H ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ...

Γράφει η  Μαρία Μαλακασιώτου  Φιλόλογος  Ο, τι σπείρεις, θερίζεις , λέει ο σοφός λαός μας και αναμφισβήτητα και μόνο με βάση τη λαική ...

Γράφει η Μαρία Μαλακασιώτου 
Φιλόλογος 

Ο, τι σπείρεις, θερίζεις, λέει ο σοφός λαός μας και αναμφισβήτητα και μόνο με βάση τη λαική αυτή ρήση μπορεί να θεωρηθεί το κίνημα των αγανακτισμένων ως απόρροια μίας μνημονιακής πολιτικής καταδικαστικής για τα περισσότερα κοινωνικά στρώματα αλλά και για την ανάπτυξη της χώρας μας.
Οικονομολόγοι, πολιτικοί και άνθρωποι των ΜΜΕ επιχειρούν να ερμηνεύσουν την μνημονιακή πολιτική και τα αδιεξοδα που αυτή δημιουργεί μέσω της παρουσίασης πινάκων και στατιστικών στοιχείων. Αναμφίβολα, όμως, ο πραγματικός αντίκτυπος της παρουσιάζεται στις άδειες τσέπες των χαμηλοσυνταξιούχων, των δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων, στα αυξανόμενα λουκέτα, στην καλπάζουσα ανεργία, στον μαρασμός της νέας γενιάς και φυσικά στην...
άρση κάθε αναπτυξιακής δράσης αλλά και διάθεσης.
Το κίνημα των αγανακτισμένων βρίσκεται κυριολεκτικά στα σπάργανά του αλλά ήδη έχει καταφέρει να προσελκύσει το ενδιαφέρον των διαφόρων αναλυτών και βέβαια να ενισχύσει τον προβληματισμό των πολιτικών παραγόντων του τόπου μας. Είναι η πρώτη φορά, ίσως, που οι λαικές μάζες κατανοούν την υπάρχουσα κατάσταση, βιώνοντας μάλιστα έντονα τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης. Για αυτό, λοιπόν, δεν διστάζουν με την παρουσία τους στις πλατείες να εκδηλώσουν την πλήρη αντίθεσή τους σε κάθε προσπάθεια οικονομικής κατοχής, αποδίδοντας ταυτόχρονα ευθύνες για όλα τα δεινά στους κομματικούς μηχανισμούς που χειρίζονται τις τύχες της χώρας μας τις τελευταίες δεκαετίες.
Διαμαρτυρίες των πολιτών έχουν εκδηλωθεί και στο παρελθόν μέσα από απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις, που σε κάποιες περιπτώσεις βέβαια έχασαν το νόημα και τον διεκδικητικό τους χαρακτήρα είτε γιατί θεωρήθηκαν κατευθυνόμενες, είτε επειδή αμαυρώθηκαν από την εισβολή «αδέσποτων» ατόμων που προκάλεσαν επεισόδια.
Το σημερινό κίνημα, όμως, δεν μπορεί να κατηγορηθεί για κατευθυνόμενη κάθοδο στις πλατείες αλλά αντίθετα για συνειδητή επιλογή των αγανακτισμένων που αισθάνονται πλέον ασφυξία λόγω του καταιγισμού των οικονομικών μέτρων. Αποτελεί μία μορφή υγιούς και πρωτότυπης αντίδρασης και διεκδίκησης μίας αξιοπρεπούς ζωής και βέβαια λειτουργεί ως μορφή υπεράσπισης των κεκτημένων δεκαετιών. Μία ζωή που φυσικά δεν θα την κατευθύνουν οι επιλογές της τρόικας ή του ΔΝΤ. Για πρώτη φορά βέβαια οι πολιτικές απαξίωσης της λαϊκής βούλησης αφύπνισαν τόσο έντονα και τόσο μαζικά τις συνειδήσεις και σήκωσαν του Έλληνες από τις πολυθρόνες τους και από τους τηλεοπτικούς δέκτες και τους οδήγησαν, ανεξαρτήτου ηλικίας, στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν, να διεκδικήσουν και να προειδοποιήσουν τους πολιτικούς ότι ήρθε η ώρα να λάβουν σοβαρά υπ΄ όψιν τους τις ανάγκες αλλά και την γνώμη τους.
Η κατάσταση σίγουρα είναι δραματική. Σίγουρα ο κίνδυνος μίας εθνικής οικονομικής καταστροφής μας προβληματίζει και μας τρομάζει αλλά δεν μπορούμε να τα παρατήσουμε και να συναινέσουμε σε κάθε μορφή οικονομικής κατοχής. Σίγουρα για όλα αυτά ευθύνονται πολιτικές δεκαετιών. «Το μαζί τα φάγαμε», κορυφαίου κυβερνητικού παράγοντα, αποτελεί, όμως υποτίμηση της νοημοσύνης και πρόκληση της κοινής γνώμης. Για αυτό το κίνημα των αγανακτισμένων αντιδρά τώρα και διεκδικεί να μπουν στο περιθώριο όλοι οι «μιζαδόροι» και οι «επαγγελματίες- πολιτικοί», επισημαίνοντας ότι η λαϊκή ανοχή έχει εξαντληθεί. Σίγουρα βέβαια η απαξίωση του πολιτικού συστήματος οδηγεί σε ερωτηματικά για το μέλλον αυτής τα χώρας. Ίσως οι φωνές διαμαρτυρίας αποτελέσουν έναυσμα για να γυρίσουν σπίτια τους αυτοί που μας θεωρούν άβουλα όντα και να αναδειχθούν αυτοί – έστω κι αν είναι λίγοι- που θεωρούν την πολιτική χώρο διεκδίκησης του κοινού συμφέροντος. Αυτοί που με καθαρό λόγο και δυναμική παρουσία μπορούν να σταθούν στο πλευρό μας και να παλέψουν για να μην μετατραπούμε σε «θύματα» της πολιτικής της ίδιας της χώρα μας.
Με ενδιαφέρον τέλος, αναμένεται η επόμενη εκλογική αναμέτρηση, που όπως όλα δείχνουν θα γίνει πολύ σύντομα. Για να δούμε και εμπράκτως τη λαϊκή βούληση και τους αγανακτισμένους να τιμωρούν τους «θύτες» της μνημονιακής πολιτικής και να μετατρέπονται από κομπάρσοι σε πρωταγωνιστές στην ελληνική πολιτική σκηνή.