Για την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης...

. ...των καθηγητών ΑΕΙ ... Γράφει ο Χ. Μοναστηριώτης .. Τελευταία καταγράφονται προσπάθειες και έντονο παρασκήνιο για αύξηση του ορίου ηλικί...

.

...των καθηγητών ΑΕΙ

...

Γράφει ο Χ. Μοναστηριώτης

..



Τελευταία καταγράφονται προσπάθειες και έντονο παρασκήνιο για αύξηση του ορίου ηλικίας των καθηγητών ΑΕΙ από τα 67 που είναι σήμερα στα 70.

 Η πρώτη προσπάθεια έγινε με τροπολογία που υπέβαλαν δύο βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που τυχαίνει να είναι και καθηγητές ΑΕΙ και να εκλέγονται και στην ίδια περιφέρεια, με το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό το Μάρτιο 2008. Η τροπολογία δεν συζητήθηκε τότε, όπως και καμία άλλη. Η δεύτερη προσπάθεια, σύμφωνα με την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (ΚΕ 20/7/2008), έγινε με τροπολογία που κατατέθηκε από βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ με το νομοσχέδιο για την έρευνα και την τεχνολογία, πάλι χωρίς επιτυχία. Στο Βήμα της Κυριακής της 27/7/2008 εκφράζεται η θέση του Βηματοδότη σε περίοπτη μάλιστα θέση, να παραμένουν οι καθηγητές ως τα 70 τους, επειδή ο νέος νόμος για το ασφαλιστικό δίνει ήδη τη δυνατότητα στους εργαζόμενους του ευρύτερου δημόσιου τομέα να παραμένουν, αν θέλουν, στην υπηρεσία για 3 χρόνια ακόμη. Πιέζει, λοιπόν, και το Βήμα και πάλι για κατάθεση της επίμαχης τροπολογίας, παρότι το ΥΠΕΠΘ είναι αντίθετο (βλ. ΚΕ 20/7/2008) όπως και η ΠΟΣΔΕΠ ; Δεν γνωρίζει ο Βηματοδότης ότι σύμφωνα με το Σύνταγμα οι Καθηγητές ΑΕΙ αντιμετωπίζονται διαφορετικά από τους Δημοσίους Υπαλλήλους και επίσης ότι, ωσότου αλλάξει αυτό με νόμο, αποχωρούν στο 67 έτος της ηλικίας τους, όπως ρητά αναφέρεται στο Σύνταγμα άρθρο 16 παρ. 6 ;

Φαίνεται ότι, παρά την κατάντια της χώρας, που οφείλεται κατά κύριο λόγο στην ικανοποίηση από τις κυβερνήσεις της πελατειακών συμφερόντων, οι πιέσεις συντεχνιών, και μάλιστα των ισχυρότερων όπως οι καθηγητές ΑΕΙ, δεν σταματούν.

Ακολουθεί μια σύντομη παρουσίαση της σημερινής κατάστασης.

Στους πανεπιστημιακούς κύκλους είναι γνωστό ότι η τροπολογία αποτελεί αίτημα κυρίως μεγαλοκαθηγητών με σοβαρά οικονομικά συμφέροντα από την παράταση της εξουσίας τους, σε Σχολές όπως κυρίως η Ιατρική και δευτερευόντως η Νομική και το Πολυτεχνείο, που αρνούνται να παραδώσουν τη σκυτάλη σε νεώτερους.

Το ισχύον όριο συνταξιοδότησης των 67 ετών για τους καθηγητές πανεπιστημίου είναι το υψηλότερο από όλα τα επαγγέλματα. Δάσκαλοι και καθηγητές δευτεροβάθμιας, που και αυτοί έρχονται σε επαφή με νεολαία, όπως και οι στρατιωτικοί, συνταξιοδοτούνται νεώτεροι.

Υπενθυμίζεται ότι ο καθηγητής ΑΕΙ έχει, από το νόμο, τρεις βασικές υποχρεώσεις : διδασκαλία, έρευνα και διοίκηση.

Ήδη, από τα 60 του χρόνια ένας καθηγητής δεν έχει τη σωματική αντοχή, ούτε και το κίνητρο να κάνει μαθήματα σε καθημερινή βάση στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα, αλλά ούτε να παρακολουθήσει με ζέση και αφιέρωση, όπως θα ήταν επιθυμητό, την εξέλιξη της επιστήμης. Δεν είναι καθόλου σπάνιο φαινόμενο, λοιπόν, η διδασκαλία 'δια αντιπροσώπου'.

Είναι, επίσης γνωστό στους ελληνικούς πανεπιστημιακούς κύκλους ότι οι καθηγητές από μια ηλικία και μετά, είτε δεν κάνουν έρευνα πια, είτε έχουν αναθέσει την ουσία της έρευνας τους σε συνεργάτες χαμηλότερης βαθμίδας και οι ίδιοι εμφανίζονται για να δρέπουν δάφνες.

Αντίθετα, ενδιαφέρονται να συμμετέχουν στη διοίκηση του ακαδημαϊκού συστήματος, αλλά και στη διοίκηση της χώρας, εκεί δηλαδή που μοιράζεται η πίττα της εξουσίας.

Επίσης, εξαργυρώνουν τη θέση τους μέσω ελεύθερου επαγγέλματος, δηλαδή με τα μεγαλο-ιατρεία, μεγαλο-γραφεία και μελετητικές εταιρείες τους, που στην πραγματικότητα λειτουργούν εις βάρος του πανεπιστημίου.

Eίναι σκανδαλώδης η οποιαδήποτε παράταση του ορίου συνταξιοδότησης των καθηγητών, διότι:

Το πανεπιστήμιο χρειάζεται ανανέωση, νέους ανθρώπους, και περισσότερο τώρα που η τεχνολογία καλπάζει και η κοινωνία οδηγείται από την πληροφορία. Στις ΗΠΑ οι άξιοι γίνονται καθηγητές α΄ βαθμίδας όταν είναι στο απόγειο της παραγωγικότητας τους, δηλαδή πριν τα 40 τους ! Στις εκ των πραγμάτων περιορισμένες ελληνικές πανεπιστημιακές υποδομές αύξηση των ηλικιωμένων θα κρατούσε τους νέους χαμηλόβαθμους καθηγητές για περισσότερα χρόνια ακόμη υπό την ομηρία της προαγωγής, οδηγώντας σε γήρανση ιδεών και μεθόδων και τελικά του ίδιου του πανεπιστημίου.

Αλλά και με κριτήρια οικονομίας-παραγωγικότητας, γιατί το κράτος πρέπει να πληρώνει τον καθηγητή α' βαθμίδας (τυπικά πάνω από  4.500 ευρώ το μήνα) για 3 ακόμη χρόνια, και μάλιστα χωρίς παραγωγική ανταπόδοση ;

Τελικά, πιστεύει κανείς σοβαρά ότι ένας 70χρονος καθηγητής θα είχε κάτι να προσφέρει στο πανεπιστήμιο που δεν κατάφερε να προσφέρει μέχρι τα 67 του ;

Παράταση της εξουσίας τους λοιπόν ζητούν οι καθηγητές των ΑΕΙ και όχι της προσφοράς τους. Αν είχαν φιλοδοξία προσφοράς, ο θεσμός του ομότιμου καθηγητή, που αναβαθμίστηκε μάλιστα στο νόμο-πλαίσιο για την τριτοβάθμια (νόμο Γιαννάκου), τους προσφέρει κάθε δυνατότητα.

--------------------------------------------------