Πρώτο θέμα (στο protothema.gr) η κ. Νικολούλη, αλλά για λίγο...

Του Αντώνη-Mάριου Παπαγιώτη Η δημοσίευση του Ερωτηματολογίου του Προυσ τ εδώ και χρόνια στο PRESS - GR και η προσωπική επιμέλειά του, έχει...

Του Αντώνη-Mάριου Παπαγιώτη

Η δημοσίευση του Ερωτηματολογίου του Προυστ εδώ και χρόνια στο PRESS-GR και η προσωπική επιμέλειά του, έχει ως βασικό σκοπό την ελάφρυνση της αναγνωστικής όρασης από τη συνηθισμένη και ποινικά βεβαρημένη πολιτική ατζέντα, αλλά και μια διάθεση προσφοράς ενός πρόσκαριου διεξόδου διαφυγής, στην όποια πολιτική σκέψη, από την συχνά ψυχοφθόρα επικαιρότητα. 

Παράλληλα, δίδεται η δυνατότητα σε πολλές προσωπικότητες (της όποιας Τέχνης) να γνωστοποιήσουν τη δουλειά τους και τις σκέψεις τους, σε ένα ευρύτερο κοινό που ενδεχόμενα δεν τους γνωρίζει ή δεν είναι ενήμερο για πολλές πτυχές του bio τους.
Παρά την ενίοτε υποτιμητική προσέγγιση πολλών στο συγκεκριμένο Ερωτηματολόγιο, η ταπεινότητά μου (έπειτα από την επεξεργασία αρκετών σχετικών αναρτήσεων) έχει καταλήξει στη θέση -που τείνει να γίνει αξίωμα- ότι όσο...
κι αν μοιάζουν να είναι εύκολες οι συγκεκριμένες ερωτήσεις (light, αστείες ή όπως αλλιώς τις χαρακτηρίζει ο καθείς που διακρίνεται από μια αδικαιολόγητη υπεροψία), δύσκολα κάποιος μπορεί να αποφύγει την (εκ)δήλωση βασικών κι αληθινών χαρακτηριστικών του χαρακτήρα του, απαντώντας τες. Μια πιο λεπτομερής ανάγνωσή των, καταδεικνύει ότι είναι δύσκολο να αποκρυφθεί η υποκρισία, η έλλειψη κουλτούρας, η δηθενιά, η ασχετοσύνη (πολλοί π.χ. αναφέρουν ως αγαπημένο συνθέτη τον Μάνο Χατζιδάκι, αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν να γράφουν ορθά το επίθετό του, παρά τη σπανιότητα της γραφής του), το ψέμα, η έλλειψη αυτογνωσίας (για παράδειγμα, οι περισσότεροι αδυνατούν να βρουν ένα μειονέκτημα του χαρακτήρα τους), η έλλειψη χιούμορ και πρωτοτυπίας, η πίστη ή όχι στον όποιο θεό, και πολλά άλλα.
Οφείλω στο σημείο αυτό να ζητήσω συγνώμη από το αναγνωστικό κοινό, καθώς διαπράττω κάτι για το οποίο συχνά μετανιώνω. Διορθώνω πάντα τα χοντρά λάθη (όπως αυτό της γραφής του ονόματος Χατζιδάκι, το οποίο είναι το πιο συνηθισμένο), αποκρύπτοντας έτσι ένα σημείο που για μένα αποκαλύπτει πολλά και σίγουρα όχι ότι ο καλεσμένος απλά δεν έγραφε όλες τις λέξεις της καρτέλας στο Δημοτικό κι έτσι δεν έμαθε σωστά ορθογραφία. Καταδεικνύει ότι ο συνεντευξιαζόμενος απουσίαζε από το όποιο μάθημα πραγματικής Παιδείας και ψευδώς χρησιμοποιεί την όποια θετική αναφορά Πολιτισμού.

Τα παραπάνω δεν είναι απολογητικά ή υποστηρικτικά του Ερωτηματολογίου, αλλά αποτελούν απότοκες σκέψης μια πρόσφατης στιγμής που σχετίζεται μαζί του. Η δημοσίευση των απαντήσεων της κ. Αγγελικής Νικολούλη, μου προξένησε μια διττή απογοήτευση. Αρχικά, γιατί μία Γυναίκα Σύμβολο που επιθυμεί να είναι τέτοια, αδυνατεί να υποστηρίξει ό,τι η ίδια δήλωσε. Και δευτερευόντως, γιατί για άλλη μια φορά διαπίστωσα τη φιλοσοφία μιας κατά τα λοιπά αξιόλογης δημοσιογράφου, η οποία μόλις είδε τη συνέντευξή της να αναδημοσιεύεται πολλάκις, φοβήθηκε. Φοβήθηκε προφανώς τη διασύνδεση του ονόματός της με μια σεξουαλική ελευθεριότητα, άσκετα αν αρχικά το επιδίωξε με τις απαντήσεις που έδωσε. Κι έσπευσε να ζητήσει από τους υπεύθυνους στη διαδικτυακή έκδοση του Πρώτου Θέματος να αφαιρέσουν την αναδημοσίευση (οι οποίοι -πρέπει να σημειώσω- σεβόμενοι απολύτως τη δημοσιογραφική δεοντολογία ανέφεραν την πηγή της πρωτοδημοσίευσης της συνέντευξης και δεν έκαναν καμία παραποίηση των λεγομένων της κ. Νικολούλη κι απλά, εστίασαν στις πιο... ροζ απαντήσεις της δημοσιογράφου).

Η κ. Νικολούλη, έτσι, κατέδειξε ότι σε καμία περίπτωση δεν εννοεί ως μεγαλύτερη επιτυχία της το ότι παραμένει θηλυκό και το λυπηρό είναι ότι αυτή η εύκολη απάρνηση που τώρα σου σημειώνω, είμαι σίγουρος ότι την ανακουφίζει...

Κρίμα.

ΥΓ Συν τω χρόνω, θα γράψω ένα κείμενο για την αναγκαιότητα των υβριστικών σχολίων των βαρβάρων σε αναρτήσεις του PRESS-GR, ως ένδειξη απολύτου σεβασμού του blog στην Ελευθερία της Έκφρασης και του Λόγου... Και μάλλον έπρεπε να το είχα κάνει εδώ και καιρό. Όχι γιατί το οφείλω στους πολλούς που... ενοχλούνται ετεροχρονισμένα από την εμφάνιση αηθών σχολίων. Εκείνοι γνωρίζουν καλά το Μέσο στο οποίο δίνουν τη συνέντευξη (ασχέτως αν έπειτα αυτής, καταλαμβάνονται από το άγχος του μη ελέγχου καταστάσεων που ξεφεύγουν από το φίλτρο που ίδιοι συνήθισαν να θέτουν, σε σικέ promo τους και εμφανίζονται ως... θιγόμενοι από άγαμους θύτες). 
Θα το γράψω, για να το προωθώ στους αυτούς θιγόμενους, καθώς κουράστηκα να επαναλαμβάνομαι...