Τέλειο photoshop αλλά ανώμαλο μυαλό αυτός που το συνέλαβε. Είναι όμως και μια καλή ευκαιρία για τον Αντωνάκη να πάρει λίγη φαιά ουσία και να γίνει επί τέλους Αντώνης…
EΠΕΙΔΗ ΠΟΥΣΤΡΟΝΙ ΠΛΗΡΩΜΕΝΕ ΤΡΑΒΕΣΤΙ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ..Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης.. ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ ΤΟΥ....ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΡΑΓΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ; ... ΕΠΙΚΟΙΚΩΣ ΣΚΑΣΕ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΓΑΜΗΘΕΙΣ
ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΤΣΟΓΛΑΝΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ...ΑΛΗΤΗ ================================================
Πέμπτη, 7 Ιουλίου 2011 "Νόμιζα πως ήμουν νεκρός" Ανάπηρος έμεινε ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος, ενώ κάλυπτε το ρεπορτάζ. Κι όμως η μόνιμη αναπηρία του δεν προήλθε στο πεδίο των μαχών, σε κάποια χώρα της Μέσης Ανατολής, αλλά από την ωμή βία που του ασκήθηκε, από δυνάμεις της αστυνομίας, στις 15 Ιουνίου. Πιο συγκεκριμένα, άνδρας των ΜΑΤ εκτόξευσε χειροβομβίδα κρότου λάμψης εναντίον του, σε απόσταση αναπνοής από το κεφάλι του. Το τραγικό είναι, πως σύμφωνα με τη μαρτυρία του......... ίδιου στον Εξάντα, είχε δηλώσει τη δημοσιογραφική του ιδιότητα. Αυτό όμως δεν εμπόδισε την πράξη του αστυνομικού, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να χάσει την ακοή του ο Μ. Κυπραίος και στα δύο αυτιά! Τη βάναυση συμπεριφορά των ΜΑΤ, καταδίκασε απερίφραστα το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, ενώ η υπόθεση βρίσκεται ήδη στον Εισαγγελέα. Καλύτερα όμως να δούμε πως περιγράφει ο ίδιος λεπτό προς λεπτό τα γεγονότα. Η συγκλονιστική μαρτυρία του Μανώλη Κυπραίου στον Εξάντα "Ήταν κάπου 9 το πρωί στις 15 Ιουνίου, όταν έφτασα με το μετρό στο Σύνταγμα. Αποφάσισα να μη βγω στον κεντρικό χώρο της πλατείας αλλά στην έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας. Βγαίνοντας στο πεζοδρόμιο, είδα στη Βασιλίσσης Σοφίας κάτι που με «πάγωσε». Ένα σιδερένιο τείχος. Ένα τείχος που όμοιό του είχα δει να στήνουν οι πάνοπλοι ισραηλινοί στρατιώτες απέναντι από τους άοπλους Παλαιστινίους αμάχους. Αμέσως ένα προαίσθημα ανησυχία και ενδόμυχα ένας φόβος αν θέλεις με κυρίεψε. Αυτοί τη φορά ήταν αποφασισμένοι για όλα είπα μέσα μου. Αυτό με έκανε να είμαι πιο προσεκτικός και πιο επιφυλακτικός. Ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να ξεσπάσει η «φωτιά». Οι απλοί έλληνες πολίτες που βρίσκονταν εκεί, ήταν και αυτοί προβληματισμένοι με τους αστυνομικούς «ρόμποκοπ» όπως τους ονόμαζαν κοροϊδευτικά, λόγω των ειδικά ενισχυμένων στολών που φορούσαν. Η ώρα περνούσε όταν ξαφνικά βρισκόμενος στο τέλος της πλατείας Συντάγματος, άρχισε ομοβροντία χημικών, δακρυγόνων και χειροβομβίδων κρότου λάμψης. Μαζική και χωρίς στόχευση. Ο κόσμος πανικόβλητος έτρεχε να κρυφτεί. Και εγώ μαζί τους σε μια γωνιά Μητροπόλεως και Φιλελλήνων. Με το ένα το κινητό για να μεταδίδω με την άλλη η φωτογραφική μηχανή. Τα λεπτά ατελείωτα και μαζί το κλάμα και η δυσφορία στην αναπνοή. «Θα αντέξεις» έλεγα στον εαυτό μου δίνοντας κουράγιο. Βλέπω μέσα από την στοά του υπουργείου Οικονομικών πίσω από τα ΜΑΤ να βγαίνουν κουκουλοφόροι με καδρόνια στα χέρια. «Πάγωσα». Αυτό δεν πρέπει να το χάσω είπα.
Μα ξαφνικά μπροστά μου σωριάζεται ένας ηλικιωμένος. Δεν το σκέφτηκα ούτε στιγμή. Μαζί με κάποιους άλλους συμπολίτες μας, τον σηκώσαμε και τον πήγαμε στο πρόχειρο ιατρείο στην πλατεία.
Βλέποντας, θυμήθηκα τα πρόχειρα νοσοκομεία εκστρατείας που είχα δει στο Κόσοβο. Πραγματικά πεδίο μάχης μέσα στην πρωτεύουσα της χώρας μου. Της Ελληνικής Δημοκρατίας. Συνέχισα. Αυτή τη φορά τα επεισόδια γίνονταν Φιλελλήνων και Ξενοφώντος. Με μεγαλύτερη ένταση. Χωρίς κουκουλοφόρους. Τα ΜΑΤ έριχναν αδιάκριτα και αναίτια χειροβομβίδες κρότου λάμψης και χημικά. Το ίδιο σκηνικό. Κανένα έλεος σε κανέναν. Τα ΜΑΤ χτυπούσαν με τα κλομπ ό,τι κινιόταν. Μια φρενίτιδα οργής και βίας. Σαν κοπάδι καρχαριών. Αυτό με έκανε να μπω στις αρχές μιας στοάς επί της Φιλελλήνων, να μεταδίδω και να τραβώ φωτογραφίες από εκεί. Αυτό ήταν το μοιραίο λάθος μου. Οπισθοχωρώντας μια ομάδα των ΜΑΤ, ο διμοιρίτης με ρωτάει γιατί τραβάω φωτογραφίες. Και ξέροντας τη διαδικασία του λέω είμαι δημοσιογράφος και του δείχνω την ταυτότητα της Ενώσεως Συντακτών. Μάταια. Αυτό τον εξόργισε. Αφού με στόλισε σε «άψογα γαλλικά», με δείχνει με το δάκτυλο σε έναν από την ομάδα του. Κατάλαβα πως κάτι θα γινόταν. Αλλά πίστευα πως το πολύ-πολύ να εισέπραττα καμία «βουρδουλιά». Όχι. Ο ευτραφής άνδρας των ΜΑΤ σε κλάσματα δευτερολέπτων πετάει μπροστά μου μια χειροβομβίδα κρότου-λάμψης. Όταν η προβλεπόμενη απόσταση έκρηξης είναι 50 μέτρα, καταλαβαίνετε τι έπαθα όταν η έκρηξη έγινε στους 50 πόντους. Ένιωσα όλο το σώμα μου να τινάζεται, πέφτω μέσα στην στοά και για δευτερόλεπτα νόμιζα πως ήμουν νεκρός. Λίγο μετά ένιωσα χέρια να με σηκώνουν και θολά να προσπαθώ να τους δω. Δεν μπορούσα όμως να τους ακούσω. Ήταν ο Γιώργος, ο Τάκης, η Μαρία, η Κωνσταντίνα, ο Νίκος και ο Πρόδρομος, όπως έμαθα μετά. Ζαλισμένος και λουσμένος με λίτρα νερού, προσπαθούσα να συνέλθω. «Πρέπει να φύγεις να πας στο νοσοκομείο» μου έλεγαν με νοήματα. Κατάλαβα πως έπρεπε να το κάνω αμέσως. Με δυσκολία άρχισα να ανεβαίνω την Φιλελλήνων. Για να κατευθυνθώ προς το Ζάππειο και μετά στον Ευαγγελισμό, πεζός. Μαζί και δεκάδες άλλοι απλοί πολίτες, κάποιοι από αυτούς με τα παιδιά τους που προσπαθούσαν να διαφύγουν. Εκεί όμως μας περίμενε μια δεύτερη μεγάλη έκπληξη.
