CEPS : Μία Ευρώπη με ρευστότητα..;;

Από το  sofokleous10.gr Ο Gros, Διευθυντής του CEPS , εκφράζει την ελπίδα ότι η Ευρωζώνη θα μπορέσει να διαφύγει τελικά τον κίνδυνο. Όπως ...

Από το sofokleous10.gr

Ο Gros, Διευθυντής του CEPS, εκφράζει την ελπίδα ότι η Ευρωζώνη θα μπορέσει να διαφύγει τελικά τον κίνδυνο. Όπως αναφέρει, η ελπίδα αυτή δημιουργείται επειδή το καινούργιο πλαίσιο για την αντιμετώπιση της κρίσης, που κυοφορείται, περιέχει ένα στοιχείο-κλειδί το οποίο έλειπε μέχρι σήμερα, την παροχή ρευστότητας. Η έλλειψη αυτού του στοιχείου ώθησε την κρίση πέρα από τις μικρές, περιφερειακές χώρες όπως την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία να...
πλήξει συστηματικά μεγάλες χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία.
Ο συντάκτης εξηγεί ότι η αρχή και παράλληλα η αιτία της μετάδοσης της οικονομικής κρίσης σε άλλες χώρες ήταν η συνειδητοποίηση των επενδυτώνότι το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας σχεδιάστηκε γιανα παρέχει οικονομική στήριξη σε περίπτωση ανάγκης μόνο σε μικρές,
περιφερειακές χώρες. Δεν διαθέτει και δε θα διαθέσει ποτέ επαρκή χρήματα για να αναλάβει τις μαζικές αγορές ομολόγων που χρειάζονται για να σταθεροποιήσουν τις αγορές χρέους μεγάλων οικονομιών όπως της Ισπανίας και της Ιταλίας. Το ΕΤΧΣ θα έχει το πολύ 440 δις ευρώ στη διάθεση του ενώ το δημόσιο χρέος της Ιταλίας και της Ισπανίας μαζί είναι περισσότερο από 2 τρις ευρώ.
Νωρίς τον Αύγουστο, το φαινόμενο του ντόμινο της κρίσης χρέους της Ευρωζώνης, άρχισε να εμφανίζεται επειδή οι χρηματαγορές όταν βρίσκονται αντιμέτωπες με τις διαδοχικές υποβαθμίσεις των χωρών από τους οίκους αξιολόγησης τείνουν να προεξοφλούν το χειρότερο δυνατό σενάριο,, δηλαδή την κατάρρευση ολόκληρου του συστήματος.
Ο συντάκτης σχολιάζει επίσης ότι οι αγορές παρατήρησαν ότι το ευρώ βρέθηκε στη διελκυστίνδα της περιορισμένης δανειοδοτικής ικανότητας του ΕΤΧΣ από τη μία πλευρά και της μεγάλης διστακτικότητας της ΕΚΤ να εμπλακεί σε μεγάλης κλίμακας αγορές κρατικών ομολόγων των χωρών που βρίσκονται σε δυσχερή οικονομική κατάσταση. Αργότερα βέβαια αποδείχτηκε ότι η ΕΚΤ δεν ήταν τόσο αδιάλλακτη αν και τόνισε ότι θα σταματούσε να παρεμβαίνει μόλις το νέο ΕΤΧΣ θα έμπαινε σε λειτουργία. Και δεδομένης της περιορισμένης δύναμης του ΕΤΧΣ, οι αγορές θα έμεναν χωρίς στήριξη.
Ο συντάκτης τονίζει ότι η Ευρωζώνη χρειάζεται ένα δίχτυ ασφαλείας ρευστότητας για το δημοσιονομικό σύστημά της. Αναφέρει ότι μία κυβέρνηση κράτους μέλους της Ευρωζώνης είναι πάντα σε επισφαλή κατάσταση διότι έχει μόνο μακροπρόθεσμα στοιχεία ενεργητικού και βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις, δηλαδή κυβερνητικό χρέος. Αν οι επενδυτές αρνηθούν να αγοράσουν το χρέος της χώρας με οποιουσδήποτε όρους, ακόμα και μία οικονομικά συνετή κυβέρνηση θα μπορούσε να αντιμετωπίσει κρίση ρευστότητας και να καταστεί αφερέγγυα.
