπλισμούς και αιματοκυλίσματα λαών.
Το μποϊκοτάζ δεν είναι απλώς ένα ηθικό εργαλείο, αλλά μια πράξη αντίστασης που έχει χρησιμοποιηθεί ιστορικά για να σταματήσει την αδικία. Όπως συνέβη με το απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική, έτσι και σήμερα, η συλλογική πίεση μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα.
Αντιλαμβανόμενοι βέβαια την ίδια στιγμή πως τέτοια εργαλεία, όπως το μποϊκοτάζ, ακόμα και στη μαζική μορφή τους αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό σε σχέση με τις δυνατότητες του κεφαλαίου, αλλά κυρίως σε σχέση με τη γενοκτονία που συντελείται σε βάρος του παλαιστινιακού λαού, επιλέγοντας να μην ψωνίζουμε από αλυσίδες που συντηρούν γενοκτονικές πολιτικές, δίνουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα: δεν είμαστε ούτε αδιάφοροι, ούτε συνένοχοι.