Eπέτειος σιωπής για έναν Σερ...

«Τέλος κι αρχή η μνήμη εδώ δεν έχει» «Γη των ανθρώπων, γη, να φοβούμαι τι...Πάρετέ μου τα σπλάχνα.. .» τραγούδησα.. Γρηγόρης Μπιθικώτση...

«Τέλος κι αρχή η μνήμη εδώ δεν έχει»
«Γη των ανθρώπων, γη, να φοβούμαι τι...Πάρετέ μου τα σπλάχνα...» τραγούδησα..

Γρηγόρης Μπιθικώτσης. 55 χρόνια προσφοράς, 83 χρόνια ζωής.
Μια επική φωνή που δεν σε αφήνει να κλάψεις παρά μόνο από περηφάνια.
Μια φωνή δωρική που «κοιτά»από ψηλά.
Μια φωνή που δίνει διέξοδο.Τιμήθηκε, δοξάστηκε, αγαπήθηκε ενώ ζούσε, δεν περίμενε να πεθάνει για να γίνει μύθος.Η συνάντησή του το 1959 με τον Μίκη Θεοδωράκη ήταν μοιραία. Με τον Επιτάφιο, το Άξιον Εστί και την Ρωμιοσύνη, ο Μπιθικώτσης γίνεται η...
δίοδος για να περάσει η σύγχρονη ελληνική ποίηση στο ευρύ κοινό.
Δεν κόβει τις γέφυρες με το Ρεμπέτικο, επαναφέρει τραγούδια του Τσιτσάνη, Βαμβακάρη και τόσων άλλων κλασικών του είδους με τέτοια ισχύ που μοιάζουν με καινούργια.Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης υπήρξε λαϊκός καλλιτέχνης που κυριάρχησε στη μουσική σκηνή της χώρας μας ως μουσικός δημιουργός και ερμηνευτής.Έφερε την μεγάλη ανατροπή στο τραγούδι. Άνοιξε το δρόμο για να περάσει από τη Ζούγκλα της Πλατείας Βάθη, το Ροσινιόλ των Σεπολίων και τον Κήπο του Αλλάχ στη σκηνή των θεάτρων, Κεντρικόν, Καλουτά, Πάρκ , Ρέξ και αργότερα στο ναό της Τέχνης , στο Ηρώδειο.
Παράλληλα με τις συνεχείς επιτυχίες του σε έργα Μίκη Θεοδωράκη ο Μπιθικώτσης τραγούδησε ανεπανάληπτα Χατζιδάκι, Ξαρχάκο , Μούτση Σπανό, Άκη Πάνου Καλδάρα και άλλων.Γρηγόρη σε ευχαριστούμε για όλα αυτά που άφησες κληρονομιά στον πολιτισμό αυτού του τόπου του μικρού του μέγα!
Αγαπημένα φιλαράκια μου,
αυτή την ξεχωριστή για μένα μέρα αισθάνομαι την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας της ψυχής μου τις εικόνες... Γιατί σας αισθάνομαι πια «δεύτερη οικογένειά μου..Γιατί θέλω να ακουμπήσω τούτη τη στιγμή στον ώμο σας και να σας ψιθυρίσω:
« Ψυχούλες μου,
κάθε που αντάμωνα με τον ακριβό μου πατέρα Γρηγόρη, η ζωή μας έμοιαζε με έναν Απρίλη μυριστό και Μάη μυρωδάτο.
Σ΄ αυτές τις μυρωμένες συναντήσεις μας, αναρωτιόμουν, καρδιά μου, πώς αντέχεις, μέσα στην τόση αγάπη και στις τόσες ομορφιές...
Ακριβά μου φιλαράκια, αυτοί οι «Απρίληδες», κύλαγαν σαν τρενάκια στις «ράγες» της ζωής μου μαζί του, μέχρι που έφτασε η μέρα που το «τρένο τους» θα τερμάτιζε για πάντα το ταξίδι του.
Ήταν εκείνη η πικρή Πέμπτη στις 7 του Απρίλη του 2005, όπου μόνος του πήρε το «τρένο που πάει για τον Παράδεισο»...
Σε εκείνη την «αποβάθρα» του στερνού αποχωρισμού μας, του είπα το πιο πικρό αντίο, του έδωσα το στερνό φιλί, αποχαιρέτησα για πάντα τον ήλιο της αυγής μου, της νύχτας μου το φεγγάρι...
Και από κείνη τη μέρα, πέρασαν έξι ολόκληρα χρόνια ...
Και από κείνη τη μέρα, ακόμα ψάχνω να βρω το αθάνατο νερό να βρω να του δώσω,
ψυχή καινούρια για να ξύπναγε για μια στιγμή μονάχα..να ξανά έβλεπα ζωντανά τα μαύρα ονειροπόλα μάτια του, που μέσα τους ταξίδευα όλη μου τη ζωή...
Ελάτε καρδούλες μου τρυφερές, απόψε να φτιάξουμε τραγούδι το τραγούδι, λόγο το λόγο, εικόνα την εικόνα, μια νοητή γέφυρα που θα ενώσει τη γειτονιά των αγγέλων με τη δική μας μοσχομύριστη γειτονίτσα, αυτή τη γειτονίτσα που καταργεί τη μοναξιά και τη σιωπή... για ναρθεί να μας επισκεφτεί ο μύθος Μπιθικώτσης και να μας τραγουδήσει, με αυτή τη φωνή που έρχεται από το Υπερμάχω.. από τα ξύλινα καμπαναριά του αγίου Όρους , αυτή τη φωνή που σίγουρα θα μαγέψει του κόσμου τα ρολόγια ώστε να σταματήσουν αυτή τη νύχτα που θάμαστε μαζί!
Πολυαγαπημένοι μου, ευχαριστώ από καρδιάς τις δικές σας άδολες καρδιές που με την αγάπη σας ταξιδέψατε στην αθανασία τη φωνή της Ρωμιοσύνης τον δικό σας Μπιθικώτση , τον ακριβό μου πατέρα Γρηγόρη!
Με σεβασμό
η φίλη σας
Αννα
http://www.youtube.com/user/Annabithikotsi?feature=mhum