Μια ομάδα δειλών (ας μου επιτραπεί η έκφραση) της «Ομάδας Δέλτα» με μηχανές μας περικυκλώνει, όπως οι Ινδιάνοι τη μονάδα του στρατηγού Κάστερ. Άρχισαν να μας βρίζουν και να μας χτυπούν. Προσπαθώντας να καλύψω έναν άγουρο έφηβο, ήταν δεν ήταν 15 ετών, δέχθηκα απανωτά χτυπήματα στη μέση και τα πόδια, με τις μηχανές να έρχονται επάνω μας με φόρα και μερικά μέτρα πριν από εμάς οι οδηγοί τους να φρενάρουν απότομα. Κανονικός τραμπουκισμός και «νόμιμη» βία. Χωρίς ακοή, χτυπημένος και να σφαδάζω από τους πόνους έφτασα στον «Ευαγγελισμό». Όμως δεν εφημέρευε και έπρεπε να πάω στον «Ερυθρό». Στην κατάσταση που ήμουν, ούτε ένα ασθενοφόρο δεν υπήρχε να με μεταφέρει… Έφτασα με μεγάλη δυσκολία στον Ερυθρό. Οι γιατροί και το προσωπικό της κλινικής ΩΡΛ και οι παθολόγοι ήταν το λιγότερο άψογοι.
Πέρασα δέκα εφιαλτικές ημέρες προσπαθώντας να σώσουν οι γιατροί την ακοή στο δεξί αυτί, πρωτοστατούντος του καθηγητή κ. Βαθυλάκη. Δυστυχώς όμως η ζημιά ήταν πολύ μεγάλη. Είχε επέλθει πλήρης κώφωση και στα δύο αυτιά. Είχε καταστραφεί πλήρως το βασικό όργανο ακοής ο κοχλίας και στις δύο πλευρές του κεφαλιού. Ήμουν κωφός…
Οι αστυνομικοί των ΜΑΤ είχαν κάνει καλά τη δουλειά τους. Άφησαν ανάπηρο έναν πολίτη. Και αυτός ήμουν εγώ. Ο ευαίσθητος και δημοκράτης υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Χ. Παπουτσής δεν καταδέχθηκε ούτε μια συγνώμη να ζητήσει. Ούτε φυσικά ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. κ. Λ. Οικονόμου. Θα σκέφτηκαν πως ανήκω στις «παράπλευρες απώλειες». Και στα ολιγαρχικά καθεστώτα δεν υπάρχει «συγνώμη» αλλά το: «καλά να πάθεις». Νομίζω όμως πως ακόμα το πολίτευμά μας ονομάζεται Δημοκρατία. Τώρα καλούμαι να ζήσω διαφορετικά. Μια διαφορετική ζωή, χωρίς ακοή, με κατεστραμμένα το μέλλον και τα όνειρά μου από τη μανιακή βία των ΜΑΤ, που ένας Θεός ξέρει τι εντολές είχαν. Τουλάχιστον πρόλαβα να ακούσω πριν πέσω, το: «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία»…» (Πηγή: Εξάντας) Αναρτήθηκε από kafeneio στις 7/07/2011 12:01:00
Ανώνυμος είπε...
Και ο γελοιος πρωθυπουργος ο αρχοντας της ευαισθησιας αφου εβγαλε ενα αξιολυπητο λογυδριο για να μας πεισει οτι ειναι βια οι διαμαρτυριες προς τους βουλευτες του δεν βρηκε λεξη να πει για ανθρωπους σαν τον Κυπραιο!!! Το ζωο δεν θα τον πετυχουμε ασπρος θα γινει απο το γιαουρτι!
Σαμαράς και Παπαρήγα. Το μέγα δίλημμα του Προκρούστη. 40εκ. διαφορά ύψους έχουν. Να κόψει πόδια Σαμαρά ή να εφελκύσει Παπαρήγα? Μετά ο Προκρούστης διάβασε Παπαγιώτη. Και σκέφτηκε:Βαρέθηκα τά βαρέα & ανθυγειινά. Θά αφήσω τη Παπαρήγα νά επαναπροσδιορίσει τη Σταλινική Δημοκρατία (Η ΤΙΜΩΡΙΑ!) και στη θέση της θα βάλω τη Ντόρα. Έτσι δεν χωρίς να κουραστώ νά κοψοράψω. Από photoshop είμαι σκράπας,αλλά όχι και να μου τη βγούν οι Κένταυροι!! Με χιούμορ και μόνο. Αναστάσης.
ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΕΞΙΟΡΩΣΟΦΑΣΙΣΤΕΣ ΝΑ ΣΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ ,ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΚΑΝΕ Ο ΜΠΟΥΚΩΜΕΝΟΣ ΕΠΑΝΙΔΡΥΤΗΣ.ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΡΙΖΑ ΦΥΟΝΤΕ.[Ο ΚΟΥΒΑΣ ΜΕ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ] ΜΕ ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ ΠΟΥΛΗΣΕ ΤΟ ΚΚΕ ΤΟ 1992 ΤΗΝ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ 22 ΣΤΗΝ ΝΔ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΤΟ ΙΛΙΓΓΙΩΔΕΣ ΠΟΣΟ 1 ΔΙΣ 700 ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ ΑΣ ΔΩΣΕΙ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ.ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ .ΟΛΟΙ ΒΟΥΛΩΜΕΝΑ,ΡΑΜΕΝΑ ΤΑ ΣΤΟΜΑΤΑ ΤΟΥΣ.ΟΥΤΕ Η ΓΛΩΣΣΟΚΟΠΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ ΠΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ΓΝΩΕΙΖΕΙ ,ΟΛΑ ΤΑ ΣΦΑΖΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΩΝΕΙ... ΕΠΙ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ
ΕΠΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΥ ΚΥΒΕΡΝΟΥΣΕ Ο ΔΙΚΟΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΑ ΕΠΙΤΙΘΕΤΟ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ ΤΟ ΚΚΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΤΗ ΝΔ ΤΩΡΑ ΚΥΒΕΡΝΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΣΑΥΤΟ ΕΠΙΤΙΘΕΜΕΘΑ ΤΗ ΝΔ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙ ΑΛΛΩΣΤΕ Ο ΒΗΧΑΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση
.jpg)
.JPG.webp)
Τέλειο photoshop αλλά ανώμαλο μυαλό αυτός που το συνέλαβε. Είναι όμως και μια καλή ευκαιρία για τον Αντωνάκη να πάρει λίγη φαιά ουσία και να γίνει επί τέλους Αντώνης…
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέφτουν οι μάσκες. Όπως το 89 χέρι χέρι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιστορία επαναλμβάνεται ...
ΠΑΝΤΩΣ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΗΚΟΣ ΑΥΤΙΑ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ...
EΠΕΙΔΗ ΠΟΥΣΤΡΟΝΙ ΠΛΗΡΩΜΕΝΕ ΤΡΑΒΕΣΤΙ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ..Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης.. ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ ΤΟΥ....ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΡΑΓΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ; ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΠΙΚΟΙΚΩΣ ΣΚΑΣΕ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΓΑΜΗΘΕΙΣ
ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΤΣΟΓΛΑΝΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ...ΑΛΗΤΗ
================================================
Πέμπτη, 7 Ιουλίου 2011
"Νόμιζα πως ήμουν νεκρός"
Ανάπηρος έμεινε ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος, ενώ κάλυπτε το ρεπορτάζ. Κι όμως η μόνιμη αναπηρία του δεν προήλθε στο πεδίο των μαχών, σε κάποια χώρα της Μέσης Ανατολής, αλλά από την ωμή βία που του ασκήθηκε, από δυνάμεις της αστυνομίας, στις 15 Ιουνίου.
Πιο συγκεκριμένα, άνδρας των ΜΑΤ εκτόξευσε χειροβομβίδα κρότου λάμψης εναντίον του, σε απόσταση αναπνοής από το κεφάλι του.
Το τραγικό είναι, πως σύμφωνα με τη μαρτυρία του.........
ίδιου στον Εξάντα, είχε δηλώσει τη δημοσιογραφική του ιδιότητα.
Αυτό όμως δεν εμπόδισε την πράξη του αστυνομικού, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να χάσει την ακοή του ο Μ. Κυπραίος και στα δύο αυτιά!
Τη βάναυση συμπεριφορά των ΜΑΤ, καταδίκασε απερίφραστα το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, ενώ η υπόθεση βρίσκεται ήδη στον Εισαγγελέα.
Καλύτερα όμως να δούμε πως περιγράφει ο ίδιος λεπτό προς λεπτό τα γεγονότα.
Η συγκλονιστική μαρτυρία του Μανώλη Κυπραίου στον Εξάντα
"Ήταν κάπου 9 το πρωί στις 15 Ιουνίου, όταν έφτασα με το μετρό στο Σύνταγμα. Αποφάσισα να μη βγω στον κεντρικό χώρο της πλατείας αλλά στην έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας. Βγαίνοντας στο πεζοδρόμιο, είδα στη Βασιλίσσης Σοφίας κάτι που με «πάγωσε».
Ένα σιδερένιο τείχος. Ένα τείχος που όμοιό του είχα δει να στήνουν οι πάνοπλοι ισραηλινοί στρατιώτες απέναντι από τους άοπλους Παλαιστινίους αμάχους.
Αμέσως ένα προαίσθημα ανησυχία και ενδόμυχα ένας φόβος αν θέλεις με κυρίεψε. Αυτοί τη φορά ήταν αποφασισμένοι για όλα είπα μέσα μου.
Αυτό με έκανε να είμαι πιο προσεκτικός και πιο επιφυλακτικός. Ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να ξεσπάσει η «φωτιά».
Οι απλοί έλληνες πολίτες που βρίσκονταν εκεί, ήταν και αυτοί προβληματισμένοι με τους αστυνομικούς «ρόμποκοπ» όπως τους ονόμαζαν κοροϊδευτικά, λόγω των ειδικά ενισχυμένων στολών που φορούσαν.
Η ώρα περνούσε όταν ξαφνικά βρισκόμενος στο τέλος της πλατείας Συντάγματος, άρχισε ομοβροντία χημικών, δακρυγόνων και χειροβομβίδων κρότου λάμψης. Μαζική και χωρίς στόχευση. Ο κόσμος πανικόβλητος έτρεχε να κρυφτεί. Και εγώ μαζί τους σε μια γωνιά Μητροπόλεως και Φιλελλήνων.
Με το ένα το κινητό για να μεταδίδω με την άλλη η φωτογραφική μηχανή. Τα λεπτά ατελείωτα και μαζί το κλάμα και η δυσφορία στην αναπνοή. «Θα αντέξεις» έλεγα στον εαυτό μου δίνοντας κουράγιο. Βλέπω μέσα από την στοά του υπουργείου Οικονομικών πίσω από τα ΜΑΤ να βγαίνουν κουκουλοφόροι με καδρόνια στα χέρια. «Πάγωσα».
Αυτό δεν πρέπει να το χάσω είπα.
Μα ξαφνικά μπροστά μου σωριάζεται ένας ηλικιωμένος. Δεν το σκέφτηκα ούτε στιγμή. Μαζί με κάποιους άλλους συμπολίτες μας, τον σηκώσαμε και τον πήγαμε στο πρόχειρο ιατρείο στην πλατεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέποντας, θυμήθηκα τα πρόχειρα νοσοκομεία εκστρατείας που είχα δει στο Κόσοβο. Πραγματικά πεδίο μάχης μέσα στην πρωτεύουσα της χώρας μου. Της Ελληνικής Δημοκρατίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνέχισα. Αυτή τη φορά τα επεισόδια γίνονταν Φιλελλήνων και Ξενοφώντος. Με μεγαλύτερη ένταση. Χωρίς κουκουλοφόρους. Τα ΜΑΤ έριχναν αδιάκριτα και αναίτια χειροβομβίδες κρότου λάμψης και χημικά. Το ίδιο σκηνικό. Κανένα έλεος σε κανέναν. Τα ΜΑΤ χτυπούσαν με τα κλομπ ό,τι κινιόταν. Μια φρενίτιδα οργής και βίας. Σαν κοπάδι καρχαριών.
Αυτό με έκανε να μπω στις αρχές μιας στοάς επί της Φιλελλήνων, να μεταδίδω και να τραβώ φωτογραφίες από εκεί.
Αυτό ήταν το μοιραίο λάθος μου.
Οπισθοχωρώντας μια ομάδα των ΜΑΤ, ο διμοιρίτης με ρωτάει γιατί τραβάω φωτογραφίες.
Και ξέροντας τη διαδικασία του λέω είμαι δημοσιογράφος και του δείχνω την ταυτότητα της Ενώσεως Συντακτών. Μάταια. Αυτό τον εξόργισε.
Αφού με στόλισε σε «άψογα γαλλικά», με δείχνει με το δάκτυλο σε έναν από την ομάδα του. Κατάλαβα πως κάτι θα γινόταν. Αλλά πίστευα πως το πολύ-πολύ να εισέπραττα καμία «βουρδουλιά».
