Είσθε πολύ…ευγενής, κ. Μόσιαλε

Του Θανάση Νικολαΐδη ΔΕΝ έμειναν έξω απ’ το «πανηγύρι» τα δημόσια ΜΜΕ. (Πέραν, βέβαια, του υψηλού επιπέδου τους έναντι των ιδιωτικών-κατά...

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΔΕΝ έμειναν έξω απ’ το «πανηγύρι» τα δημόσια ΜΜΕ. (Πέραν, βέβαια, του υψηλού επιπέδου τους έναντι των ιδιωτικών-κατά τα μέσα και την χρηματοδότησή τους). Φίρμες καλεσμένες στο πάρτι. Στο σαλόνι οι χορτάτοι (ολίγοι, τυχεροί, μη εκλεκτοί και ευνοούμενοι) και με το ποτήρι (ουίσκι) στο χέρι. Οι πολλοί στον μπουφέ,, άλλοι στον καναπέ κι άλλοι πολλοί στον προθάλαμο. Με το «μέσον» να λιπαίνει τους μεντεσέδες της πόρτας για ν’ ανοίξει. Με τον βουλευτή να «διεκδικεί» απ’ τον υπουργό το κλασικό «κατόπιν ενεργειών μου». Έτσι αλώθηκαν θέσεις, καλύφθηκαν πόστα και να, μπροστά σου τα υδροκέφαλα κρατικά μας κανάλια.
ΜΕ «αειφανείς» αστέρες και αστεράκια να μοιράζονται δημόσιο χρήμα όσο χώραγε η τσέπη τους και προέβλεπε ο κανονισμός. Δικιά τους(!) η πίτα, δικό τους το μαχαίρι κι εμείς να...
 διαβάζουμε δεκάδες ονόματα «εργασθέντων» για μια ολιγόλεπτη εκπομπή, να χορεύουμε «στην υγειά τους, ρε παιδιά», στο πάρτι θεατές θλιμμένοι και…φορολογούμενοι.
ΚΙ όταν ρώτησαν την κα Χούκλη για τον μισθό της (κάπου 30-35 χιλιάρικα το μήνα), με οίηση (και πιθανώς με την αίσθηση του αναντικατάστατου) η εκ Σερρών ορμώμενη «σταρ» των ειδήσεων ξεστόμισε το καταπληκτικό: «Τι να κάνω; Αυτά έχει το τηλεοπτικό χρηματιστήριο». Χρηματιστήριο, λοιπόν, ο τακτικός μισθός σε μια δημόσια θέση. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και, παρέα με την κα Τσαπανίδου, «μετακόμισαν» σε ιδιωτικά κανάλια, όπου ο μισθός έχει σκαμπανεβάσματα και, βέβαια, χωρίς…κρατικές εγγυήσεις.
ΝΑ θυμηθούμε και το δίδυμο Λυριτζής-Οικονόμου; Δεν ήταν και πολύ περίεργο να τσεπώνουν το χιλιαρικάκι του, έκαστος, ημερησίως. Ούτε που σαχλαμάριζαν (και ενίοτε βωμολοχούσαν) από τηλεοράσεως (ΝΕΤ) «δημοσία δαπάνη». Έμπειροι δημοσιογράφοι, αρκούντως ευφυείς και, βέβαια, δεν τα…έκλεβαν οι άνθρωποι, ωστόσο, κανένας απ’ τους διοργανωτές του πάρτι και άσωτους οικοδεσπότες ανάκατους με τρωκτικά δεν επέστρεψε δραχμή, δεν γεύτηκε την απόλυση, δεν μπήκε στη «στενή».
ΟΛΑ φυσικά και φυσιολογικά, νομότυπα και αναμενόμενα στην Ελλάδα της ρεμούλας. Το περίεργο και εξοργιστικό έως ανατριχιαστικό βρίσκεται αλλού. Φιλοξενείται στο «Σταρ» ο κ. Μόσιαλος και οι δυο παραπάνω (του) ορμάνε με λύσσα. Δεν τον αφήνουν να αποτελειώσει φράση και ξεδιπλώνουν τις…ανησυχίες τους. Για δημόσιο χρέος και διερωτώνται ποιος άραγε να το’ φτιαξε, πού πήγαν τα λεφτά και μόνο για μισθούς της ΕΤ δεν βγάζουν άχνα. Η λύσσα τους έχει την εξήγησή της, ωστόσο…είσθε πολύ ευγενής, κ. Μόσιαλε, που επιμένετε (μόνο) να απαντάτε και δεν (τους)…ρωτάτε.