«Βόμβες» από Βενιζέλο: Μη διακυβερνήσιμη η χώρα, ρωτήστε τον Μητσοτάκη αν αθέτησε δέσμευση να με προτείνει για ΠτΔ

Σε σκληρή γραμμή, όπως έχει συνηθίσει εδώ και πολύ καιρό, συνεχίζει την κριτική του απέναντι στην κυβέρνηση, αλλά και στα γενικότερα προβλήμ...

Σε σκληρή γραμμή, όπως έχει συνηθίσει εδώ και πολύ καιρό, συνεχίζει την κριτική του απέναντι στην κυβέρνηση, αλλά και στα γενικότερα προβλήματα της χώρας, ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Σε συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής», ο πρώην αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ξεκαθαρίζει, απαντώντας σε όσους τον κατηγορούν για τον δημόσιο λόγο που αρθρώνει λέγοντας ότι ασκεί το δικαίωμά του στον πολιτικό λόγο. «Δεν ενοχλούνται από την ανύπαρκτη πιθανότητα να αναλάβω θεσμικό ρόλο που δεν επιδιώκω, αλλά από την προφανή βεβαιότητα ότι ασκώ ως πολίτης το δικαίωμά μου στον πολιτικό λόγο», λέει χαρακτηριστικά.
Μάλιστα αφήνει μία φαρμακερή αιχμή σε όσους αποδίδουν την κριτική στάση του απέναντι στην κυβέρνηση, στην αθέτηση από τον Κυριάκο Μητσοτάκη της υπόσχεσής του να τον προτείνει για πρόεδρο της Δημοκρατίας.
«Διαπιστώνουν μήπως ότι ήμουν φιλικός προς τη κυβέρνηση πριν την προεδρική εκλογή και έγινα επικριτικός μετά» είναι το βιτριολικό του σχόλιο. Αλλά, με αφορμή τις πληροφορίες ότι τα Χριστούγεννα του 2024 υπήρξε μεταξύ των δυο τους συνάντηση μεταξύ των δυο τους, στην οποία ο πρωθυπουργός φέρεται να διαβεβαίωσε τον κ. Βενιζέλο ότι θα τον προτείνει για πρόεδρο της Δημοκρατίας και στη συνέχεια αθέτησε την υπόσχεση, ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, λέει με νόημα: «Ελπίζω οι ειδικοί του “πολιτικού ψυχολογισμού”, που λένε ότι ασκώ κριτική στον Κυριάκο Μητσοτάκη γιατί αθέτησε τη δέσμευσή του να με προτείνει ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να μπουν στον κόπο να ρωτήσουν τον ίδιο αν αληθεύει η ιστορία».
Μη διακυβερνήσιμη η χώρα
Προβλέπει δε ότι μετά τις εκλογές θα υπάρξει πρόβλημα και πάντως δεν θα προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση: «Το ζήτημα της διακυβερνησιμότητας προηγείται όλων των θεσμικών ζητημάτων. Η χώρα είναι μη διακυβερνήσιμη όχι γιατί δεν έχει νόμιμη κυβέρνηση ή γιατί δεν μπορεί να αποκτήσει μετά τις εκλογές μια άλλη νόμιμη κυβέρνηση, που όλα δείχνουν ότι δεν θα είναι μονοκομματική αλλά συνεργασίας. Η χώρα είναι μη διακυβερνήσιμη γιατί το πολιτικό σύστημα, η κοινωνία των πολιτών, οι παραγωγικές δυνάμεις, οι διανοούμενοι αδυνατούν να οργανώσουν έναν εθνικό διάλογο που θα οδηγήσει σε επικαιροποίηση της εθνικής στρατηγικής και σε ανασύσταση του κοινωνικού συμβολαίου που διεφθάρη την περίοδο της κρίσης και δεν ανανεώθηκε μετά τη λεγόμενη επιστροφή στην κανονικότητα».
Και κλιμακώνει την αμφισβήτηση στο σημερινό πολιτικό σύστημα και την κυβέρνηση, όταν απαντά στην ερώτηση αν «θεωρεί ότι η επόμενη Βουλή θα είναι τόσο εύθραυστη, ώστε δεν θα καταφέρει να αναθεωρήσει το Σύνταγμα»: «Μια Βουλή που κινδυνεύει να διαλυθεί αν δεν διαμορφωθούν οι αναγκαίες συνεργασίες για τον σχηματισμό κυβέρνησης προφανώς δεν έχει τις προϋποθέσεις να αναθεωρήσει το Σύνταγμα και μάλιστα με αίσθηση της ιστορικότητας της αναθεωρητικής διαδικασίας και χωρίς λαϊκιστικές εξάρσεις».
Τάσσεται υπέρ της αναθεώρησης του άρθρου 86, «με τρόπο πειστικό για την κοινωνία». Η αλλαγή «έχει καταστεί αναγκαία μετά τις αλλεπάλληλες καταστρατηγήσεις του τόσο από την κυβέρνηση Τσίπρα εναντίον πολιτικών αντιπάλων όσο και από την κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη υπέρ των ίδιων των μελών της» σημειώνει.
Κυριαρχεί η διαφθορά – Εφιάλτης η συνεργασία με την… «άπω Δεξιά»
Και στη συνέχεια στηλιτεύει την πολιτική Μητσοτάκη για τις αρνητικές επιπτώσεις που έχει στην κοινωνία, αλλά και το εφιαλτικό σενάριο να διολισθήσει η χώρα σε κυβέρνηση συνεργασίας με την «άπω Δεξιά»:
«Δεν μπορεί να θεωρηθεί συνεκτική και συμπεριληπτική μια κοινωνία όταν, κατά τη Eurostat, η υποκειμενική φτώχεια εκτινάσσεται στην Ελλάδα στο 67% και όταν κυριαρχεί η αίσθηση της ανισότητας και της διαφθοράς.
Ας εξετάσουμε ένα σενάριο, ένα σχήμα μετεκλογικής κυβερνητικής συνεργασίας που επιτρέπει στον κ. Μητσοτάκη να παραμείνει πρωθυπουργός με κυβερνητικούς εταίρους από την “άπω Δεξιά”, όπως ο Κυριάκος Βελόπουλος και η Αφροδίτη Λατινοπούλου.
Αριθμητικά δύσκολο, αλλά ας το εξετάσουμε. Ένα τέτοιο σχήμα τι θα σημαίνει για τους θεσμούς, τα θεμελιώδη δικαιώματα και την αναθεώρηση του Συντάγματος; Τι θα σημαίνει για την εξωτερική πολιτική μέσα μάλιστα στις συνθήκες της εποχής Τραμπ; Τι θα σημαίνει για τις μεταρρυθμίσεις που ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας;».