Όχι. Ο ευτραφής άνδρας των ΜΑΤ σε κλάσματα δευτερολέπτων πετάει μπροστά μου μια χειροβομβίδα κρότου-λάμψης.
Όταν η προβλεπόμενη απόσταση έκρηξης είναι 50 μέτρα, καταλαβαίνετε τι έπαθα όταν η έκρηξη έγινε στους 50 πόντους.
Ένιωσα όλο το σώμα μου να τινάζεται, πέφτω μέσα στην στοά και για δευτερόλεπτα νόμιζα πως ήμουν νεκρός.
Λίγο μετά ένιωσα χέρια να με σηκώνουν και θολά να προσπαθώ να τους δω. Δεν μπορούσα όμως να τους ακούσω.
Ήταν ο Γιώργος, ο Τάκης, η Μαρία, η Κωνσταντίνα, ο Νίκος και ο Πρόδρομος, όπως έμαθα μετά. Ζαλισμένος και λουσμένος με λίτρα νερού, προσπαθούσα να συνέλθω.
«Πρέπει να φύγεις να πας στο νοσοκομείο» μου έλεγαν με νοήματα.
Κατάλαβα πως έπρεπε να το κάνω αμέσως.
Με δυσκολία άρχισα να ανεβαίνω την Φιλελλήνων. Για να κατευθυνθώ προς το Ζάππειο και μετά στον Ευαγγελισμό, πεζός.
Μαζί και δεκάδες άλλοι απλοί πολίτες, κάποιοι από αυτούς με τα παιδιά τους που προσπαθούσαν να διαφύγουν.
Εκεί όμως μας περίμενε μια δεύτερη μεγάλη έκπληξη.
Μια ομάδα δειλών (ας μου επιτραπεί η έκφραση) της «Ομάδας Δέλτα» με μηχανές μας περικυκλώνει, όπως οι Ινδιάνοι τη μονάδα του στρατηγού Κάστερ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρχισαν να μας βρίζουν και να μας χτυπούν. Προσπαθώντας να καλύψω έναν άγουρο έφηβο, ήταν δεν ήταν 15 ετών, δέχθηκα απανωτά χτυπήματα στη μέση και τα πόδια, με τις μηχανές να έρχονται επάνω μας με φόρα και μερικά μέτρα πριν από εμάς οι οδηγοί τους να φρενάρουν απότομα.
Κανονικός τραμπουκισμός και «νόμιμη» βία.
Χωρίς ακοή, χτυπημένος και να σφαδάζω από τους πόνους έφτασα στον «Ευαγγελισμό». Όμως δεν εφημέρευε και έπρεπε να πάω στον «Ερυθρό». Στην κατάσταση που ήμουν, ούτε ένα ασθενοφόρο δεν υπήρχε να με μεταφέρει…
Έφτασα με μεγάλη δυσκολία στον Ερυθρό.
Οι γιατροί και το προσωπικό της κλινικής ΩΡΛ και οι παθολόγοι ήταν το λιγότερο άψογοι.
Πέρασα δέκα εφιαλτικές ημέρες προσπαθώντας να σώσουν οι γιατροί την ακοή στο δεξί αυτί, πρωτοστατούντος του καθηγητή κ. Βαθυλάκη. Δυστυχώς όμως η ζημιά ήταν πολύ μεγάλη.
Είχε επέλθει πλήρης κώφωση και στα δύο αυτιά. Είχε καταστραφεί πλήρως το βασικό όργανο ακοής ο κοχλίας και στις δύο πλευρές του κεφαλιού.
Ήμουν κωφός…
Οι αστυνομικοί των ΜΑΤ είχαν κάνει καλά τη δουλειά τους. Άφησαν ανάπηρο έναν πολίτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αυτός ήμουν εγώ.
Ο ευαίσθητος και δημοκράτης υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Χ. Παπουτσής δεν καταδέχθηκε ούτε μια συγνώμη να ζητήσει. Ούτε φυσικά ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. κ. Λ. Οικονόμου.
Θα σκέφτηκαν πως ανήκω στις «παράπλευρες απώλειες». Και στα ολιγαρχικά καθεστώτα δεν υπάρχει «συγνώμη» αλλά το:
«καλά να πάθεις».
Νομίζω όμως πως ακόμα το πολίτευμά μας ονομάζεται Δημοκρατία.
