Ήταν εκεί, για να αυτομαστιγωθούν, παριστάνοντας τον οπαδό της Opus Dei...

Η κυβέρνηση του θεωρείου Τίποτα δεν σηματοδότησε την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα με την...

Η κυβέρνηση του θεωρείου

Τίποτα δεν σηματοδότησε την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα με την...

οποία προανήγγειλε το νέο κόμμα κατά την παρουσίαση του βιβλίου του, περισσότερο από την απόφαση να αναγκάσει τους πρώην συνεργάτες, βουλευτές του, υπουργούς του, να παρακολουθήσουν όσα έλεγε από την γαλαρία της εκδήλωσης. Έτσι, μετά την «κυβέρνηση του βουνού» που συνδέθηκε με ιστορικές στιγμές της Αριστεράς και της Αντίστασης, έχουμε την «κυβέρνηση του θεωρείου». Οι πρώην της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, οδηγήθηκαν σε χωροταξική απομόνωση από τους διοργανωτές και εκ των πραγμάτων σε ταπείνωση και εξευτελισμό. Δεν γνωρίζω αν οι ίδιοι έχουν αυτή την αίσθηση της ταπείνωσης ή αν θα την ομολογήσουν ακόμη και αν την αισθανθούν, καθότι ακόμη και αυτοί τους οποίους πέρασε ο Τσίπρας γενεές δεκατέσσερις στο βιβλίο του, ήταν εκεί, για να αυτομαστιγωθούν, παριστάνοντας τον οπαδό της Opus Dei που ματώνει επιδεικτικά για να κερδίσει μια θέση στη βασιλεία των ουρανών.
Χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα, είναι η κυρία Έφη Αχτσιόγλου, την οποία οι κάμερες συνέλαβαν έμπλεη χαράς, να περιμένει υπομονετικά να ξεκινήσει η ομιλία του Τσίπρα, παρότι ο ίδιος στο βιβλίο του την εμφανίζει σχεδόν να τον εκβιάζει και να συμμετέχει σε μια διαδικασία συναλλαγής για να πάρει το δαχτυλίδι της διαδοχής.
Την πιο ταπεινωτική αντιμετώπιση, είχαν οι κύριοι Σωτήρης Φάμελλος και Αλέξης Χαρίτσης, οι οποίοι παρότι πρόεδροι δύο κομμάτων της Αριστεράς, οδηγήθηκαν (και το δέχθηκαν) στο θεωρείο. Δεν ξέχασε μόνο ο Τσίπρας τον θεσμικό τους ρόλο αλλά και οι ίδιοι. «Πού κάθομαι;» φαντάζομαι την ερώτηση. «Στο θεωρείο δίπλα στην τουαλέτα» φαντάζομαι και την απάντηση.
Λίγο αργότερα, οι παλιοί φίλοι, σύντροφοι, υπουργοί και συνοδοιπόροι του Αλέξη Τσίπρα, τον άκουγαν να τους χρησιμοποιεί για να προωθήσει τον προσωπικό του συμβολισμό. «Θα έχουμε προσκλήσεις για όλους, αλλά όχι ρεζερβέ για την πρώτη θέση» είπε ο Τσίπρας. Όσοι τράβηξαν το κάρο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, δεν είχαν τιμητική θέση ούτε στην παρουσίαση του βιβλίου που αναφέρεται σε αυτή την διακυβέρνηση. Στριμώχτηκαν τιμωρητικά στο θεωρείο, σαν προϊόν πριν την λήξη του, που περιμένει στο ράφι την πιθανή κατανάλωση για να μην πεταχτεί. Για να παραφράσω τον Οδυσσέα Ελύτη «ο καθείς και η αξιοπρέπειά του».
Για να μην αδικώ όμως τους διοργανωτές της εκδήλωσης και τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, η αρχική πρόθεσή τους δεν ήταν να ταπεινώσουν τους πρώην υπουργούς και θεσμικούς παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς που παραβρέθηκαν στην παρουσίαση του βιβλίου. Έως και τρεις μέρες πριν, ο σχεδιασμός ήταν να γίνει μια ανοιχτή πρόσκληση για να παραβρεθεί όποιος ήθελε. Αυτό το ανοιχτό κάλεσμα που στηρίχτηκε μάλιστα και σε βιντεάκι του Αλέξη Τσίπρα, θεωρήθηκε προβληματικό. Κατάλαβαν, πως οι παλιοί σύντροφοι, θα διεκδικούσαν μια από τις πρώτες θέσεις στο Παλλάς, για να βεβαιώσουν πως έχουν κλείσει μια θέση δίπλα στον Τσίπρα. Έτσι οι κάμερες, θα έδειχναν ως παραβρισκόμενους, όλους αυτούς που ο Τσίπρας θέλει να εμφανίσει ως βαρίδια και παλιό προσωπικό που δεν έχει θέση δίπλα του. Τίποτα το νέο και το διαφορετικό δεν μπορούσε να συμβολιστεί έτσι. Οπότε αποφασίστηκε, προς αποφυγή επικοινωνιακών ατυχημάτων, να οδηγηθούν στο θεωρείο, που λειτουργούσε έτσι σαν πολιτικό κρεματόριο. Και αφού πάρθηκε η απόφαση, ο λογογράφος του Αλέξη Τσίπρα, έβαλε και το απόσπασμα περί ρεζερβέ και πρώτης θέσης που δεν υπάρχει πλέον, για να δικαιολογήσει και την σχετική εικόνα ή τα σχόλια.
