Ρίξτε τους στον Καιάδα...

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης «Ο λαός έχασε την εμπιστοσύνη της Κυβέρνησης! Μήπως θα ήταν σωστότερο, η κυβέρνηση να αναγκάσει σε παραίτησ...

Γράφει
ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης

«Ο λαός έχασε την εμπιστοσύνη της Κυβέρνησης! Μήπως θα ήταν σωστότερο, η κυβέρνηση να αναγκάσει σε παραίτηση το Λαό και να επιλέξει έναν άλλο»;

Μπ. Μπρεχτ

Εψαξα μάταια να βρω ιστορικά προηγούμενα υποτιμητικών και περιφρονητικών δηλώσεων πολιτικών, ακόμη και δικτατόρων, για τον λαό. Οπου κι αν έψαχνα, έπεφτα πάντοτε μόνο πάνω στον κο Κανένα, που δεν θέλω να αναφέρω ούτε καν το όνομά του. Το ότι «ένας στους τρεις Δημοσίους υπαλλήλους είναι άχρηστος και πως δεν χρειαζόμαστε πάνω από 200 000 χιλιάδες», όταν σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat και του ΟΟΣΑ, το ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων στη χώρα μας είναι κάτω του μέσου όρου της ΕΕ, δείχνει την επιπολαιότητα του ανθρώπου. Το ότι μόνο οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων δημόσιας παιδείας είναι σχεδόν 200 000 χιλιάδες και υπάρχουν ήδη ελλείψεις, δείχνει την άγνοια και την αδιαφορία αυτού του ανθρώπου για τα προβλήματα της δημόσιας παιδείας, δημόσια υγείας, κ.λ.π. κι αυτό είναι φυσιολογικό για έναν άνθρωπο που χρησιμοποιεί μόνο ιδιωτικά σχολεία και νοσοκομεία για τον ίδιο και τα παιδιά του. Δεν είναι όμως φυσιολογικό για έναν πολιτικό και μάλιστα αντιπρόεδρο κυβέρνησης.
Ποια είναι αλήθεια τα κίνητρά του για τις κατά καιρούς προκλητικές δηλώσεις για εμάς, την «πλέμπα», πέρα από την προσπάθεια να μας πείσει να πιστέψουμε πως εμείς οι ίδιοι, μόνο εμείς οι...
 ίδιοι, ο λαός είμαστε η αιτία της αθλιότητάς μας; Είναι αυτές οι απόψεις μόνο η δική του γνώμη, η γνώμη ενός εκκεντρικού με μανιοκαταθλιπτικό αυτοκτονικό ιδεασμό, ή είναι η γνώμη πολλών άλλων συναδέλφων του; Είμαι σίγουρος, πως όταν μετά από τέτοιες δηλώσεις κατά του λαού, που για εκείνον είναι «πλέμπα», θα μπαίνει θριαμβευτικά στο «Καφενείο της Βουλής», θα δέχεται συγχαρητήρια από πολλούς συναδέλφους του και άλλων κομμάτων, που «τόλμησε και είπε επιτέλους δημόσια τι νιώθει γι αυτήν την ευτελή και διεφθαρμένη ακαθαρσία της ελληνικής γης που λέγεται ελληνικός λαός».
Πριν κάποιες ημέρες, ο κος Χατζηδάκης είπε πως «υπάρχει ο κίνδυνος ο πολιτικός να ερωτευτεί τον εαυτό του»! Δεν υπάρχει απλώς ο κίνδυνος. Ολοι σχεδόν οι πολιτικοί μετά από δυο θητείες και άνω, είναι ήδη ερωτευμένοι με τον εαυτό τους. Ξεκομμένοι εντελώς από τη φυσιολογική ζωή ενός κανονικού ανθρώπου, είναι και συμπεριφέρονται όπως οι τρόφιμοι ενός Ιδρύματος.
Προσπάθησα να βρω δηλώσεις του Χίτλερ και του Μουσολίνι, που να χαρακτήρισαν μερίδα επαγγελματικής ομάδας του λαού τους άχρηστη και δεν βρήκα τίποτα. Οι άνθρωποι είχαν την ευφυϊα να γνωρίζουν πως αν χαρακτηρίσεις έναν στους τρεις δημοσίους υπαλλήλους άχρηστο, τότε αυτό θα ισχύει για όλες τι επαγγελματικές ομάδες και φυσικά για τους ίδιους τους πολιτικούς και εν τέλει για όλον το λαό, εκτός και αν οι πολιτικοί πιστεύουν ότι είναι από άλλο πλανήτη ή ακόμα χειρότερα, από άλλο ευγενές είδος ανθρώπων.

Δεν απαιτούνται ιδιαίτερες γνώσεις λογικής για να κατανοήσει κάποιος ότι, όταν χαρακτηρίζεις κάτι άχρηστο, νομιμοποιείσαι να το πετάξεις στα σκουπίδια. Δεν απαιτούνται ιδιαίτερες γνώσεις κοινωνικής ψυχολογίας για να κατανοήσει κάποιος ότι, όταν χαρακτηρίζεις κάποιες κοινωνικές ομάδες ανθρώπων άχρηστες τις πετάς δίχως ενοχές στον καιάδα. Όταν οι ναζί χαρακτήριζαν επικίνδυνα έντομα (Ungeziefer), τους εβραίους και τους Τσιγγάνους, τους εξόντωναν δίχως ενοχές γιατί πίστευαν ότι, όχι μόνο δεν διέπρατταν κάτι κακό, αλλά απεναντίας διέπρατταν κάτι χρήσιμο για το ανθρώπινο γένος και τη γερμανική κοινωνία.

Οι περιφρονητικές και απαξιωτικές δηλώσεις του κου Κανένα για τον ελληνικό λαό, δεν είναι τυχαίες ούτε αποτέλεσμα του κυκλοθυμικού χαρακτήρα του. Αν ήταν τυχαίες και όχι μέρος ενός ολόκληρου σχεδίου, οι δημοσιογράφοι θα τις καταδίκαζαν και δεν θα τις υιοθετούσαν όπως είδαμε σε πολλά σχόλια «επωνύμων» δημοσιογράφων. Οι κύριοι αυτοί, έχουν υιοθετήσει προ πολλού τις απόψεις του Μαρκησίου Ντε Σαντ, που έγραφε: «Το θηρίο που λέγεται λαός, χρειάζεται σιδερένια καθοδήγηση. θα χαθείτε αμέσως εάν το αφήσετε να συνειδητοποιήσει τη δύναμή του…..οι υπήκοοι δεν χρειάζονται καμία άλλη αρετή πέρα από την υπακοή και την καρτερία. Πνεύμα, ταλέντα και επιστήμες, ανήκουν στην πλευρά των κυβερνώντων…..Το μόνο φάρμακο για να αποφευχθούν τα δεινά της αναρχίας, είναι να σφίγγει όσο μπορεί κανείς την αλυσίδα, να εκδίδει αυστηρούς νόμους, να αποφεύγει τη διαφώτιση του λαού και πάνω απ’ όλα να αντιστέκεται στην ελευθερία του τύπου…..».

Ο πιστός χοιροβοσκός του Οδυσσέα, ο Εύμαιος, δούλος ο ίδιος, πίστευε πως «όταν είσαι δούλος, οι θεοί σου στερούν μέρος των αρετών σου». Το ίδιο πίστευαν όλοι σχεδόν οι δούλοι στην αρχαία Ελλάδα. Τηρουμένων των αναλογιών, μετά από τρεις χιλιάδες χρόνια, κάτι παρόμοιο επιδιώκουν και οι εξουσιάζοντες και κυβερνώντες σήμερα και βάζουν μπροστά τον κο Κανένα.

Υπάρχουν ήδη αρκετοί σύγχρονοι Εύμαιοι.

Από εμάς θα εξαρτηθεί αν θα γίνουμε όλοι σαν τον Εύμαιο.

Από εμάς, τον υγιώς σκεπτόμενο λαό θα εξαρτηθεί αν επιθυμούμε τη δική μας ανθρώπινη υπόσταση ή δεν την επιθυμούμε.
Από εμάς θα εξαρτηθεί αν επιθυμούμε να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας, τον αυτοσεβασμό μας και την αυτοεκτίμησή μας.
Από εμάς και μόνο από εμάς, τον λαό, θα εξαρτηθεί αν επιθυμούμε να ξανακερδίσουμε τη ζωή μας και εκείνη των παιδιών μας, διατηρώντας το μεγαλείο και την αλήθεια του πεπρωμένου του λαού μας, ο ένας δίπλα στον άλλο με έναν ανοιχτό και ανδροπρεπή τρόπο, σαν οντότητες με υπερηφάνεια και αυτοπεποίθηση.
Οι εκλογές που έρχονται, είναι μια μοναδική ευκαιρία να δείξουμε πόσο σεβόμαστε τον εαυτό μας και την ιστορία μας. Ας ρίξουμε όλους τους παλαιοκομματικούς πολιτικούς του κατεστημένου και της οικογενειοκρατίας στον Καιάδα της πολιτικής ανυποληψίας, πριν μας σύρουν αλυσοδεμένους στα Τάρταρα.