Ο Οδυσσέας ψάχνει τη δική του Ιθάκη...

Πού χάθηκαν άραγε οι ονειροπόλοι του τίποτα... . Από την Vicky Zar . "Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν δια...

Πού χάθηκαν άραγε οι ονειροπόλοι του τίποτα...

.
Από την Vicky Zar
.

"Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν διακινδυνεύει την βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο..." Μ' αυτή τη φράση του Πάμπλο Νερούντα μόνο μπορούμε να περιγράψουμε τη νωχελικότητα μιας κοινωνίας στην οποία η έννοια της ιδεολογίας έγινε ταυτόσημη με μικροκομματικά συμφέροντα.. Που χάθηκαν άραγε οι ονειροπόλοι του τίποτα...;
Υποτίθεται ότι...

οι πολιτικές παρατάξεις αντλούν την στρατηγική τους από ένα ιδεολογικό υπόβαθρο αλλά το μόνο που έμεινε να συσπειρώνει πλέον τα κόμματα είναι το συμφέρων. Δεν έχει σημασία τι υποστήριζες, σε ποιον εναντιώθηκες κι αν για κάποια στιγμή πίστεψες ότι θα αλλάξεις κάτι.. όλα είναι προς πώληση για μια θέση στον ήλιο.. Γιατί αλλιώς πως ερμηνεύεται το γεγονός ότι πάλαι ποτέ δημιουργοί κομμάτων διεκδικούν την προεδρία του κόμματος από το οποίο έφυγαν ως διαφωνούντες; Φαίνεται ότι η εξουσία είναι τόσο ελκυστική που στην Ελλάδα είμαστε καταδικασμένοι να κυβερνούν η οικογενειοκρατία και η απληστία.
Ο εκσυγχρονισμός έφερε την εμπορευματοποίηση των πάντων το να έχεις οράματα είναι πλέον αστείο κακόγουστο και ξεπερασμένο ...Όλοι κινούνται όπου πάει ο άνεμος αρκεί να ικανοποιείται η μεγαλομανία τους σ' ένα σύμπαν χωρίς ταυτότητα. Δεν υφίστανται κοσμοϊστορικές αλλαγές σε παλιό μοτίβο, αν δεν ξεκινήσεις από το μηδέν σπάζοντας κάθε παλιό και τετριμμένο, παρά μόνο στείρα ανακύκλωση ...Όσοι μιλάνε για αλλαγές απλά βαυκαλίζονται σε μια κεκαλυμμένη επανάληψη παλεύοντας μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας κι όσοι ελπίζουνε μάταια σε από μηχανής θεούς γίνονται απλά σιωπηλοί συνένοχοι..
Ποια είναι όμως η σωτηρία όταν το αύριο γίνεται χτες χωρίς να γίνει σήμερα; Η απάντηση είναι απλή να σταματήσουμε να αργοπεθαίνουμε με τη νοοτροπία ότι "στο βασίλειο των τυφλών επικρατεί ο μονόφθαλμος" και να διεκδικήσουμε το δικαίωμα να μην αφήνουμε να ευνουχίζουν τις σκέψεις μας. Μπορούμε και οφείλουμε να μην είμαστε έρμαια. Αφού εν κατακλείδι σ' ένα κρεσέντο παρακμής και παθητικότητας στην Ελλάδα ο Οδυσσέας είναι καταραμένος να ψάχνει ακόμα τη δική του Ιθάκη.