Τα 5 απαραίτητα βήματα πριν τη... φοροεπιδρομή

Γράφει ο Κων/νος Μανίκας Οικονομολόγος–Ψυχολόγος Είναι απολύτως λογικό η κοινωνία να αισθάνεται από μουδιασμένη έως εξοργισμένη από τα α...

Γράφει ο Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος–Ψυχολόγος

Είναι απολύτως λογικό η κοινωνία να αισθάνεται από μουδιασμένη έως εξοργισμένη από τα αλλεπάλληλα φορολογικά χτυπήματα. Ακόμα και η ανοχή όσων θεώρησαν ότι οι περικοπές των «δώρων» θα μπορούσαν να εκληφθούν ως συνεισφορά στην αμοιβαία προσπάθεια για τη διαχείριση της κρίσης, εξαντλήθηκε όταν είδαν την έξοδο στις αγορές να μετατίθεται σε άγνωστο χρονικό σημείο και την ανάπτυξη να αναβάλλεται συνεχώς για τον επόμενο χρόνο! Η αρχική αφαίμαξη 1,5 μισθού ή σύνταξης μετατράπηκε μέσα σε μερικές εβδομάδες σε «παρακράτηση» (μέσω των διαφόρων φορολογικών επεμβάσεων) τουλάχιστον 2 ή ακόμα και..
3 μισθών! Η οργή των πολιτών εδράζεται και στην κυβερνητική αδυναμία να ακολουθήσει εξαρχής με συνέπεια και αποφασιστικότητα πέντε απαραίτητα βήματα, ώστε να περιοριστεί η καταφυγή στον άδικο οριζόντιο περιορισμό των εισοδημάτων.
Το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε μια χώρα με τη δυναμική ενός διψήφιου ελλείμματος κι ενός χρέους που είχε ξεπεράσει τα όρια βιωσιμότητας. Η αντίδραση του ήταν να σπαταλήσει ένα πεντάμηνο με ονειρικές αντιδράσεις (επιδομάτων αλληλεγγύης, προγραμματισμού αυξήσεων και προβλέψεων απλά για μηδενική ανάπτυξη!). Άραγε αν μια χώρα ακόμα και με 10% έλλειμμα αντέχει αυξήσεις γιατί δεν προγραμματίζει κάτι αντίστοιχο σήμερα που το έλλειμμα κινείται στο 8,5 %!
Σε ποια προοπτική τεράστιας ανάπτυξης μπορεί να ήλπιζε ο κ.Παπανδρέου και από που πήγαζε η αισιοδοξία για άμεσα έσοδα από τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το δημόσιο όταν αποδεικνύεται ότι πολλά προέρχονται από κρατικές εταιρείες ή πτωχευμένες ιδιωτικές; Απέφυγε λοιπόν αρκούντως λαϊκίστικα τις πέντε απολύτως αναγκαίες άμεσες παρεμβάσεις:
Άμεση μείωση κρατικών δαπανών – Δραστικός περιορισμός παντός είδους προνομιών σε κρατικούς αξιωματούχους (βουλευτές, δικαστικούς, διοικητές και υψηλόβαθμα στελέχη). Επιτελική κυβέρνηση και νέο διοικητικό οργανόγραμμα. Κεντρική υπηρεσία προμηθειών. Κατάργηση και συγχωνεύσεις φορέων με μετατάξεις υπαλλήλων.
Εφαρμογή ενιαίου μισθολογίου – Εξορθολογισμός των ρουσφετολογικών προνομίων συγκεκριμένου μέρους των δημοσίων υπαλλήλων με πολύ μεγαλύτερο βέβαια χρονικό διάστημα (3-5 χρόνια) έως την πλήρη εξισορρόπηση σε αντίθεση με την εσπευσμένη σημερινή παρέμβαση.
Ιδιωτικοποιήσεις / Αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας - Με αποτιμήσεις πολλαπλάσιες των σημερινών κι ένας σαφώς θετικότερο διεθνές κλίμα οι μετοχοποιήσεις θα είχαν κερδοφόρο αποτέλεσμα. Η δημόσια περιουσία και τα αποθεματικά των ταμείων, που εγκληματώντας κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να τα αξιοποιήσει προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, θα μπορούσαν με πλειάδα ασφαλών χρηματοοικονομικών εργαλείων να αποτελέσουν άμεση πηγή εσόδων.
Ανάπτυξη / Ρευστότητα – Αν είχαν αποφευχθεί το «πάγωμα» του ΤΕΜΠΜΕ για ένα χρόνο (αναζητώντας νέα επωνυμία!), η εξαιρετικά καθυστερημένη αντικατάσταση τουαναπτυξιακού νόμου με έναν μάλιστα εμφανώς χειρότερο, το πετσόκομμα των δημοσίων επενδύσεων για δημοσιονομικούς λόγους, η στασιμότητα στην απορρόφηση του ΕΣΠΑ ή ποσών από την Ευρ. Τράπεζα Επενδύσεων και η στάση πληρωμών του κράτους προς τους ιδιώτες, αμφιβάλλει κανείς ότι η εικόνα της αγοράς θα ήταν πολύ καλύτερη.
Φορολογική πολιτική – Αναζήτηση εσόδων από την πηγή του «λεφτά υπάρχουν» (ταληξιπρόθεσμα χρέη προς το δημόσιο) που τελικά κατάντησε κακόγουστο ανέκδοτο και ανατέθηκε σε ιδιώτες! Είσπραξη υπαρχόντων φόρων, όπως το ΕΤΑΚ, που μετατέθηκαν για αργότερα! Ανασυγκρότηση των φορολογικών δομών, εντονότερη ηλεκτρονικοποίηση τους κι απλούστευση της σχετικής νομοθεσίας, ώστε να αποσυμφορηθούν οι υπηρεσίες και να αποδοθούν εντονότερα στο στοχευμένο έλεγχο της αγοράς!