Τώρα καλούμαι να ζήσω διαφορετικά. Μια διαφορετική ζωή, χωρίς ακοή, με κατεστραμμένα το μέλλον και τα όνειρά μου από τη μανιακή βία των ΜΑΤ, που ένας Θεός ξέρει τι εντολές είχαν.
Τουλάχιστον πρόλαβα να ακούσω πριν πέσω, το: «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία»…»
(Πηγή: Εξάντας)
Αναρτήθηκε από kafeneio στις 7/07/2011 12:01:00
Ανώνυμος είπε...
Και ο γελοιος πρωθυπουργος ο αρχοντας της ευαισθησιας αφου εβγαλε ενα αξιολυπητο λογυδριο για να μας πεισει οτι ειναι βια οι διαμαρτυριες προς τους βουλευτες του δεν βρηκε λεξη να πει για ανθρωπους σαν τον Κυπραιο!!!
Το ζωο δεν θα τον πετυχουμε ασπρος θα γινει απο το γιαουρτι!
Ανώνυμος είπε...
ή απο το χύσι...
Σαμαράς και Παπαρήγα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μέγα δίλημμα του Προκρούστη.
40εκ. διαφορά ύψους έχουν.
Να κόψει πόδια Σαμαρά ή να εφελκύσει Παπαρήγα?
Μετά ο Προκρούστης διάβασε Παπαγιώτη.
Και σκέφτηκε:Βαρέθηκα τά βαρέα & ανθυγειινά.
Θά αφήσω τη Παπαρήγα νά επαναπροσδιορίσει τη
Σταλινική Δημοκρατία (Η ΤΙΜΩΡΙΑ!) και στη θέση της θα βάλω τη Ντόρα.
Έτσι δεν χωρίς να κουραστώ νά κοψοράψω.
Από photoshop είμαι σκράπας,αλλά όχι και να
μου τη βγούν οι Κένταυροι!!
Με χιούμορ και μόνο.
Αναστάσης.
ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΕΞΙΟΡΩΣΟΦΑΣΙΣΤΕΣ ΝΑ ΣΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ ,ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΚΑΝΕ Ο ΜΠΟΥΚΩΜΕΝΟΣ ΕΠΑΝΙΔΡΥΤΗΣ.ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΡΙΖΑ ΦΥΟΝΤΕ.[Ο ΚΟΥΒΑΣ ΜΕ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ] ΜΕ ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ ΠΟΥΛΗΣΕ ΤΟ ΚΚΕ ΤΟ 1992 ΤΗΝ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ 22 ΣΤΗΝ ΝΔ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΤΟ ΙΛΙΓΓΙΩΔΕΣ ΠΟΣΟ
ΑπάντησηΔιαγραφή1 ΔΙΣ 700 ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ ΑΣ ΔΩΣΕΙ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ.ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ .ΟΛΟΙ ΒΟΥΛΩΜΕΝΑ,ΡΑΜΕΝΑ ΤΑ ΣΤΟΜΑΤΑ ΤΟΥΣ.ΟΥΤΕ Η ΓΛΩΣΣΟΚΟΠΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ ΠΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ΓΝΩΕΙΖΕΙ ,ΟΛΑ ΤΑ ΣΦΑΖΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΩΝΕΙ...
ΕΠΙ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ
ΕΠΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΥ ΚΥΒΕΡΝΟΥΣΕ Ο ΔΙΚΟΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΑ ΕΠΙΤΙΘΕΤΟ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ ΤΟ ΚΚΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΤΗ ΝΔ ΤΩΡΑ ΚΥΒΕΡΝΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΣΑΥΤΟ ΕΠΙΤΙΘΕΜΕΘΑ ΤΗ ΝΔ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙ ΑΛΛΩΣΤΕ Ο ΒΗΧΑΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΑΤΕΡ ΓΙΩΤΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΣΟΥ.
ΤΟ 2 ΕΓΙΝΕ 1%.
ΜΕ ΤΟ ΜΑΛΑΚΟ ΟΜΩΣ
ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΥ!!!!!!
Ρε Παπαγιώτη τι μεγάλο μουνόπανο είσαι?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟ ΠΑΣΟΚ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΖΕΨΕΙ ΨΗΦΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΕ ΠΑΛΙ ΤΟΥΣ ΓΚΕΜΠΕΛΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ.
ΑπάντησηΔιαγραφή