Δεν υπάρχει ελιξίριο ζωής για τον καπιταλισμό: Η κατάρρευσή του είναι τελεσίδικη...

Από τον Θύμιο Παπανικολάου   http://www.resaltomag.gr Όλος ο πολιτικός κόσμος κλείνει , σκοπίμως και δολίως, τα μάτια μπροστά στην τρα...

Από τον Θύμιο Παπανικολάου
 http://www.resaltomag.gr

Όλος ο πολιτικός κόσμος κλείνει, σκοπίμως και δολίως, τα μάτια μπροστά στην τραγωδία της εποχής μας: Στη φρενοβλαβή βαρβαρότητα ενός συστήματος που καταρρέει και κάτω από τους σπασμούς αυτής της αποσυνθετικής κατάρρευσης καταστρέφει και ισοπεδώνει τα πάντα.

Βεβαίως είναι γνωστός ο στρουθοκαμηλισμός του πολιτικού κόσμου. Προϊόν του συστήματος και αναπόσπαστο, υπαλληλικό κομμάτι της αποσυνθετικής κατάρρευσής του δεν μπορεί να διακρίνει πέρα από τη μύτη του και ασκείται σε ταχυδακτυλουργίες και σε ηλιθιότητες, ιστορικά πρωτοφανείς.

Φυσικά, τα επιτελεία του καπιταλιστικού καθεστώτος είναι σε θέση να βλέπουν και να γνωρίζουν. Αυτά δεν θέλουν, απλώς, να παραδεχτούν την τελεσίδικη κατάρρευση του συστήματός τους και εναγωνίως προσπαθούν να βρούνε γιατρικά για τη διάσωσή του και..

κατασκευάζουν τα ιδεολογήματα των ψευδών τους για να υπνωτίζουν και κοιμίζουν τους λαούς.

Ιδεολογήματα ψεύδους και απάτης που παπαγαλίζουν οι πολιτικοί τους υπάλληλοι (κόμματα), τα μίσθαρνα όργανα των ΜΜΕ, των ακαδημαϊκών τους, των «σοφών» και «αρίστων» τους.

Είναι περιττό να υπογραμμίσουμε ότι το σύστημα, οι επιτελείς του και τα πολιτικά και ακαδημαϊκά όργανά του τις λύσεις (αδιέξοδες λύσεις) τις αναζητούν μόνο προς μία κατεύθυνση: Στο πώς θα φορτώσουν όλα τα βάρη στις πλάτες των εργαζόμενων, των λαών, των κοινωνιών, των εθνών.

Αυτό που δεν θέλουν να παραδεχτούν, ούτε καν να σκεφτούν είναι τούτο: Ότι το σύστημά τους καταρρέει και δεν υπάρχει κανένα ελιξίριο ζωής του.

Η λεηλασία, π.χ., των εργαζομένων και των λαών της υφηλίου τα είκοσι τελευταία χρόνια δεν απέτρεψε τη σημερινή κρίση, το αντίθετο, την κατέστησε πιο οξεία.

Μόνο το 2008 τα κεφάλαια που «εξανεμίστηκαν», λόγω της καθίζησης των χρηματιστηρίων, ξεπέρασαν τα 25 τρισεκατομμύρια δολάρια, ποσό που ξεπέρασε το 43% του παγκόσμιου ΑΕΠ και υπερέβη όλο μαζί το άθροισμα των ΑΕΠ των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας, της Γερμανίας και της Κίνας.

Έως το Μάρτη του 2009 τα ποσά που χάθηκαν είχαν εκτιναχθεί στο 58% του παγκόσμιου ΑΕΠ, ξεπερνώντας ακόμα και την κατρακύλα των χρηματιστηρίων την περίοδο του κραχ του '29.

Έκτοτε πάρθηκαν νέα μέτρα λεηλασίας και εξόντωσης των λαών. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ, όσο και διεθνείς μηχανισμοί (ΔΝΤ, ΕΚΤ κλπ.), πήραν νέες αποφάσεις με τις οποίες επιδοτήθηκαν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και οι πολυεθνικές με σκανδαλώδη «πακέτα».

Η κατάσταση, όχι μόνο δεν άλλαξε προς το καλύτερο για το διεθνή καπιταλισμό, αλλά χειροτέρευσε ακόμα περισσότερο, σαν τα «πακέτα» αυτά της επιδότησης των αρπακτικών να λίπαναν τη διόγκωση της κρίσης κατάρρευσης.

ΣΗΜΕΡΑ μια σειρά καπιταλιστικών κρατών βρίσκονται ουσιαστικά σε πτώχευση.

Η ίδια η Αμερική ουσιαστικά είναι σε πτώχευση. Οι χρεοκοπίες των καπιταλιστικών κρατών της Δυτικής Ευρώπης - προ των πυλών και της τυπικής ανακήρυξης των χρεοκοπιών τους είναι - θα λειτουργήσουν σαν ντόμινο και συσσωρευτικά στο σύνολο του καπιταλιστικού κόσμου.

ΤΙΠΟΤΑ δεν σώζει αυτό το σάπιο και βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα από την ΟΛΙΚΗ και ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ κατάρρευσή του.

Η ΜΟΝΗ ΣΩΤΗΡΙΑ βρίσκεται στους λαούς. Στο να πάρουν οι λαοί τις τύχες στα δικά τους ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ χέρια και να ξεμπερδεύουν μια ώρα γρηγορότερα με αυτό το σάπιο και βάρβαρο καπιταλιστικό καθεστώς.

Συμπλήρωμα. Είναι να γελά κανείς με τα «επιχειρήματα» και τις αλχημείες των απολογητών του καθεστώτος: «Επιχειρήματα» και αλχημείες που περιστρέφονται, δραματικά στενόμυαλα και πεισματικά ηλίθια, στα συμπτώματα της κατάρρευσης και όχι στα αίτια. Εστιάζουν στην απληστία των golden boys, στην «κακή» διαχείριση των πολιτικών, στις «σπατάλες» κ.λπ, ΚΑΙ ΟΧΙ στη ΔΟΜΗ του καπιταλιστικού συστήματος, δομή που αναπτύσσει και γιγαντώνει τη σήψη του και στο ανάλογο πολιτικό και διαχειριστικό οικοδόμημα: την κακουργηματική απληστία και παρασιτία του καθεστώτος.

Κάποιοι άλλοι θρηνούν για το μικρό ανάστημα των ηγετών!!!

Δεν αντιλαμβάνονται, δεν θέλουν να αντιληφτούν, ότι η πολιτική ασημαντότητα και η ηθική μηδαμινότητα, η βουλητική ανεπάρκεια και η βλακεία, αποτελούν το γνήσιο και διαλεκτικό προϊόν ενός σάπιου και καταρρέοντος καθεστώτος.

Όταν ένα σύστημα βρίσκεται σε γεροντική και επιθανάτια κατάρρευση, όταν δηλαδή δύει, τότε οι προνομιούχες τάξεις και τα πολιτικά και «πνευματικά» τους όργανα μεταβάλλονται σε παρασιτικές εκβλαστήσεις: Απογυμνωμένες από τα διευθυντικά τους λειτουργήματα, απομονωμένες από τις κοινωνίες και το λαό, ανίκανες να παράγουν ιδέες και αξίες, στείρες και ηλίθιες.

Όλα αυτά φαίνονται πιο καθαρά και απαστράπτοντα στη χώρα μας, στη θηριώδη ηλιθιότητα των πολιτικών μας και των ακαδημαϊκών μας.

Θα τα αναπτύξουμε στο επόμενο άρθρο μας.