ΜΟΝΟ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΕΡΑ "κέρδισε" η Αρμενία...

Η συμφωνία μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, αν και άφησε πολλές εκκρεμότητες —ιδιαίτερα όσον αφορά το καθεστώς του Ναγκόρνο‑Καραμπάχ— προσφ...

Η συμφωνία μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, αν και άφησε πολλές εκκρεμότητες —ιδιαίτερα όσον αφορά το καθεστώς του Ναγκόρνο‑Καραμπάχ— προσφέρει στην Αρμενία μερικά, αν και περιορισμένα, οφέλη:
Τι κέρδισε η Αρμενία από τη συμφωνία
1. Ελευθερία κυκλοφορίας και οικονομικές δυνατότητες
Η συμφωνία προβλέπει τη δημιουργία του λεγόμενου Trump Route for International Peace and Prosperity (TRIPP), ενός διαδρόμου που συνδέει το κυρίως Αζερμπαϊτζάν με το Νάχιτσεβαν μέσω αρμενικού εδάφους, υπό αρμενική νομοθεσία και με αποκλειστικά δικαιώματα ανάπτυξης από τις ΗΠΑ για 99 χρόνια. 
Αυτό ανοίγει προοπτικές συμμετοχής στο διεθνές εμπόριο, για διέλευση εμπορευμάτων, ενέργειας και υποδομών (σιδηρόδρομοι, οπτικές ίνες κ.ά.), κάτι που μπορεί να ενισχύσει τόσο οικονομικά όσο και γεωπολιτικά τη χώρα. 
2. Δρομολόγηση ειρήνης και αποστασιοποίηση από την ρωσική επιρροή
Με την αποδοχή της συμφωνίας, η Αρμενία κάνει ένα βήμα προς τη μετατόπιση από την εξάρτηση της Μόσχας σε μια πιο δυτικά προσανατολισμένη εξωτερική πολιτική. Η αίτηση διάλυσης του Οργανισμού του ΟΑΣΕ-Μίνσκ, όπου συμμετείχε η Ρωσία ως κύριος διαμεσολαβητής, σηματοδοτεί αυτή την αλλαγή. 
3. Ανάγκη για εσωτερικές μεταρρυθμίσεις
Μέρος της συμφωνίας είναι και οι αλλαγές στο αρμενικό Σύνταγμα, ώστε να αφαιρεθούν αναφορές που θέτουν υπό αμφισβήτηση την κυριαρχία του Αζερμπαϊτζάν επί του Ναγκόρνο‑Καραμπάχ. Παρά το πολιτικό κόστος εντός της Αρμενίας, πρόκειται για βήμα προς νομική και αντικειμενική διευθέτηση των συνόρων. 
Στην ουσία, η Αρμενία δεν κέρδισε τίποτα σημαντικό από τη συμφωνία. Ίσως μόνο χρόνο. Και αυτό, με μεγάλο κόστος.
✔️ Τυπικά, ναι:
Μπήκε στο "τραπέζι των διεθνών deals".
Έλαβε κάποιες υποσχέσεις για οικονομική ανάσα.
Έδειξε προσαρμογή στη Δύση, απομακρυνόμενη από τη ρωσική σφαίρα.
❌ Πρακτικά όμως:
Απώλεσε οριστικά τον έλεγχο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Αναγκάζεται να αλλάξει το Σύνταγμα για να αναγνωρίσει ανοιχτά την κυριαρχία του Αζερμπαϊτζάν.
Υπέγραψε συμφωνία υπό την πίεση ισχύος — χωρίς να μπορεί να αντιπροτείνει, χωρίς στρατιωτικά ή διπλωματικά ερείσματα.
Και όλα αυτά, ενώ η Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν παίζουν επιθετικά, ως νικητές.
Η συμφωνία είναι περισσότερο μια παράδοση με "διπλωματικό περιτύλιγμα" παρά μια αμοιβαία ειρηνευτική διευθέτηση.
Το μόνο που ουσιαστικά αποκόμισε η Αρμενία από τη συμφωνία με το Αζερμπαϊτζάν —υπό την αιγίδα ΗΠΑ/Τραμπ— είναι:
👉 Μια άτυπη υπόσχεση "ασφάλειας":  Ότι δεν θα δεχτεί νέα επίθεση από το Αζερμπαϊτζάν αν αποδεχθεί πλήρως τα τετελεσμένα.
Δηλαδή:
Αν δεχτεί ότι το Ναγκόρνο-Καραμπάχ ανήκει πλέον de jure και de facto στο Αζερμπαϊτζάν.
Αν αλλάξει το Σύνταγμά της για να αφαιρέσει οποιαδήποτε διεκδίκηση ή έμμεση αναφορά σε αυτό.
Αν παραχωρήσει «διάδρομο πρόσβασης» από Αζερμπαϊτζάν προς Νάχιτσεβαν, υπό αμερικανική επίβλεψη.
Αν ευθυγραμμιστεί γεωπολιτικά με τις ΗΠΑ, αφήνοντας πίσω τη ρωσική σφαίρα.
⚠️ Τι ΔΕΝ πήρε:
Καμία εγγύηση εδαφικής ακεραιότητας με σαφείς όρους.
Καμία αποκατάσταση εδαφών ή αποζημιώσεων για τους εκτοπισμένους Αρμένιους του Καραμπάχ.
Καμία δέσμευση ότι η συμφωνία αυτή θα είναι "τελική" ή μη αναστρέψιμη από το Αζερμπαϊτζάν.
Ουσιαστικά, καμία ισορροπία: μόνο όρους συνθηκολόγησης.
🎯 Άρα:
Η Αρμενία δεν κέρδισε ειρήνη.
Κέρδισε μόνο την ελπίδα ότι αν δεν ξαναμιλήσει, δεν θα ξαναχτυπηθεί.
Αυτό δεν είναι διπλωματική νίκη. Είναι ψευδής σταθερότητα υπό τον φόβο της ισχύος.
Και γι’ αυτό αποτελεί σοβαρή προειδοποίηση και για άλλες χώρες που στηρίζονται μόνο στο διεθνές δίκαιο χωρίς ισχύ ή αποτρεπτική ικανότητα...