Αφού τελικά τίποτε δεν λειτούργησε...

Γράφει ο Δευκαλίωνας http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/ Μνημόνιο αλλάξαμε, Πρωθυπουργό γιατί δεν αλλάξαμε; Στον χθεσινό Δευκαλίω...

Γράφει ο Δευκαλίωνας
http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/
Μνημόνιο αλλάξαμε, Πρωθυπουργό γιατί δεν αλλάξαμε;

Στον χθεσινό Δευκαλίωνα αναφέρθηκε για πρώτη φορά η επικείμενη αλλαγή της πολιτικής της ΕΕ απέναντι στην Ελληνική Δημοσιονομική Κρίση. Συγκεκριμένα αναφέρονταν:
«Η πολιτική της ΕΕ για την Ελληνική Δημοσιονομική κρίση πολύ σύντομα θα αλλάξει υποχρεωτικά. Η αλλαγή αυτή θα γίνει ορατή με την εγκατάλειψη όλων η μέρους των υφιστάμενων πολιτικών που είχαν υιοθετηθεί για την αντιμετώπιση της Ελληνικής Δημοσιονομικής Κρίσης. Δηλαδή θα εγκαταλειφθούν κάποιες η όλες από αυτές τις πολιτικές που ήταν.
• Η αποτροπή της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους
• Η νομισματική υποτίμηση στο εσωτερικό της Ελλάδας αλλά και του ευρώ έναντι του δολαρίου
• Οι τεχνικές αλλαγές της υφιστάμενης δημοσιονομικής δομής και πολιτικής σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Οι πολιτικές που θα αντικαταστήσουν τις προαναφερόμενες θα είναι
• Ο έναντι πάσης θυσίας και τιμήματος περιορισμός της δημοσιονομικής μόλυνσης σε άλλες χώρες που δεν έχουν ενταχθεί ακόμα σε πακέτα διάσωσης. (πχ Ισπανία και Ιταλία)
• Η διατήρηση της ακεραιότητας του ευρώ»
Στο σημερινό μας άρθρο θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τα παραπάνω.
Η πολιτική που είχε υιοθετήσει η ΕΕ προκειμένου να αντιμετωπίσει την Ελληνική Δημοσιονομική Κρίση, απαρτίζονταν από τρεις κυρίως επί μέρους πολιτικές.
Κατ’ αρχάς η ΕΕ απέκλειε την οποιαδήποτε σκέψη για ουσιαστική αναδιάρθρωση του Ελληνικού Δημόσιου Χρέους. Το Ευρωπαϊκό Τραπεζικό Σύστημα δεν άντεχε τον Μάιο 2010 ούτε την σκέψη για «κούρεμα» του Ελληνικού Δημόσιου Χρέους. Σήμερα με τα...
προγράμματα της ΕΚΤ, που απορρόφησαν μεγάλο μέρος των Ελληνικών Κρατικών Ομολόγων, ένα «κούρεμα» το οποίο θα γίνει ήπια και με τάξη δεν είναι αποκρουστικό για το Ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και ιδιαίτερα της Γερμανίας.
Η εσωτερική υποτίμηση στην Ελλάδα μισθών και αξιών, ήταν μία νομισματική επιλογή που θα έριχνε τις τιμές και θα έκανε την Ελληνική Οικονομία ανταγωνιστική. Φυσικά αυτή η πολιτική ήταν 100% λάθος, αφού στην Ελλάδα παράγονται ελάχιστα από αυτά που καταναλώνονται. Δηλαδή τα περισσότερα από τα προϊόντα που καταναλώνονται στην Ελλάδα παράγονται στο εξωτερικό, οπότε δεν ήταν δυνατόν να πέσουν οι τιμές τους. Η υποτίμηση του ευρώ έναντι του δολαρίου, που φυσιολογικά ευνοούσε τις ευρωπαϊκές εξαγωγές και συνεπώς αύξανε το Γερμανικό ΑΕΠ, επίσης δεν ευδοκίμησε σαν νομισματική-εμπορική πολιτική αφού οι ΗΠΑ κέρδισαν κατά κράτος στον νομισματικό πόλεμο. Όλοι κατανοούμε ότι θεωρητικά μέρος της αύξησης του Γερμανικού ΑΕΠ θα πήγαινε στην Ελλάδα υπό μορφή δανείων. Τώρα αυτή η αύξηση δεν προβλέπεται να υπάρξει, άρα δεν μπορούν να εισπραχθούν από αυτήν την πηγή χρήματα που θα διατεθούν σαν δάνεια στην Ελλάδα.
Τέλος, οι αλλαγές στην δημοσιονομική ιεραρχία της ΕΕ με την δημιουργία του έκτακτου (EFSF) και του μόνιμου (ESM) μηχανισμού οικονομικής στήριξης, εγγυόταν ότι αν κάτι δεν πήγαινε καλά θα υπήρχε έτοιμη η οικονομική εφεδρεία που θα κάλυπτε άμεσα και δραστικά το πρόβλημα. Οι μηχανισμοί αυτοί όντως δημιουργήθηκαν από το πουθενά, αλλά επειδή έπρεπε να βρουν χρήματα από τις κεφαλαιαγορές εξαναγκάσθηκαν να αποδεχθούν μία πληθώρα χρηματοπιστωτικών κανόνων που τους κατέστησαν δυσκίνητους. Ταυτόχρονα αυτοί οι χρηματοπιστωτικοί κανόνες αναιρούν την παραδοχή της μη αναδιάρθρωσης του χρέους, αφού για να ενταχθεί ένα κράτος στον μόνιμο μηχανισμό οικονομικής στήριξης (ESM) πρέπει πρώτα να αποδειχθεί ότι το χρέος του είναι βιώσιμο, αλλιώς θα προηγηθεί «κούρεμα».
Συνοπτικά η ΕΕ έλεγε:
«Κύριοι δεν θα αναδιαρθρώσετε (επαναδιαπραγματευθείτε) το χρέος σας, διότι θα αυξήσετε την δική σας παραγωγή λόγω της εσωτερικής υποτίμησης και όσα χρήματα σας λείπουν θα σας τα δώσουμε εμείς που θα κερδίσουμε από την υποτίμηση του ευρώ έναντι του δολαρίου. Φυσικά θα πρέπει να κάνετε κουράγιο και αιματηρές οικονομίες, αλλά και εμείς έχουμε ιδρύσει δύο ταμεία που θα σας συνδράμουν αν όλο το σύστημα που έχουμε φτιάξει παρουσιάσει προβλήματα»
Τελικά τίποτε από όλα αυτά δεν λειτούργησε και βρισκόμαστε σήμερα στο σημείο “0”. Δηλαδή να επανασχεδιάζετε το δανειακό πρόγραμμα της Ελλάδας.
Ο επανασχεδιασμός θα αναλυθεί στον αυριανό Δευκαλίωνα. Έως τότε το μόνο που θα μπορούσε να αναδειχθεί σαν συμπέρασμα είναι ότι Μνημόνιο αλλάξαμε, Πρωθυπουργό γιατί δεν αλλάξαμε;