Ήταν ταπεινωτική η εικόνα της Αντιπροέδρου της Βουλής Όλγας Γεροβασίλη, του Σωκράτη Φάμελλου ή του Νίκου Παππά, οι οποίοι παρότι πρωταγωνιστές της εποχής που αναφέρει στο βιβλίο του ο Τσίπρας, βρέθηκαν οικειοθελώς πεταμένοι στη γαλαρία. Αν αυτοί δεν ένιωσαν έτσι, είναι μάλλον γιατί έχουν μεγάλη καρδιά και θεωρούν ότι ο Τσίπρας έχει ακόμη μεγαλύτερη.
Η χωροθέτηση ωστόσο, δεν απέτρεψε την μεγάλη εικόνα: παλιά μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς, μιας κάποιας ηλικίας μάλιστα, ήταν στο Παλλάς για να ακούσουν για το νέο ξεκίνημα του Αλέξη. Παρότι οι διοργανωτές φρόντισαν ώστε στην τρίτη σειρά στο κέντρο της αίθουσας, να τοποθετηθούν νεαροί ώστε η κάμερα να δείχνει φρέσκο κοινό, η λάμψη από τους προβολείς πολλαπλασιαζόταν όταν αντανακλούσε στο μη τριχωτό της κεφαλής της πλειοψηφίας του κοινού.
Κατά τα λοιπά (και παρακάμπτοντας την αποτυχημένη συζήτηση για το βιβλίο πριν την ομιλία Τσίπρα), ο κόσμος πήγε, είδε και απήλθε. Η ομιλία του νέου ηγέτη ήταν ένα αμήχανο δάνειο από ομιλίες του παλιού ηγέτη. Σαν ένα ντεζαβού από προεκλογικές συγκεντρώσεις του 2023, με περισσότερο ωστόσο αμηχανία αν και γίνονταν σε προστατευτικό περιβάλλον χωρίς τον κίνδυνο ενός απογοητευτικού εκλογικού αποτελέσματος. Όσοι παρακολούθησαν την ομιλία εκτός αιθούσης, όπως η γράφουσα για παράδειγμα, βρέθηκαν επίσης σε μια αμήχανη θέση. Ο επί χρόνια απών και  ουδέν πληρών Τσίπρας, μας γύριζε χρόνια πίσω για να μας θυμίσει ότι χρειάζεται δράση και αντιπαράθεση με το σύστημα. Βγαίνοντας από το προστατευτικό καβούκι του Ινστιτούτου και της φιλολογικής προσέγγισης, ο Αλέξης Τσίπρας έπρεπε κάτι πολιτικό να πει για να συνεγείρει και έκανε μια κοπτοραπτική παλιών ομιλιών αλλά και κινησιολογίας. Στις εξάρσεις της ομιλίας, όπου υπερασπιζόταν την ανάγκη δράσης περιγράφοντας τη μαύρη κατάσταση που επικρατεί, απλώς θύμιζε άθελά του, πόσο αδρανής ήταν.
Η απουσία του Αλέξη Τσίπρα από τη σκηνή για μεγάλο χρονικό διάστημα και η εμφάνισή του στα πλαίσια ενός νεοηγεμονισμού, δεν είναι ο λόγος που θα τον καταστήσει εναλλακτική δύναμη. Αντιθέτως η σκηνική του παρουσία, με λεκτικά σχήματα και κατάχρηση μεταφορικών σχημάτων, δηλώνει την απουσία πολιτικής πρότασης. Αυτά που ακούσαμε, κάπου τα έχουμε ξανακούσει. Λίγο πριν χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ με 20 μονάδες διαφορά από τον Μητσοτάκη.
Μόνο στο τέλος της ομιλίας του, ο Τσίπρας μίλησε για αυτοοργάνωση και σπάσιμο των στεγανών της απομόνωσης (ως αυτενέργεια πάντα) και ήταν σαν να άκουγε κάποιος τον Κασσελάκη. Θυμήθηκα έναν παλιό δάσκαλο που έλεγε «όποιος γνωρίζει πράττει, όποιος δεν γνωρίζει διδάσκει».

ΥΓ: Επειδή δεν αναφέρθηκα πολύ τιμητικά στον «εξώστη», να σημειώσω, ότι δύο πολιτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και μέλη της Πολιτικής Γραμματείας, δεν παραβρέθηκαν στην παρουσίαση του βιβλίου. Ο Παύλος Πολάκης και ο Γιώργος Παναγιωτόπουλος. Ίσως για να μην χρειαστεί να πηδήξουν από τον εξώστη.
documentonews