Απελευθέρωση και ανταγωνισμός για όλους...

Από το marketingweek.gr Η απελευθέρωση των επαγγελμάτων αποτελεί μια από τις προϋποθέσεις της οικονομικής ανάκαμψης της χώρας. Η σύγκρο...

Από το marketingweek.gr

Η απελευθέρωση των επαγγελμάτων αποτελεί μια από τις προϋποθέσεις της οικονομικής ανάκαμψης της χώρας. Η σύγκρουση εκδοτών και εφημεριδοπωλών αποκάλυψε τη συντεχνιακή διάρθρωση, η οποία υπήρχε στο συγκεκριμένο επάγγελμα, αλλά αναδεικνύει και την ολιγοπωλιακή δομή του συστήματος διανομής Τύπου, καθώς στον χώρο υπάρχουν δύο ισχυρά πρακτορεία.
Η πραγματικά ανταγωνιστική και ορθολογική λειτουργία του συγκεκριμένου χώρου είναι όρος επιβίωσης μεγάλου αριθμού εφημερίδων και περιοδικών, που πιέζονται από την πραγματικότητα της ελληνικής κρίσης και της κατάρρευσης της υπερτροφικής ανάπτυξης του κλάδου των Μ.Μ.Ε. την τελευταία δεκαετία, που βασίστηκε στα...
φθηνά δανεικά και στην πρόσβαση στο κρατικό χρήμα υπό διάφορες μορφές.
Όπως και να δει κανείς τον τρόπο λειτουργίας του «επαγγέλματος» των εφημεριδοπωλών, προκύπτει αβίαστα ότι πρόκειται για συντεχνιακά οργανωμένη δραστηριότητα. Προστατευμένο ποσοστό κέρδους, κλειστή η είσοδος στο επάγγελμα, ειδικές διατάξεις φορολογίας που θεσμοποιούν τη φοροδιαφυγή. Οι ίδιοι εμφανίζονται ως «μεροκαματιάρηδες που αψήφησαν καύσωνες, βροχές, χιόνια, σεισμούς για να είναι παρόντες στο καθήκον της ενημέρωσης». Οι σεισμοί και οι καύσωνες είναι μάλλον σπάνια γεγονότα που δεν δικαιολογούν τεράστια και προστατευμένα κέρδη από μια συνήθη δραστηριότητα, ενώ αν τα χιόνια και οι βροχές αποτελούσαν κριτήριο τότε όλη η Βόρεια Ευρώπη θα έπρεπε να οργανώσει συντεχνιακά τα μισά χειρονακτικά επαγγέλματα (οικοδόμοι, μπογιατζήδες) κ.λπ.
Η πραγματικότητα είναι ότι πρόκειται για μια προσοδοφόρα επαγγελματική ομάδα, η δουλειά της οποίας προστατευόταν απολύτως από τον ανταγωνισμό και προσέφερε κέρδη μονοπωλιακά σε όσους την ασκούσαν. Η απελευθέρωση όμως δεν μπορεί να αφορά μόνο στους εφημεριδοπώλες, πρέπει να αφορά σε όλους τους εμπλεκόμενους στο συγκεκριμένο κύκλωμα, έτσι ώστε ολόκληρη η αλυσίδα να λειτουργεί ανταγωνιστικά και προς όφελος του καταναλωτή, δηλαδή του τελικού αγοραστή των εφημερίδων και περιοδικών.
Για τον σκοπό αυτό και επειδή η διαδικασία αφορά στην ουσία τη λειτουργία ενός δικτύου και γνωρίζουμε όλοι ότι τα δίκτυα τείνουν να λειτουργούν ολιγοπωλιακά ή μονοπωλιακά, είναι ανάγκη εκτός από την απελευθέρωση από πλευράς του «επαγγέλματος» των εφημεριδοπωλών, να υπάρχει και ένα σοβαρό κανονιστικό πλαίσιο λειτουργίας του κλάδου. Ένα πλαίσιο, το οποίο να διασφαλίζει τη μη κατάχρηση της δεσπόζουσας θέσης, την οποία τείνουν να αποκτούν οι μεγάλοι διανομείς και τη δυνατότητα εισόδου και λειτουργίας ανταγωνιστών, στη συγκεκριμένη αγορά, χωρίς κανενός είδους παρεμπόδιση.
Για τον σκοπό αυτό η πολιτεία θα έπρεπε να έχει ήδη προχωρήσει σε διάλογο με όλους τους ενδιαφερόμενους και να φροντίσει να έχει προτείνει μια δραστική αναμόρφωση του σχετικού πλαισίου, το οποίο όπως είναι σήμερα έχει έντονα τα στοιχεία του υφιστάμενου συστήματος, της συντεχνιακής δηλαδή οργάνωσης και λειτουργίας συγκεκριμένων αγορών, που ενδιαφέρουν το πολιτικό σύστημα, όχι στη βάση αρχών, αλλά στη βάση πελατειακών σχέσεων και πολιτικών ωφελημάτων.
Η Ελλάδα χρειάζεται αλλαγές, οι οποίες θα στηρίζονται σε αρχές και στην εφαρμογή τους με διαφάνεια και διάλογο. Προφανώς δεν μπορούν να υπάρχουν πλέον βολικά κλειστά «επαγγέλματα», όπως αυτό του εφημεριδοπώλη, που διαμορφώθηκε πριν από πολλές δεκαετίες, επειδή οι πολιτικοί μας ήθελαν να έχουν τον καλό λόγο των πάλαι ποτέ εφημεριδοπωλών, που μοιράζοντας εφημερίδες μιλούσαν και για τους έλληνες πολιτικούς στους αγοραστές εφημερίδων. Πρέπει όμως, με αντίστοιχη επιμέλεια να διασφαλιστεί και η διαφανής και ανταγωνιστική λειτουργία όλων των πτυχών της αγοράς αυτής.