Ομοίως, οι τράπεζες έχουν βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις (καταθέσεις) και μακροπρόθεσμα στοιχεία ενεργητικού τα οποία δεν μπορούν να ρευστοποιήσουν γρήγορα χωρίς να υφίστανται μεγάλες απώλειες. Γι αυτό το λόγο όλες οι χώρες παρέχουν επείγουσα ενίσχυση ρευστότητας όταν γίνεται μια μαζική απόσυρση καταθέσεων από μια τράπεζα όπως έγινε σε παγκόσμια κλίμακα όταν η εμπιστοσύνη στον τραπεζικό τομέα κατέρρευσε μαζί με τη Lehman Brothers το 2008.
Καταλήγει λοιπόν στο συμπέρασμα, ότι η Ευρωζώνη χρειάζεται έναν μηχανισμό για να αντιμετωπίσει τη μαζική απόσυρση καταθέσεων από μια τράπεζα ενός κράτους-μέλους. Αυτό προϋποθέτει ότι οι τραπεζικές αρχές θα έχουν πρόσβαση σε μια μεγάλη πηγή ρευστότητας σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Στην περίπτωση της Ευρωζώνης μόνο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μπορεί να παράσχει τέτοια ασφάλεια.
Ο συντάκτης αναφέρει ότι τα καλά νέα είναι ότι αρχίζει να διαμορφώνεται σιγά-σιγά μια λύση που υπόσχεται να δημιουργήσει ένα μηχανισμό με τον οποίο η ΕΚΤ θα μπορεί να ενισχύει με ρευστότητα το ΕΤΧΣ. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί απλώς με την εγγραφή του ΕΤΧΣ ως τράπεζα γεγονός που θα του δώσει πρόσβαση στην κανονική αναχρηματοδότηση της ΕΚΤ με τους ίδιους όρους που έχουν άλλες κανονικές τράπεζες. Το ΕΤΧΣ θα μπορούσε στη συνέχεια να διεξάγει πολύ μεγάλες αγορές δημόσιου χρέους ενισχύοντας το περιορισμένο κεφάλαιο του μέσω της αναχρηματοδότησης της ΕΚΤ, χρησιμοποιώντας τα κρατικά ομόλογα που αγοράζει ως εγγυήσεις.
Κατ' αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσε να εδραιωθεί σε σωστές βάσεις η διαχείριση των δημοσιονομικών κινδύνων στην ευρωζώνη. Το ΕΤΧΣ θα έχει τη γενική ευθύνη της αντιμετώπισης των κρίσεων στα κράτη-μέλη τηςευρωζώνης. Για τις χώρες με προβλήματα φερεγγυότητας θα ήταν κατάλληλο ένα πρόγραμμα προσαρμογής όπως αυτό που έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή για την Ελλάδα την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Αλλά για τις μεγάλες χώρες που αντιμετωπίζουν έλλειψη ρευστότητας, το ΕΤΧΣ θα μπορούσε να βασίζεται στη στήριξη της ΕΚΤ.
Επιπροσθέτως, καταλήγει ο συντάκτης, αν οι επενδυτές γνωρίζουν ότι δεν είναι πλέον πιθανή μια κρίση ρευστότητας, θα περιορίσουν τις κερδοσκοπικές επιθέσεις εναντίον των φερέγγυων χωρών. Οι πρόσφατες συνθήκες πανικού στις χρηματαγορές χαλάρωσαν μόλις εξαπλώθηκαν οι φήμες ότι αυτή η λύση είχε τουλάχιστον συζητηθεί κεκλεισμένων των θυρών. Τώρα χρειάζεται πλέον επιτακτικά να μπει σε εφαρμογή.
Ο συντάκτης ολοκληρώνει, λέγοντας ότι όπως πάντα στην Ευρώπη υπάρχουν νομικά και πολιτικά εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν. Αλλά ακόμη και οι πιο διστακτικοί φορείς χάραξης πολιτικής αναγνωρίζουν ότι το κόστος της αδράνειας είναι υπερβολικά μεγάλο. Τα νομικά εμπόδια για μια ενδεχόμενη "χρηματοδότηση" του δημόσιου τομέα στις ευρωπαϊκές συνθήκες μπορούν να ξεπεραστούν. Το πιο σημαντικό εμπόδιο είναι ο δισταγμός της Γερμανίας να ομολογήσει δημόσια ότι η ενίσχυση της ρευστότητας από την ΕΚΤ για τις αγορές δημόσιου χρέους μπορεί να είναι κρίσιμη για τη διατήρηση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας.