Χαμένος στην μετάφραση...

Του Άλκη Γαλδαδά Όταν έκανε τα πρώτα βήματά του στα παπούτσια του Υπουργού Οικονομικών ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε τα περισσότερα πράγματα...

Του Άλκη Γαλδαδά

Όταν έκανε τα πρώτα βήματά του στα παπούτσια του Υπουργού Οικονομικών ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε τα περισσότερα πράγματα υπέρ του και ένα μόνον κατά, ότι ήταν νομικός και δεν διέθετε γνώσεις Οικονομικών. Διαδεχόταν όμως τον πιο αποτυχημένο και κατά την προσωπική μου γνώμη πιο ανίκανο Υπουργό Οικονομικών από το 1974 και μετά, άρα η σύγκριση θα ήταν συντριπτικά υπέρ του (βέβαια αν πραγματικά ενδιαφερόταν ο Πρωθυπουργός να είναι άψογος στη νέα του θέση ο κ. Βενιζέλος, όταν τον όριζε Υπουργό για τα δύσκολα της Οικονομίας μας, θα του χάριζε από την πρώτη στιγμή και ένα από τα βιβλία του Χρήστου Ζαμπούνη, ίσως το «Σαβουάρ Βιβρ» ή ακόμη καλύτερα το «Έλληνας Τζέντλεμαν»).

Αν πάντως έκανες σφυγμομέτρηση εκείνη την ημέρα για το αν θα πετύχαινε στην αποστολή αυτοκτονίας που αναλάμβανε πολλοί από τους πολίτες αυτής της χώρας θα...

έλεγαν ναι. Επιπλέον απέναντί του είχε έναν αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης πιτσιρίκο κυριολεκτικά, που ίσως και να μη μεγαλώσει ποτέ. Έναν εκπρόσωπο Τύπου στο ίδιο αυτό μεγάλο κόμμα που δεν βλέπεται, δηλαδή ο άνθρωπος ακόμη και αν έλθει να σου πει ότι κέρδισες τον πρώτο αριθμό του λαχείου, μέχρι να φύγει, θα έχει καταφέρει να τον αντιπαθήσεις κι εσύ. Πιο πίσω, υπήρχε ένας άλλος αρχηγός, μικρότερου αριστερού κόμματος, που όμως βαριέται να δουλέψει και στο δικό του λεξικό όπως και σε όλα τα συμβατικά, η Επανάσταση έρχεται μετά τις Διακοπές. Τέλος, ένα αυτιστικό κομμουνιστικό κόμμα-επιχειρηματίας, δεν ενοχλεί στα σοβαρά αλλά μόνον εικονικά τον εκάστοτε Υπουργό Οικονομικών.
Με την αφέλεια που μας διακρίνει, βάζαμε ίσως στον εξοπλισμό του νέου Υπουργού και την ικανότητά του στο πες-πες. Δεν υπολογίζαμε όμως ότι ο άνθρωπός μας τα πιο δύσκολα έπρεπε να τα κάνει με Ευρωπαίους και όχι ιθαγενείς. Και εκεί βγήκαν στη μέση οι μεγάλες διαφορές. Ανάμεσα σ’ εμάς και σ’ εκείνους. Για εμάς συμφωνία σημαίνει το σημείο από όπου θ’ αρχίσουμε τις παραβιάσεις και τις παρασπονδίες. Αυτό ακριβώς που αποκλείεται ότι θα τηρήσουμε. Όπως μερικοί ειλικρινείς άνθρωποι λένε ότι κάνω πρόγραμμα για να ξέρω τι δεν θα κάνω. (Εκεί είμαστε ταιριαστοί με τους Τούρκους). Επιπλέον οι Έλληνες πολιτικοί την μη τήρηση των συμφωνιών την καλύπτουν με λόγια. Ας θυμηθούμε το κλασικό: Οι Βάσεις φεύγουν. Οι Ευρωπαίοι όμως από τα βόρεια σύνορα της Ιταλίας και επάνω κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Η ζωή τους όλη είναι βασισμένη σε συμφωνίες που κάποιοι από εμάς δυσκολεύονται να τις διακρίνουν καν όχι να καταλάβουν και γιατί τις τηρούν ευλαβικά. Προσοχή, όλες οι συμφωνίες τους δεν είναι πάντα οι πιο τίμιες αλλά εννοούν πως από τη στιγμή που κλείνονται πρέπει ΚΑΙ να τηρούνται. Έτσι το ότι το λεωφορείο έρχεται στο λεπτό γίνεται γιατί έτσι έχει συμφωνηθεί και το ωράριο που είναι τυπωμένο και αναρτημένο στην κάθε στάση είναι για τον οδηγό ένα συμβόλαιο. Οι δρόμοι μένουν καθαροί παρ’ όλα τα χιόνια γιατί κι αυτό έχει συμφωνηθεί. Οι φοιτητές δεν αντιγράφουν στις εξετάσεις γιατί αυτό που εμείς θεωρούμε ότι έχει να κάνει με την «αξιοπρέπειά» τους ανάγεται τελικά στην αταλάντευτη τήρηση μιας συμφωνίας. Ε, γι’ αυτό και οι έξω λοιπόν ήταν έξω φρενών με εμάς, που δεν είχαμε σεβαστεί τις συμφωνίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σήμερα είναι έξαλλοι και με το νέο Υπουργό για τα Οικονομικά μας. Θεωρούν ότι τον έπιασαν να μην τηρεί τις συμφωνίες. Εκείνος πάλι πίστευε ότι συμφωνία ήταν το σημείο που δεν χρειάζεται να φθάσεις ποτέ. Και το χειρότερο, όλες οι λεκτικές ακροβασίες, του γλωσσικά εκπληκτικά ευλύγιστου κ. Ευάγγελου, δεν αποδίδονται εύκολα στις φράγκικες γλώσσες. Το μεγάλο του όπλο λοιπόν, ο χειρισμός της ελληνικής γλώσσας, μπροστά στους ξένους, αφού είναι καλός στα Γαλλικά αλλά απλά «πυροβολεί» κάποια Αγγλικά και δεν γνωρίζει άλλη γλώσσα,  μοιάζει πιο πολύ με «νερομπίστολο». Χαμένος από τη μετάφραση βγαίνει ο Ευάγγελος και απογυμνωμένος. Ένα εντυπωσιακός χιονάνθρωπος που όμως αρχίζει να λιώνει εξαιτίας της καυτής ατμόσφαιρας γύρω του. Και την Παρασκευή, προσπαθώντας να εξηγήσει τα ακατανόητα χωρίς να πιάσει στο στόμα του έστω και ένα συγκεκριμένο αριθμό, θύμιζε φιλόδοξο χαρταετό, μπλεγμένο (για πάντα;) στα σύρματα. Μπλεγμένοι κι εμείς μαζί του που δεν καταλαβαίνουμε:

• Γιατί θα πρέπει να χαθεί χρόνος και χρήμα για εκλογές που θα βγάλουν και πάλι στην επιφάνεια το ίδιο πράγμα. Δυο κόμματα υποχρεωμένα να συγκυβερνήσουν.
• Νομίζουν οι πολιτικοί, ιδιαίτερα αυτοί τα Νέας Δημοκρατίας ότι ξέχασε ο κόσμος τα δικά τους και κάνουν σαν να πρόκειται άφθαρτοι και αμόλυντοι μετά τις εκλογές να ποζάρουν σαν να είναι οι επόμενοι σωτήρες που θα τους στρώσουμε τα λιωμένα ρούχα μας για να πατήσουν;
• Γιατί δεν συμφωνούν όλοι, ακόμη και οι αριστεροί, να δουλέψουν για να πάρει η Ελλάδα τα 10 Δισεκατομμύρια που κινδυνεύουν να χαθούν από το Ε.Σ.Π.Α.; Όλοι μπορούν να βοηθήσουν.
• Είναι λογικό να μην τυπώνονται τα σχολικά βιβλία αλλά το Υπουργείο Οικονομικών να έχει εγκρίνει στο Υπουργείο Εξωτερικών για μυστικά (=ανεξέλεγκτα) κονδύλια 57 εκατομμύρια Ευρώ όταν στον προϋπολογισμό είχαν προβλεφθεί 18;
• Οι πολιτικοί συντάκτες γιατί δεν ρωτούν στο ξενοδοχείο όπου έμεναν οι Τρωικανοί αν είχαν κλείσει τα δωμάτιά τους και γι αυτή την εβδομάδα, ώστε πολύ εύκολα  να δούμε ποιος λέει ψέματα;
• Γιατί εδώ στην Ελλάδα έχουν πιο πολλή πέραση τα λόγια και όχι οι συμφωνίες;